Разьдзéл 1.

1. Як ужо многія браліся напісаць аповесыдь аб зусім добра вядомых сярод вас здарэньнях,
2. як пераказалі нам тое быўшыя з сáмага пачатку вачавідцамі і слугамі Слова,
3. то прыйшло на думку і мнé, пільна разьвéдаўшы аб усім ад пачатку, як сьлéд апісаць табé, высокапаважаны Феафіле,
4. каб ты давéдаўся праўду аб тых словах, якіх цябé навучылі.
5. Быў у дні Ірада, цара Юдэйскага, сьвяшчэньнік з Авіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка яго з дачок Ааронавых; і было імя яé Альжбéта.
6. Былі-ж яны абое праведныя перад Богам, паступаючы паводле прыказаньняў і законаў Госпада беззаганна.
7. I ня было ў іх дзіцяці, бо Альжбéта была няплодная, і абое яны былі паджылыя ў гадох сваіх. .
8. I стáлася, калі ў парадку сваé» чаргі служыў ён перад Богам,
9. выпала яму паводле звычаю сьвяшчэньнікаў увайсьці ў царкву Гасподнюю кадзíць;
10. а ўся маса народу вонках малілася ў час каджэньня.
11. І зьявіўся яму Ангел Гасподні, стоячы справа ля кадзільнага ахвярніку.
12. I спалохаўся Захарыя, убачыўшы яго, і зьняў яго страх.
13. Ангел жа сказаў яму: ня бойся, Захарыя; бо выслухана малітва твая, і жонка твая Альжбéта ўродзіць табé сына, і дасі яму імя — Іоан.
14. I будзе табé радасьць і ўцéха, і многія ўзрадуюцца з нараджэньня яго.
15. Бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ў чэраве маткі сваé.
16. I многіх з сыноў Ізраілявых навéрне да Госпада Бога іх.
17. I пройдзе перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзéцям, і непаслухмяных да мудрасьці праведных, каб прыгатаваць Госпаду народ падгатоўлены.
18. I сказаў Захарыя Ангелу: Па чым пазнáю я гэтае? То-ж я стары, і жонка мая ў гадóх пажылых.
19. I сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыіл, што перад Богам стаю, і паслáны гаварыць з табою і абвясьціць табé гэтае.
20. І вось, будзеш ты маўчаць, і н.я здолееш гаварыць да дня, калі гэтае станецца: за тое, што не павéрыў словам маім, якія збудуцца ў свой час.
21. I ждаў народ Захарыю і дзівіўся, што ён марудзіць у царквé.
22. Выйшаўшы-ж, ён ня мог гаварыць да іх: і пазналі, што бачыў зьйву ў царквé; і ён ківаў і астаўся нéмы.
23. I сталася, як скончыліся дні службы яго, вярнуўся ён у дом свой.
24. Пасьля гэтых дзён зачала Альжбéта, жонка яго, і таілася пяць мéсяцаў, ды гаварыла:
25. так учыніў мнé Госпад у дні гэтыя, як глянуў на мянé, каб зьняць з мянé ганьбу між людзьмі.
26. У шосты-ж мéсяц пасланы быў Ангел Гаўрыіл ад Бога ў места Галілéйскае, называнае Назарэт,
27. да дзéвы, зарýчанай з мужам імéньнем Язэп, з дому Давíдавага; імя-ж дзéвы — Марыя.
28. Ангел, увайшоўшы да яé, сказаў: радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; багаслáўлена ты.між жанок.
29. Яна-ж, убачыўшы яго, спалохалася ад слоў яго і разважала, што-б гэта было за прывітаньне такое?
30. I сказаў ёй Ангел: ня бойся, Марыя; бо ты знайшла ласку ў Бога.
31. I вось зачнéш у чэраве і народзіш Сына і дасі Яму імя: Ісус. ,
32. Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назавéцца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго,
33. і царыць будзе над домам Якава давéку, і царству Яго ня будзе канца.
34. Марыя-ж сказала Ангелу: як гэта будзе, калі я ня знаю мужа?
35. I ў адказ сказаў éй: Дух Сьвяты найдзé на цябé, і сіла Найвышэйшага ахінé цябé: вось чаму й тое, што народзіцца сьвятое, Сынам Божым назавéцца.
36. Вось і Альжбéта, сваячка твая, і яна зачала сына ў стáрасьці сваёй, і гэта ўжо шосты мéсяц у яé, хоць і называнай няплоднай.
37. Бо-ж у Бога ніводнае слова ня будзе немагчымым.
38. І сказала Марыя: вось я — слуга Госпада; няхай стáнецца мнé па слову твайму. I адыйшоў ад яé Ангел.
39. Устаўшы-ж Марыя ў тыя дні борзда пайшла ў горную краіну, у мéста Юдзіна.
40. I ўвайшла ў дом Захарыі і прывітала Альжбéту. 41. I стáлася, як Альжбéта ўчула прывітаньне Марыі, узварухнýлася дзіцятка ў чэраве яé, і Альжбéта напоўнілася Духам Сьвятым.
41. I загаласіла моцным голасам і сказала: багасдáўлена ты між жанок, і багаслáўлены плод чэрава твайго.
42. I адкуль гэтае мнé, што прыйшла маці Госпада майго да мянé?
43. Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ў чэраве маім.
44. I шчасьлíва павéрыўшая: бо збудзецца сказанае ёй ад Госпада.
45. I сказала Марыя: вялічáе душа мая Госпада;
46. і ўзрадаваўся дух мой у Богу Спасіцелю маім,
47. што глянуў Ён на пакорнасьць рабы сваé, бо адгэтуль шчасьліваю называцімуць мянé ўсé роды,
48. бо вялікае ўчыніў мнé Дужы; і сьвятое імя Яго;
49. і міласьць Яго ў роды радоў для тых, што баяцца Яго.
50. Учыніў сілу рукой сваёй; рассéяў гордых думíсамі сэрца іх;
51. адабраў у моцных пасады, узьвялічыў пакорных,
52. галодных здаволіў дабром, а багатыроў адпусьціў ні з чым.
53. Прыняў Ізраіля, слугу сваіíго, успомніў міласьць,»
54. як гаварыў да айцоў нашых, да Аўраама і насéныíя яго давéку.
55. Прабыла-ж Марыя з ёю каля трох мéсяцаў і вярнулася ў дом свой.
56. Альжбéце-ж настаў час радзіць, і яна ўрадзіла сына.
57. I пачулі сусéдзі ды сваякі яс, што ўзьвялічыў Госпад міласьць сваю над ёю, і цéшыліся з éю.
58. У восмы дзéнь прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хацéлі назваць яго па імéныпо бацькі яго Захарыям.
59. На гэтае маці яго сказала: нé, а назваць яго Іоанам.
60. I сказалі ёй: нікога няма ў родзе тваім, хто зваўся-б гэтым імéньнем.
61. I пыталіся на мігáх у óацькі, як бы ён хацéў назваць яго.
62. Ён зажадаў дошчачку і нанісаў: Іоан імя яму. I ўсé дзівіліся.
63. I ў той жа час расчыніліся вусны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, багаслáўлючы Бога.
64. I страх узьняўся сярод сусéдзяў іх; і расказвалі пра ўсё гэтае па ўсёй нагорнай старанé Юдэйскай.
65. I ўсé чуўшыя ўзялі гэтае да сэрца свайго і гаварылі: што-ж гэта будзе за дзіця? I рука Госпадава была з ім.
66. I Захарыя, бацька яго, напоўніўся Сьвятым Духам і прарочыў, кажучы:
67. Багаслáўлены Госпад Бог Ізраіляў, што адвéдаў народ свой і даў выбаўлéньне яму;
68. і падняў рог спасéньня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,
69. (як апавясьцíў вуснамі быўшых ад вéку сьвятых прарокаў Сваіх),
70. спасé нас ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх ненавíдзячых нас;
71. і ўчыніць лáску бацьком нашым і спамянé сьвяты тастамант свой,
72. прысягу, што кляўся Аўрааму, бацьцы нашаму, даць нам,
73. не з баязьні, па выбаўлéньні з рукі ворагаў нашых
74. служыць Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад ім у-ва ўсé дні жыцьця нашага.
75. I ты, дзіцятка, назавешся прарокам Усявышняга, бо пройдзеш напéрад прад абліччам Госпада — прыгатаваць шляхі Яму,
76. даць народу назнаць снасéньне ў адпушчэньні грахоў яго,
77. па ўнýтранаму міласэрдзю Бога нашага, якім адвéдаў нас Усход з вышыні,
78. прасьвяціць тых, што ў цéмры і ў цяню сьмяротным, пакіраваць ногі нашыя, на дарогу міра.
79. Дзіця-ж узрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустынях да дня зьяўлéньня свайго Ізраілю.

Разьдзéл 2.

1. І сталася ў тыя дні: выйшла ад кéсара Аўгуста павялéньне зрабіць сыйсáньне па ўсёй зямлі.
2. Гэты сыíіс быў пéршы за гаспадараньня Кірынэя ў Сірыі.
3. I пайшлі ўсé запісвацца, кожны ў сваё мéста.
4. Пайшоў таксама і Язэн з Галілéі, з мéста Назарэту, у Юдэю, у мéста Давíдавае, званае Віфлеéм, бо ён быў з дому і роду Давідавага,
5. запісацца з Марыяю, заручанай з Ім жонкай, што была цяжарная.
6. Калі-ж яны былі там, надыйшоў час радзіць ёй;
7. і ўрадзіла Сына Свайго Пéршага, і палажыла яго ў жолаб, бо ня было ім мéсца ў заéзьдзе.
8. У той старанé былі на полі настухі, што вартавалі ўначы ля статку свайго.
9. I вось зьявіўся ім Ангел Гасподні, і слава Госпадава асьвяціла іх і ўбаяліся страхам вілякім.
10. I сказаў ім Ангел: ня бойцеся! бо вось я абвяшчаю вам вялікую радасьць, што будзе ўсім людзям:
11. бо цягіéр нарадзіўся вам у мéсьце Давідавым Спасіцель, Каторы ёсьць Хрыстос Госпад;
12. і вось вам знак: вы знóйдзеце Дзіця ў нялёнках, ляжучы ў ясьлях.
13. I неўспадзéўкі зьявілася з Ангелам вялікае войска нябéенае, слáвячы Бога і гаворачы:
14. Слáва на вышынах Богу і на зямлі мір сярод людзéй добрае волІ.
15. I сталася, як адыйшлі ад іх Ангелы на нéба, пастухі сказалі адзін аднаму: пойдзем у Віфлеéм і паглядзім, што там здáрылася, што абвясьціў нам Госпад.
16. І пасьпéшна выйшлі і знайшлі Марыю і Язэпа, і Дзіцятка, ляжучы ў жолабе.
17. Углéдзіўшы-ж, расказалі аб тым, што было абвéшчана ім пра Дзіцятка гэнае.
18. Л ўсé, чуўшы, дзівіліся з таго, што расказвалі ім пастухі.
19. А Марыя захавала ўсé словы гэтыя, складаючы ў сэрцы сваім.
20. I вярнуліся пастухі, слáвячы й выхваляючы Бога за ўсё, што чулі й бачылі, як ім сказана было.
21. I як прайшло восем дзён, калі трэба было абрэзаць Дзіцятка, далі Яму імя Ісус, названае Ангелам да зачáцьця Яго ў чэраве.
22. А калі скончыліся дні ачышчэньня іх па закону Майсéяваму, прынéсьлі Яго ў Ерузалім, каб прадставіць перад Госпадам,
23. як сказана ў законе Гасподнім, каб усякае дзіця мужчынскага полу, разрываючае чэрава, было ахвяравáна Госпаду (Вых. 13, 2);
24. і каб прынéсьці ў ахвяру, як сказана ў законе Гасподнім, дзьвé гарліцы, ці двое галубянятак.
25. I вось быў у Ерузаліме чалавéк, на імя Сымэон. Ён быў чáлавéк справядлівы й пабожны, чакáў пацяшэньня Ізраíлявага; і Дух Сьвяты быў нá ім.
26. Яму было прадказана Духам Сьвятым, што ён ня ўглéдзіць сьмéрці, дакуль ня ўглéдзіць Хрыста Гаснодняга.
27. I прыйшоў ён па натхнéньню ў царкву. I, калі бацькі прынéсьлі Дзіцятка Ісуса, каб выканаць над Ім-законны абрад,
28. ён узяў Яго на рукі, багаславіў Бога і сказаў:
29. Цяпéр адпускаеш слугу Твайго, Валадáру, па слову Твайму, з мірам;
30. бо бачылі вочы маé.спасéньне Тваё,
31. каторае Ты прыгатаваў перад абліччам усіх народаў,
32. сьвятло для асьвéты паганаў, і славу народу Твайго Ізраіля.
33. Язэп жа й Маці Яго дзівіліся сказанаму аб Ім.
34. I багаславіў іх Сымэон і сказаў Марыі, Матцы Яго: вось, ляжыць Гэты на ўпадак і паўстаньне многіх у Ізраілю і на знак, якому працівіцца будуць,
35. і табé самай мéч пранікне ў душу, —каб выявіліся памышлéньні многіх сэрцаў.
36. Тут была таксама Ганна прарочыца, дачкá Фануілавая, з калéна Асіравага; была яна ў вéльмі старым вéку, з мужам ад дзявоцтва свайго пражыла сем гадоў,
37. удавá гадоў васьмідзесяцёх чатырох, каторая не адыходзіла ад царквы, постам ды малітваю служачы Богу дзéнь і ноч.
38. I яна ў той час прыйшоўшы славіла Госпада і гаварыла аб Ім усім, што ждалі выбаўлéньня ў Ерузаліме.
39. I калі яны выканалі ўсё па закону Гасподняму, дык вярнуліся ў Галілéю, у мéста сваё Назарэт.
40. Дзіцятка-ж узрастала і ўзмацоўвалася духам, напаўняючыся розумам; і дабрадайньне Божае было на Ім.
41. I кожны год бацькí Яго ладзілі ў Ерузалім на сьвята Пасхі.
42. I, калі Ён быў дванаццацёх гадоў, лрыйшлі яны таксама, як звычайна, у Ерузалім на сьвята;
43. калі-ж, па сканчэньні дзён сьвята, варочаліся, застаўся хлопчык Ісус у Ерузаліме; і не заўважылі таго Язэп ды маці Яго;
44. але думалі, што Ён ідзé з другімі; прайшоўшы-ж дзéнную дарогу, сталі шукаць Яго між сваякáмі ды знаéмымі.
45. І, не знайшоўшы Яго, вярнуліся ў Ерузалім, шукаючы Яго.
46. Праз тры дні знайшлі Яго ў царквé, сéдзячы сярод вучыцялéў, слухаючы іх і пытаючыся ў іх;
47. усé слухаўшыя дзівіліся з розуму і адкáзаў Яго.

4в. I, углéдзіўшы Яго, зьдзівіліся; і маці Яго сказала Яму: Дзіця! што ты зрабіў з намі? Вось бацька Твой і я з вялікаю тугóю шукалі Цябé.

49. Ён сказаў ім: на штó было вахм шукаць Мянé? ці-ж вы ня вéдалі, што Мнé трэба быць у тым, што налéжыць Айцý Майму?
50. Але яны не зразумéлі сказаных ім словаў.
51. Ён пайшоў з імі і прыйшоў да Назарэту; і быў паслухмяны ім. I маці Яго захавала ўсé словы гэтыя ў сэрцы сваім.
52. Ісус жа рос розумам і ўзростам ды ў ласцы ў Бога і людзéй.

Разьдзéл 3.

1. У пятнаццаты-ж год панаваньня Тывэрыя кéсара, калі Понці Пілат гаспадарыў у Юдэі, Ірад быў чацьвертаўладнікам у Галілéі, Піліп, брат яго, чацьвертаўладнікам у Ітурэі і Траханіцкай краіне, а Лісані чацьвертаўладнікам у Авіленéі, .
2. пры архірэях Ганьне і Кайяфе, быў голас Божы да Іоана, сына Захáравага, у пустыні.
3. I ён праходзіў па ўсіх ваколіцах Іорданскіх, прапавéдываючы хрышчэньне пакаяньня дзеля адпушчэньня грахоў,
4. як напісана ў кнізе слоў прарока Ісаі, які кажа: голас клíкаючага ў пустыні: прыгатуйце шлях Госпаду, простымі зрабéце сьцéжкі Яму;
5. усякі дол няхай напоўніцца, і ўсякая гарá і ўзгорак няхай зьнíзяцца, крывулі выпрастуюцца і няроўныя шляхі зробяцца гладкімі;
6. і ўглéдзіць усякае цéла спасéньне4 Божае (Ісая 40, 3 -5 ) .
7. I казаў Іоан народу, які прыходзіў хрысьціцца ў яго: плод яхідніны! хто перасьцярог вас, каб уцякалі ад будучага гнéву?
8. Зрабéце-ж годныя пакаяньня плады і ня думайце гаварыць сабé: бацька ў нас Аўраам; бо кажу вам, што Бог можа з камéньняў гэтых падняць дзяцéй Аўрааму.
9. Ужо й сякéра ля караня дрэваў ляжыць; усякае дрэва, што плоду добрага ня прыносе, зрубаецца й кідаецца ў вагонь.
10. I спытаўся ў яго народ: што-ж нам рабіць?
11. Ён жа сказаў ім у адказ: у каго дзьвé адзéжыны, той дай таму, хто ня мáе; і ў каго ёсьць éжа, рабі тое-ж.
12. Прыйшлі і мытнікі хрысьціцца і сказалі яму: вучыцель! што нам рабіць?
13. Ён жа адказаў ім: нічога не бярэце больш таго, што назнáчана вам.
14. Пыталіся ў яго таксама й ваякі: а нам штó рабіць? I сказаў ім: нікога ня крыўдзьце, не абмаўляйце і здавальняйцеся сваёю платай.
15. Калі-ж народ быў у недаўмéньні, і ўсé думалі ў сэрцах сваіх аб Іоане, ці ня Хрыстос ён?-
16. Іоан усім адказаў: я хрышчу вас вадою, але йдзé Дужэйшы за мянé, у каторага я ня варты разьвязаць рамéнь абуцьця: Ён будзе хрысьціць вас Духам Сьвятым і агнём;
17. лапата Яго ў руцэ Яго, і Ён ачысьціць гумно Сваё і пазьбірае пшаніцу ў сьвіран свой, а садому спаліць агнём няўгáсным.
18. Многа і другога прапавéдываў éн народу, навучаючы яго.
19. Ірад жа чацьвертаўладнік, дакарáны ім за Ірадзіяду, жонку брата яго, Піліпа, і за ўсё, што Ірад зрабіў благога,
20. дадаў да ўсяго іншага й тое, што пасадзіў Іоана ў вязьніцу.

21 I сталася, як хрысьціўся ўвéсь народ, і Ісус ахрысьціўшыся маліўся, — адчынілася нéба,

22. і Дух Сьвяты зыйшоў на Яго ў цялéсным выглядзе, як галýб, і быў голас з нéба, гаворачы: Ты Сын Мой Улюблены; цябé ўпадабаў Я.
23. Ісус, пачынаючы Сваё служэньне, быў гадоў трыццацёх і быў, як думалі, сын Язэпаў, Іліяў,
24. Матфанаў, Лéвіяў, Мэльхіяў, Іоанаў, Язэпаў,
25. Матафíяў, Амосаў, Навумаў, Ясьлімаў, Нагéяў,
26. Маафаў, Матафіяў, Самéяў, Язэпаў, Юдзін,
27. Іоананаў, Рысаеў, Зарававэляў, Саляфіілаў, Нірыяў,
28. Мэльхіяў, Адзіяў, Касамаў, Ялмадамаў, Іраў,
29. Есіяў, Еліязэраў, Іярымаў, Матфатаў, Лéвіін,
30. Сымэонаў, Юдзін, Язэпаў, Іоананаў, Эліякімаў,
31. Мэлеаяў, Маінаінаў, Матафаяў, Натанаў, Давідаў,
32. Іясéяў, Авідаў, Ваозаў, Салмонаў, Наасонау,
33. Амінадаваў, Арамаў, Ясромаў, Фарэсаў, Юдзін,
34. Якубаў, Ісаакаў, Аўраамаў, Фарын, Нахораў,
35. Сэрухаў, Рагаваў, Фалéкаў, Явéраў, Салін,
36. Каінанаў, Арфаксадаý, Сімаў, Нояў, Ламéхаў,
37. Матусалаў, Янохаў, Іарэдаў, Малеляіляў, Каінанаў,
38. Эносаў, Сіфаў, Адамаў, Божы.

Разьдзéл 4.

1. Ісус, напоўнены Духам Сьвятым, вярнуўся ад Іордану і павéдзены быў Духам у пустыню;
2. там сорак дзён Ён быў снакушáны ад дябла й нічога ня éў у гэтыя дні; а калі яны скончыліся, урэшце захацéў éсьці;
3. і сказаў Яму дябал: калі ты Сын Божы, то скажы гэтаму камню зрабіцца хлéбам.
4. Ісус сказаў яму ў адказ: Эвангельле знапісана, што ня хлéбам адным будзе жыць чалавéк, але ўсякім словам Божым (Другазак. 8, 3).
5. I, узьвéўшы Яго на высокую гару, дябал паказаў Яму ўсé царствы сусьвéту ўімгненьне часу,
6. і сказаў Яму дябал: дам Табé ўладу над усімі царствамі і славу іх, бо яна аддáна мнé, і я, каму хачу, даю яé.
7. Дык калі Ты паклонішся мнé, то ўсё будзе Тваё.
8. Ісус сказаў яму ў адказ: адыйдзі ад Мянé, шатáн; напісана: Госпаду Богу твайму кланяйся і Яму аднаму служы (Другазак. 6, 13).
9. I павёў Яго ў Ерузалім, і паставіў на крылé царквы, і сказаў Яму: калі Ты Сын Божы, кінься адгэтуль уніз;
10. бо напісана: Ангелам сваім накáжа пра цябé ўсьцерагчы Цябé;
11. і на руках панясуць, каб і не даткнуўся да кáменя нагою Тваёю (Пс. 90, 11—12).
12. Ісус сказаў яму ў адказ: сказанá: не спакушай Госпада Бога Твайго (Другазак. 6, 16).
13. I, скончыўшы ўсё кушэньне, дябал адыйшоў ад Яго дачасу.
14. I вярнуўся Ісус у сіле Духа ў Галілéю; і разыйшлася чутка пра Яго па ўсёй вакалічнай старанé.
15. I вучыў Ён у школах іх і ад усіх быў слáўлены.
16. I нрыйшоў у Назарэт, дзé быў выхавáны, і ўвайшоў, на звычаю Свайму, у дзéнь суботні ў школу, і ўстаў чытаць.
17. I падалі Яму кнігу прарока Ісаі; і Ён, разгарнуўшы кнігу, знайшоў мéсца, дзé было напісана:
18. Дух Гасподні на Мнé: бо Ён памазаў Мянé дабравéсьціць убогім і паслаў Мянé аздараўляць разьбітых сэрцам, гаварыць вязьням аб вызвалéньні і сьляпым аб павароце зроку, пусьціць змучаных на волю
19. і абвяшчаць год Гасподні прыéмны (Ісая61, 1—2).
20. I, зачыніўшы кнігу ды аддаўшы служцы, сéў; і вочы ўсіх у школе былі зьвéрнены на Яго.
21. I Ён начаў гаварыць ім: цяпéр выпаўнілася пісаньне гэтае ў вушах вашых.
22. I ўсé засьвéдчылі яму гэта і дзівіліся ласкавым словам, выходзячым з вуснаў Яго, і гаварылі: Ці не Язэпаў гэта сын?
23. Ён сказаў ім: вéдама, вы скажаце Мнé прыказку: лéкару, вылячы Самога Сябé; зрабі і тут, у Тваёй бацькаўшчыне, тое, íіíто, мы чулі, было ў Капэрнауме.
24. I сказаў: запраўды кажу вам: ніводзін прарок ня прыймаецца ў бáцькаўшчыне сваёй.
25. Папраўдзе кажу вам: многа ўдоваў было ў Ізраілю ў дні Ільлі, калі зачынена было нéба тры гады і шэсьць мéсяцаў, так што зрабіўся вялікі голад па ўсéй зямлі;
26. і ні да аднаé з іх ня быў пасланы Ільля, але толькі да ўдáвы ў Сарэпту Сідонскую.
27. Многа таксама было пракажоных у Ізраілю пры прароку Ялісéю, і ніводзін з іх не ачысьціўся, апрача Нэемáна Сірыйца.
28. Пачуўшы гэтае, усé ў школе напоўніліся вялікаю злосьцю;
29. і, устаўшы, выгналі Яго вон з мéста і павялі на вяршыну гары, на каторай было пабудована мéста іх, каб скінуць Яго.
30. Але Ён, прайшоўшы сярод іх, пайшоў.
31. I прыйшоў у Канэрнаум, мéста Галілéйскае, і вучыў іх у дні суботы.
32. I дзівіліся з навукі Яго, бо ўладная была мова Яго.
33. I быў у школе чалавéк, маючы нячыстага духа шатанскага і ён заéнчыў моцным голасам:
34. Пакінь! Што Табé да нас, Ісус Назарáнін? Ты прыйшоў загубіць нас; знаю Цябé, хто Ты, Сьвяты Божы.
35. Ісус прыкрыкнуў на яго, сказаўшы: змоўкні і выйдзі з яго! I дэман, кінуўшы яго сярод школы, выйшаў з яго, нічога не пашкодзіўшы яму.
36. I напаў на ўсіх вялікі страх, і разважалі між сабою: што гэта за слова такое, што ўладаю і сілаю Ён прыкáзвае нячыстым духам, і яны выходзяць?
37. I разьнéслася чутка аб Ім на ўсіх вакалічных мясцóх.
38. Выйшаўшы-ж із школы, Ён прыйшоў у дом Сымона; цéшча-ж Сымонава была ў моцнай гарачцы; і прасілі ў Яго за яé.
39. I, стануўшы над ёю, пагразіў гарачцы, і пакінула яé. Яна тут жа ўстала і служыла ім.
40. Пры зáхадзе сонца ўсé, маючыя хворых на розныя хворасьці, прыводзілі іх да Яго; і Ён, кладучы на кожнага з іх рукі, аздараўляў іх.
41. Выходзілі таксама й нячыстыя духі із многіх з крыкам і гаварылі: Ты Хрыстос, Сын Божы. А Ёь забараняў ім гаварыць, што яны вéдаюць, што Ён Хрыстос.
42. Калі-ж настаў дзéнь, Ён, выйшаўшы з дому, пайшоў у пустыннае мéсца, і народ шукаў Яго і, прыйшоўшы да Яго, удзéржываў Яго, каб ня йшоў ад іх.
43. Але Ён сказаў ім: і другім мéстам павінен Я абвяшчаць добрую вéстку аб Царстве Божым, бо-ж на тое Я пасланы.
44. I навучаў у школах Галілéйскіх.

Разьдзéл 5.

1. Сталася-ж, як народ ціснуўся да Яго, каб чуць Слова Божае, а Ён стаяў ля возера Генісарэцкага,
2. убачыў Ён два чаўны на возеры, а рыбаловы, выйшаўшы з іх, мылі сéці.
3. Увайшоўшы ў адзін човен, што быў Сымонаў, ЁН прасіў яго адплыць крыху ад бéрагу і, сéўшы, вучыў народ з чаўна.
4. Калі-ж перастаў вучыць, сказаў Сымону: адплыві на глыбіню і закінь сéці тваé дзеля лову.
5. Сымон сказаў Яму ў адказ: Настаўнік! Мы працавалі ўсю ноч і нічога не злавілі; але па слову Твайму закіну сéці.
6. Зрабіўшы гэтае, яны злавілі вялікае множства рыбы, і навет сéтка ў іх прарывалася.
7. I далі знак сябрам, што былі на другім чаўнé,каб прыйшлі памагчы ім: і прыйшлі і напоўнілі абодва чаўны, так што яны пачалі залівацца.
8. Углéдзіўшы гэтае, Сымон Пётр прыпаў да калéн Ісусавых і сказаў: выйдзі ад мянé, Госпадзе! бо я чалавéк грэшны.
9. Бо вялікі страх апанаваў яго і ўсіх быўшых з ім дзéля гэтага ўлову рыб, імі злоўленых;
10. таксама і Якава і Іоана, сыноў Завядзéявых, быўшых сябрамі Сымона. I сказаў Сымону Ісус: ня бойся, ад сяньня будзеш лаўцом чалавéкаў.
11. I, выцягнуўшы абодва чаўны на бéраг, пакінулі ўсё і пайшлі за Ім.
12. I сталася, як Ісус быў у адным мéсьце, прыйшоў чалавéк увесь у праказе і, углéдзіўшы Ісуса, унаў твáрам уніз, молячы Яго і кажучы: Госпадзе! калі хочаш, можаш мянé ачысьціць.
13. I Ён працягнуў руку, дакрануўся да яго і сказаў: хачу, ачысьціся. I тады-ж праказа зыйшла з яго.
14. I Ён прыказаў яму нікому не гаварыць, а пайсьці паказацца сьвяшчэньніку і прынéсьці ахвяру за ачышчэньне сваё, як павялéў Майсéй на сьвéдчаньне ім.
15. Але тым балéй разыйшлася чутка аб Ім, і вялікае множства народу сьцякалася да Яго — слухаць і аздаравіцца ў Яго ад хворасьцяў сваіх.
16. Але Ён адыходзіў у пустынныя мéсцы і маліўся.
17. I сталася, раз, як Ён навучаў, і сядзéлі тут фарысэі й законавучыцелі, прыйшоўшы з усіх мястэчак Галілéі і Юдэі і Ерузаліму, і сіла Госпадава была дзеля аздараўлéньня іх,
18. вось, нясуць людзі на пасьцéлі чалавéка, што быў спараліжаваны, і хацéлі ўнясьці яго ў дом і палажыць перад Ісусам;
19. і, не знайшоўшы, дзé пранéсьці яго праз народ, улéзьлі на вéрх дому і праз страхý спусьцілі яго з пасьцéльлю на сярэдзіну перад Ісусам;
20. і Ён, бáчачы вéру іх, сказаў чалавéку гэнаму: адпускаюцца табé грахі тваі.
21. Кніжнікі й фарысэі зачалі разважаць, кажучы: Хто ён такі, што блюзьніць? Хто можа адпускаць грахі апрача аднаго Бога?
22. Ісус, пазнаўшы думкі іх, сказаў ім у адказ: што вы думаеце ў сэрцах вашых?
23. Што лягчэй сказаць: адпускаюцца табé грахі тваі, ці сказаць: устань і хадзі?
24. Але, каб вы вéдалі, што Сын Чалавéчы мáе ўладу на зямлі адпускаць грахі, — сказаў Ён спараліжаванаму: кажу табé: устань, вазьмі пасьцéль тваю і йдзі ў дом твой.
25. I той ураз жа ўстаў перад імі, узяў на чым ляжаў і пайшоў у дом свой, славячы Бога.
26. I жах апанаваў усіх, і славілі Бога; і, абнятыя страхам, гаварылі: дзіўныя дзéі відзелі мы цяпéр.
27. Пасьля гэтага Ісус выйшаў і ўбачыў мытніка, на імя Лéвія, сéдзячы на мытніцы, і кажа яму: ідзі за Мною.
28. I той, пакінуўшы ўсё, устаў і пайшоў за Ім.
29. I прырыхтаваў для Яго Лéвій у доме сваім вялікі пачастунак, і была там грамада мытнікаў і другіх, што частаваліся з імі.
30. Кніжнікі-ж і фарысэі наракалі й гаварылі вучням Яго: на што вы ясьцё і пяцё з мытнікамі ды грэшнікамі?
31. Ісус жа сказаў ім у адказ: нé здаровыя маюць патрэбу ў лéкару, але хворыя.
32. Я прыйшоў клікаць да пакаяньня нé праведных, але грэшных.
33. Яны-ж сказалі Яму: чаму вучні Іоанавы посьцяць часта і моляцца, таксама і фарысэйскія, а тваі ядуць і пюць?
34. Ён сказаў ім: ці можаце прымусіць сыноў вясéльных пасьціць, калі з імі жаніх?
35. Але прыдуць дні, калі возьмуць у іх жаніха, і тады будуць пасьціць у тыя дні.
36. Пры гэтым сказаў ім прыповесьць: ніхто не прышывае лáткі да старое áдзéжыны, ададраўшы ад новае адзéжыны, бо йнáчай і новую разьдзярэ, і да старое не падóйдзе латка ад новага.
37. I ніхто ня ўлівае маладога віна ў старыя мяхі, бо маладое віно прарвé мяхі і само выцяча, і мяхі прападуць;
38. але маладое віно трэба ўліваць у мяхі новыя; тады захаваецца тое і другое.
39. I ніхто, пючы старое віно, не захоча тады-ж маладога; бо кажа: старое лéпшае.

Разьдзéл 6.

1. I сталася ў суботу, пéршую па другім дні Пасхі, здарылася Яму праходзіць засéянымі палямі, і вучні Яго зрывалі калосьсе і éлі, расьціраючы рукамі.
2. Некаторыя-ж з фарысэяў сказалі ім: на што робіце тое, чаго ня можна рабіць у суботу?
3. Ісус сказаў ім у адказ: ці вы ня чыталі, што зрабіў Давід, калі захацéў éсьці сам і быўшыя з ім?
4. як éн увайшоў у дом Божы, узяў хлéбы паложаныя, якіх ня можна было éсьці ні кому, апрача сьвяшчэньнікáў, і éў і даў быўшым з ім.
5. I сказаў ім: Сын Чалавéчы ёсьць гаспадар і суботы.
6. Здарылася-ж і ў другую суботу ўвайсьці Яму ў школу і навучаць. Там быў чалавéк, у якога правая рука была сухая.
7. Кніжнікі-ж і фарысэі сачылі Яго, ці не аздаровіць у суботу, каб знайсьці абвінавачаньне проці Яго. .
8. Але Ён, вéдаючы думкі іх, сказаў чалавéку з сухою рукой: устань і выступі насярэдзіну. I той устаў і выступіў.
9. Тады сказаў ім Ісус: спытаюся Я ў вас: што трэба рабіць у суботу? дабро ці зло? снасьці душу ці загубіць? Яны маўчалі.
10. I, паглядзéўшы на іх, сказаў таму чалавéку: выцягні руку тваю. Ён так і зрабіў: і сталася рука яго здаровая, як другая.
11. Яны прыйшлі ў шал і гаварылі адзін да аднаго: што-б ім зрабіць з Ісусам?
12. У тыя дні ўзыйшоў Ён па гару памаліцца і прабыў усю ноч на малітве да Бога.
13. Калі-ж настаў дзéнь, паклікаў вучняў Сваіх і выбраў з іх дванаццаць, каторых і назваў Апосталамі.
14. Сымона, каторага і назваў Пятром, і Андрэя, брата мго, Якава і Іоана, Піліпа й Баўтрамéя,
15. Мацьвéя й Хаму, Якава Алфéявага і Сымона, называнага Зілотам,
16. Юду Якубавага і Юду Іскарыёта, каторы потым стаўся здраднікам.
17. I, зыйшоўшы з імі, стаў Ён на роўным мéсцы, і множства вучняў Яго і многа народу з усяé Юдэі і Ерузаліму і прыморскіх мéсцаў Тырскіх і Сідонскіх,
18. што папрыходзілі паслухаць Яго і пазбыцца хворасьцяў сваіх, як і цéрпячыя муку ад нячыстых духаў; і здаравéлі.
19. I ўвéсь народ стараўся дакрануцца да Яго, бо ад Яго зыходзіла сіла і аздараўляла ўсіх.
20. I Ён, падняўшы вочы Сваé на вучняў Сваіх, гаварыў: шчасьлівыя ўбогія духам, бо вашае ёсьць Царства Божае.
21. Шчасьлівыя галодныя цяпéр, бо насыціцеся. Шчасьлівыя плáчучыя цяпéр, бо засьмяецёся.
22. Шчасьлівыя вы, калі зьненавідзяць вас людзі і калі прагоняць вас і будуць зьневажáць, і выкінуць імя вашае, як зло, за Сына Чалавéчага.
23. Радуйцеся ў той дзéнь і весяліцеся, бо вялікая нагарода вам на нябёсах. Так паступалі з прарокамі айцу іх.
24. Наадварот, гора вам, багатыры! бо вы ўжо дасталі сваю радасьць.
25. Гора вам, перасычаныя цяпéр, бо будзеце цярпсць голад. Гора вам, сьмяючыяся цяпéр, бо заплáчаце й зарыдаеце.
26. Гора пам, калі ўсé людзі будуць гаварыць аб вас добра. Бо гэтак наступалі з фальшывымі прарокамі бацькі іх.
27. Але вам, што слýхаеце, кажу: любéце ворагаў вашых, чынéце дабро ненавідзячым вас.
28. Багаслáўце праклінаючых вас і малéцеся за крыўдзячых вас.
29. Удэрыўшаму цябé па шчацэ падстаў і другую; і адымáючаму ў цябé вéрхнюю адзéм<у не перашкаджай узяць і кашулю.
30. Усякаму, хто просіць у цябé, давай, і ад узяўшага тваё ня трэбуй назад.
31. I як хóчаце, каб з вамі паступалі людзі, так і вы паступайце з імі.
32. I, калі любіце любячых вас, якая вам за тое ўдзячнасьць? Бо-ж і грэшнікі любячых іх любяць.
33. I калі робіце дабро тым, што вам робяць дабро, якая вам за тое ўдзячнасьць? Бо-ж і грэшнікі тое-ж робяць.
34. I калі пазычаеце тым, ад каторых спадзяецёся дастаць назад, якая вам за тое ўдзячнасьць? Бо і грэшнікі пазычаюць грэшнікам, каб дастаць назад гэтулькі-ж.
35. Але вы любéце вóрагаў вашых, і рабéце дабро, і пазычайце, ня ждучы нічога; і будзе вам нагарода вялікая, і будзеце сынамі Усявышняга, бо Ён добры і да няўдзячных і злосных.
36. Дык будзьце-ж міласэрныя, як і Ацéц ваш міласэрны.
37. Не асуджайце, і ня будзеце асуджаны; дароўвайце, і вам дарована будзе;
38. давайце, і вам будзе дáдзена: мéру добрую націсьненую, стрэсеную і з коптурам адсыплюць вам у лона вашае; бо якою мéраю мéраеце, такою-м< і вам адмéраецца.
39. Сказаў такм<а ім прыповесьць: ці можа сьляпы вадзіць сьляпога? Ці не абодва ўваляцца ў яму?
40. Вучань ня бывае вышэй за свайго вучыцеля, але кожны будзе дасканáлы, як вучыцель яго.
41. Што ты глядзіш на сучок у воку брата твайго, а бервянá ў тваім воку не адчуваеш?
42. Ці як мом<аш сказаць брату твайму: брат! дай, я выму сучок з вока твайго, — калі сам ня бачыш бервянá ў тваім воку? Крывадушны! вымі ранéй бервяно з твайго вока, тады ўбачыш, як выбраць сучок з вока брата твайго.
43. Няма добрага дрэва, каторае прынóсіла-б благі плод; і няма благога дрэва, каторае прынóсіла-б плод добры.
44. Бо ўсякае дрэва пазнаéцца па плóдзе яго; бо ня зьбіраюць смокваў з цярніны і ня здымаюць вінаграду з шыпшыньніка.
45. Добры чалавéк з добрага скарбу сэрца свайго выносіць добрае, а благі чалавéк з благога скарбу сэрца свайго выносіць благое; бо ад перапóўненага сэрца гавораць вусны яго.
46. Што завецё Мянé: Госпадзе! Госпадзе! і ня робіце таго, што Я кажу?
47. Усякі, прыходзячы да Мянé і слухаючы словы Маé і выпаўняючы іх, — скажу вам да каго падобны:
48. ён падобны да чалавéка, што, стаўляючы дом, капаў глыбака й заклаў фундамант на кáмені, дзеля чаго, калі здáрыліся паводкі, і вадá напéрла на гэты дом, то не магла скрануць яго, бо ён быў заснаваны на кáмені,
49. а хто слухае і не выпаўняе, той падобны да чалавéка, паставіўшага дом на зямлі без падмуроўкі, які, калі напéрла на яго вадá, ураз жа абваліўся; і разбурэньне яго было вялікае.

Разьдзéл 7.

1. Калі Ён скончыў усю гутарку Сваю да слýхаючага народу,то ўвайшоў у Капэрнаум.
2. У аднаго-ж сотніка слугá, якога той цаніў, быў хворы пры сьмéрці.
3. Пачуўшы пра Ісуса, ён паслаў да Яго Юдэйскіх старэйшынаў — прасіць Яго, каб прыйшоў аздаравіць слугу яго.
4. I яны, прыйшоўшы да Ісуса, крэпка прасілі Яго, кажучы: ён варт, каб Ты зрабіў для яго гэтае,
5. бо ён любіць народ наш і паставіў нам школу.
6. Ісус пайшоў з імі. I, калі Ён недалёка ўжо быў ад дому, сотнік прыслаў да Яго сяброў сказаць Яму: ня турбуйся, Госпадзе! бо я ня варты, каб Ты ўвайшоў пад страхý маю,
7. бо і сябé самога не палічыў я вартым прыйсьці да Цябé; але скажы слова, і паздаравéе слугá мой;
8. бо і я мáю над сабою ўладу, але мáю і пад сабою жаўнéраў; кажу аднаму — пайдзі, і йдзé; і другому: прыдзі, і прыходзіць; і слузé майму: зрабі тое, і зробіць.
9. Пачуўшы гэтае, Ісус зьдзівіўся з яго і, абярнуўшыся, сказаў ішоўшаму за Ім народу: кажу вам, што і ў Ізраілю не знайшоў Я гэткае вéры.
10. Пасланыя, вярнуўшыся ў дом, знайшлі хворага слугý паздаравéўшым.
11. Пасьля гэтага Іеус пайшоў да мéста, называнага Наім; і з Ім ішлі многія з вучняў Яго ды множства народу.
12. Калі-ж Ён падыйшоў да мястовае брамы, тут выносілі памéршага адзінага сына ў маткі, а яна была ўдава; і многа народу йшло з ё ю з мéста.
13. Углéдзіўшы яé, Госпад зьлітаваўся над ёю ды сказаў ёй: ня плач.
14. I, падыйшоўшы, дакрануўся да насілкаў; нёсшыя затрымаліся; і Ён сказаў: хлопча! табé кажу: устань!
15. Умéршы, падняўшыся, сéў і пачаў гаварыць; і аддаў яго Ісус матцы яго.
16. I ўсіх зьняў страх, і славілі Бога, кажучы: вялікі прарок паўстаў міжы намі, і Бог адвéдаў народ Свой.
17. I разыйшлося слова гэтае аб Ім па ўсёй Юдэі і па ўсіх ваколіцах.
18. I паведамілі Іоана вучні Яго аб усім гэтым.
19. I, паклікаўшы двох з вучняў сваіх, Іоан паслаў іх да Ісуса спытацца: ці Ты Той, Каторы павінен прыйсьці, ці чакаць нам другога?
20. Яны, прыйшоўшы да Ісуса, сказалі: Іоан Хрысьціцель паслаў нас да Цябé спытацца: ці Ты Той, Катораму налéжыць прыйсьці, ці чакаць «ам другога?
21. А ў гэты час Ён многіх аздараўляў ад хвароб і недамагáньняў і ад злых духаў і многім сьляпым варочаў зрок.
22. I сказаў ім Ісус у адказ: пайдзéце, скажэце Іоану, што вы бачылі і чулі: сьляпыя пачынаюць бачыць, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глухія чуюць, памéршыя ўскрасаюць, і ўбогім абвяшчáецца эвáнгельле.
23. I шчасьлівы, хто не спакýсіцца ад Мянé.
24. Калі-ж пасланыя Іоанам пайшлі, пачаў гаварыць да народу пра Іоана: што глядзéць хадзілі вы ў пустыню? ці трысьціну вéтрам калыханую?
25. Што-ж глядзéць хадзілі вы? ці чалавéка, адзéтага ў мяккія вопраткі? Але пышна адзéтыя і раскошна жывýчыя знаходзяцца пры дварох царскіх.
26. Што-ж глядзéць хадзілі вы? ці прарока? Так, кажу вам, і балéй за пророка.
27. Гэта éсьць, аб якім напісана: вось Я пасылаю áнгела Майго перад абліччам Тваім, каторы прыгатуе шлях Твой перад Табою (Малах. 3, 1).
28. Бо кажу вам: з рóджаных жанчынамі няманіводнагапрарока, бóльшага за Іоана Хрысьціцеля; але мéншы ў Царстве Божым большы за яго.
29. I ўвéсь народ, які слухаў Яго, і мытнікі аддалі хвалу Богу, хрысьцячыся хрышчэньнем Іоанавым;
30. а фарысэі й законьнікі адкінулі раду Божую для іх, не ахрысьціўшыся ў Яго.
31. Тады Госпад сказаў: да каго прыраўную людзёў роду гэтага? і да каго яны падобны?
32. Яны падобны да дзяцéй, што сідзяць на вуліцы, клічуць адзін аднаго і кажуць: мы йгралі вам на жалéйцы, і вы не скакалі; мы сьпявáлі вам сумныя пéсьні, і вы ня плáкалі.
33. Бо прыйшоўІоан Хрысьціцель; ні хлéба ня éсьць, ні віна ня пéць; і кажуць: у ім злы дух.
34. Прыйшоў Сын Чалавéчы; éсьць і пéць; і кажуць: вось чалавéк, каторы любіць éсьці і піць віно, сябра мытнікаў і грэшнікаў.
35. I апраўданы розум усімі дзяцьмі яго.
36. Цéхта з фарысэяў прасіў Яго паéсьці разам з ім; і Ён, увайшоўшы ў дом фарысэя, узьлёг.
37. I вось жанчына з таго мéста, якая была грэшніцай, давéдаўшыся, што Ён супачывае ў доме фарысэя, прынéсла алябáстравую судзіну з алéем;
38. і, стануўшы ззаду ля ног Яго і плачучы, пачала абліваць ногі Яго сьлязьмі і выціраць валасамі галавы сваёй, і цалавала ногі Яго і мáзала алéем.
39. Бачучы гэтае, фарысэй, што быў запрасіў Яго, сказаў сам да сябé: калі-б Ён быў прарок, то вéдаў бы, хто і якая жанчына дакранáецца да Яго, бо яна грэшніца.
40. Зьвярнуўшыся да яго, Ісус сказаў: Сымон! Я мáю штось сказаць табé. Ён кажа: скажы, Вучыцелю!
41. Ісус сказаў: у аднаго крэдытара былі два даўжнікі: адзін быў вінен пяцьсот дынараў, а другі пяцьдзесят;
42. але, як яны ня мéлі чым заплаціць, ён дараваў абодвум. Скажы-ж, каторы з іх балéй узьлюбіць яго?
43. Сымон адказаў: думаю, той, катораму балéй дараваў. Ён сказаў яму: справядліва ты рассудзіў.
44. I, зьвярнуўшыся да жанчыны, сказаў Сымону: ці бачыш ты гэтую жанчыну? Я прыйшоў у дом твой, і ты вады Мнé на ногі ня даў; а яна сьлязьмі абліла Мнé ногі і валосьсем галавы сваёй выцерла.
45. Ты цалаваньня Мнé ня даў, а яна, як толькі Я прыйшоў, не перастаé цалаваць Мнé ногі.
46. Ты галавы Мнé маслам не памазаў; а яна алéем памазала Мнé ногі.
47. Дзеля гэтага кажу табé: даруюцца многія грахі яé за тое, што яна многа ўзьлюбіла; а каму мала даруецца, той мала любіць.
48. А ёй сказаў: адпускаюцца табé грахі.
49. I супачываўшыя разам з Ім пачалі гаварыць у сабé: хто Ён такі, што і грахі адпускае?
50. Ён жа сказаў жанчыне: вéра твая спасла цябé; ідзі з мірам.

Разьдзéл 8.

1. I сталася пасьля, праходзіў Ён па мéстах і сёлах, прапавéдываючы і абвяшчаючы добрую вéстку аб Царстве Божым, і з Ім дванаццацёра,
2. і некаторыя жанчыны, каторых Ён аздаравіў ад злых духаў і хвароб, — Марыя, называная Магдаліна, з якое выйшлі сéм дэманаў,
3. і Іоанна, жанá Хузы, наглядчыка Ірадавага, і Сусанна, і многія другія, што служылі Яму з маéмасьці сваёй.
4. Калі-ж сабралося множства народу, і з усіх гарадоў жыхары зыходзіліся да Яго, Ён пачáў гаварыць прыпóвесьцю:
5. выйшаў сейбіт сéяць сéмя сваё; і, калі éн сéяў, іншас ўпала пры дарозе і было латаптана, і птушкі нябéсныя паклявалі яго;
6. а іншае ўпала на камень і, узыйшоўшы, засохла, бо ня мéла вільгаці;
7. а іншае ўпала між цярнінаю, і вырасла цярніна і заглушыла яго;
8. а іншае ўпала на добрую зямлю і, узыйшоўшы, прынясло плод стакрóтны. Сказаўшы гэтае, клікнуў: хто мáе вушы слухаць, няхай слухае.
9. Вучні-ж Яго спыталіся ў Яго: што-б значыла прыновесьць гэтая?
10. Ён сказаў: вам дáдзена знаць тайны Царства Божага, а для рэшты яны ў прыпóвесьцях, так што яны бачучы ня бачуць і чуючы не.разумéюць.
11. Вось штó значыць прыповесьць гэтая: сéмя ёсьць слова Божае.
12. А што ля дарогі, гэта тыя, што слухаюць, ды пасьля прыходзіць дябал і забірае слова з сэрца іх, каб íіе павéрылі і не спасьліся;
13. а на кáмені гэта тыя, што, калі пачуюць слова, дык з радасьцяй прыймаюць, ды ня маюць караня і часова вéраць, а ў час спакусы адпадаюць;
14. а што ўпала ў цярніну — гэта тыя, што слухаюць слова, але, адыходзячы, заглушáюцца клапотамі, багáцьцем і ўцéхамі жыцьцёвымі і не даюць плёну.
15. А ўпаўшае на добрую зямлю — гэта тыя, што, пачуўшы слова, захóўваюць у добрым і чыстым сэрцы і даюць плéн у цярплівасьці.
16. Ніхто, запаліўшы сьвéчку, не прыкрывае яé судзінаю, або не стаўляе пад ложак, але ставіць на ліхтар, каб, уваходзячы, бачылі сьвятлó,
17. бо няма нічога тайнага, што-б ня выявілася, ні ўкрытага, што ня сталася-б вядомым і ня выйшла-б навéрх.
18. Глядзіце-ж, як вы слýхаеце; бо хто мáе, таму дáдзепа будзе, а хто ня мáе, у таго адымецца й тое, што éн думае мéць.
19. I прыйшлі да Яго маці і браты Яго і не маглі падыйсьці да Яго з прычыны народу.
20. I далі знаць Яму: маці і браты Тваі стаяць вонках, хóчучы бачыць Цябé.
21. Ён сказаў ім у адказ: маці мая і браты маé — гэта тыя, што слýхаюць слова Божае і выпаўняюць яго.
22. I сталася, аднаго дня Ён увайшоў з вучнямі Сваімі ў човен і сказаў ім: пераплывéм па той бок возера. I паплылі.
23. Калі-ж яны плылі, Ён заснуў. На возеры падняўся бурны вéцер, і залівала іх хвáлямі, і яны былі ў небясьпéцы.
24. I, падыйшоўшы, збудзілі Яго ды сказЬлі: Настаўнік! Настаўнік! мы гінем. Але Ён, устаўшы, закрычэу вéтру і хваляваныпо вады; І спыніліся, і стáлася ціша.
25. Тады Ён сказаў ім: дзé вéра ваша? Яны-ж у страху і задзіўлéньні гаварылі адзін аднаму: Хто ж гэта, што вéтрам загадвае і вадзé, і слýхаюцца Яго?
26. I прыплылі ў старану Гадарынскую, што насýпраць Галілéі.
27. Калі-ж выйшаў Ён на бéраг, спаткаў Яго адзін чалавéк з мéста, які мéўдэманаў з даўных часоў і хадзіў не адзéўшыся, і жыў. ня ў доме, але ў магілах.
28. Ён, углéдзіўшы Ісуса, закрычэўшы паваліўся перад Ім і моцным голасам сказаў: што табé да мянé, Ісус, Сын Бога Усявышняга? Малю Цябé, ня муч мянé.
29. Бо Ісус сказаў нячыстаму духу выйсьці з гэтага чалавéка; бо ён доўгі час мучыў яго, так што яго вязалі ланцугамі й сьцераглі яго, але ён разрываў ланцугі, і нячысты гнаў яго ў пустыні.
30. Ісус спытаўся ў яго: як тваё імя? Ён сказаў: легіён; бо многадэманаўувайшло ў яго.
31. I прасілі Яго, каб не вялéў ім ісьці ў бяздоньне.
32. Тут жа на гарэ пасьвіўся вялікі гурт сьвінéй; і дэманы нрасілі Яго, каб дазволіў ім увайсьці ў іх. Ён дазволіў ім.

ЗЗ. Дэманы, выйшаўшы з чалавéка, увайшлі ў сьвінéй.

34. I кінуўся гурт з крýчы ў мора, і ўтануў. Пастухі, бачучы, штó стáлася, пабéглі ды расказалі ў мéсьце і сёлах.
35. І выйшлі бачыць стаўшаеся; і, прыйшоўшы да Ісуса, знайшлі чалавéка, з каторага выйшлідэманы,сéдзячы ля ног Ісусавых, адзéтага і пры розуме; і перепалохаліся.
36. А бачыўшыя расказалі ім, як спасён быў апанаваны дэманамі.
37. I прасіў Яго ўвéсь народ Гадарынскае краіны пайсьці ад іх, бо іх зьняў вялікі страх. Ён увайшоў у човен і вярнуўся.
38. А чалавéк, з якога выйшлі дэманы,прасіў Яго, каб быць з Ім. Але Ісус адправіў яго, сказаўшы:
39. вярнíся ў дом твой і раскажы, што ўчыніў табé Бог. Ён пайшоў і наказваў па ўсім мéсьце, што ўчыніў яму Ісус.
40. Калі-ж вярнуўся Ісус, народ прыняў Яго, бо ўсé чакалі Яго.
41. I вось прыйшоў чалавéк, імем Яір (а быў ён начальнікам школы); і, упаўшы да ног Ісусавых, прасіў Яго ўвайсьці ў дом яго,
42. бо ў яго была адзіная дачкá, гадоў дванаццацёх, і тая была пры сьмéрці. Калі-ж Ён ішоў, народ ціснуўся да Яго.
43. I адна жанчына, што мучылася ад крывацéчы дванаццаць гадоў і аддала на лéкараў усю маéмасьць сваю, ды ніводзін ня мог вылячыць яé,
44. падыйшоўшы ззаду, дакранýлася да краю вопраткі Яго; і той час крывацéча ў яé спынілася.
45. I сказаў Ісус: хто дакрануўся да Мянé? Калі-ж усé адпіраліся, Пéтр і быўшыя з Ім сказалі: Настаўнік! народ акружае Цябé ды націскае, і Ты кажаш: хто дакрануўся да Мянé?
46. Але Ісус сказаў: нéхта дакрануўся да Мянé, бо Я адчуваю сілу, што выйшла з Мянé.
47. Жанчына-ж, бачучы, што яна ня ўтóіцца, дрыжучы падыйшла і, упаўшы перад Ім, абявіла Яму перад усім народам, з якое прычыны дакранýлася да Яго, і як тады-ж паздаравéла.
48. Ён сказаў ёй: бадрыся, дачкá! вéра твая спаслá цябé; ідзі з мірам.
49. Калі Ён яшчэ гаварыў гэтае, прыходзіць нéхта з дому начальніка школы і кажа ім: дачкá твая памéрла; ня турбуй Вучыцеля.
50. Але íсус, пачуўшы гэтае, сказаў яму: ня бойся, толькі вéр, і спасёна будзе.
51. Прыйшоўшы-ж у дом, не дазволіў увайсьці нікому апрача Пятра, Іоана і Якава, і бацькі ды маткі дзяўчыны.
52. Усé плакалі і галасілі па éй. Але Ён сказаў: ня плачце; яна не памéрла, але сьпіць.
53. I сьмяяліся з Яго, вéдаючы, што яна памéрла.
54. Ён жа, выслаўшы ўсіх вон і ўзяўшы яé за руку, клікнуў кажучы: дзяўчынаí устань!
55. I вярнуўся дух яé; і ўраз жа ўстала; і Ён вялéў даць ёй éсьці.
56. I зьдзівіліся бацькі яé. Ён жа вялéў ім не гаварыць нікому аб тым, штó сталася.

Разьдзéл 9.

1. Паклікаўшы-ж усіх дванаццацёх, даў ім моц і ўладу над усімі дэманамі і аздараўляць ад хворасьцяў.
2. I паслаў іх навучаць аб Царстве Божым і аздараўляць хворых.
3. I сказаў ім: нічога не бярэце на дарогу: ні кія, ні торбы, ні хлéба, ні срэбра, і каб двух вопратак ня мéлі;
4. і ў які дом увойдзеце, там аставайцеся і стуль ідзéце ў дарогу;
5. і калі дзé ня прымуць вас, то, выходзячы з таго мéста, абтрасéце і пыл з ног вашых у сьвéдчаньне на іх.
6. I, пайшоўшы, праходзілі па сёлах, апавядаючы Эвангельле і ўсюды аздараўляючы.
7. Ірад жа чацьвертаўлáднік чуў пра ўсё, што дзéялася ад Яго, і ня цéміў: бо адны казалі, што гэта Іоан устаў з мёртвых;
8. другія, што Ільля зьявіўся, а іншыя, што адзін з старадаўных прарокаў уваскрос.
9. І сказаў Ірад: Іоана я сьцяў; хто-ж гэты, аб якім я чу ю такое? I стараўся ўбачыць Яго.
10. Апосталы, вярнуўшыся, расказалі Яму, што яны зрабілі, і Ён, узяўшы іх з Сабою, пайшоў самотна ў пустыннае ме́сца каля ме́ста, называнага Віфсаідаю.
11. Але народ, даве́даўшыся, пайшоў за Ім; і Ён, прыняўшы іх, вёў з імі гутарку аб Царстве Божым і, каму гэтага трэба было, аздараўляў.
12. Каліж дзе́нь пачаў зыходзіць, дык прыступілі да Яго дванаццацёра і гаварылі яму: адпра́ў народ, каб яны пайшлі ў вакалічныя сёлы й вёскі начаваць і дасталі е́сьці, бо мы тут у пустым ме́сцы.

1З. Але Ён сказаў ім: вы́ дайце ім е́сьці. Яны сказалі: у нас няма бале́й за пяць хлябоў і дзьвюх рыб; хіба нам пайсьці купіць е́жы для ўсіх гэтых людзей?

14. Бо іх было каля пяцёх ты́сячаў душ. Але Ён сказаў вучням Сваім: рассадзіце іх рада́мі па пяцьдзесят.
15. I ўчынілі так, і рассадзілі ўсіх.
16. Ён жа, узяўшы пяць хлябоў і дзьве́ рыбы і паўзіраўшыся ў не́ба, багаславіў іх, паламаў і даў вучням, каб раздалі народу.
17. I е́лі і насыціліся ўсе́; і набралі недае́дкаў дванаццаць карабоў.
18. I сталася, як маліўся самотна, і вучні былі з Ім, Ён спытаўся ў іх: за каго лічыць Мяне́ народ?
19. Яны сказалі ў адказ: за Іоана Хрысьціцеля, а іншыя за Ільлю; другіяж кажуць, што адзін з старадаўных прарокаў уваскрос.
20. Ён жа спытаўся ў іх: а вы за каго лічыце Мяне́? I адказаў Пётр: за Хрыста Божага.
21. Але Ён строга загадаў ім нікому не гаварыць аб гэтым,
22. сказаўшы, што Сын Чалаве́чы мусіць многа вы́цярпець мук; і адцураюцца яго старэйшыны, архірэі і кніжнікі і будзе забіты і на трэці дзе́нь ускрэсьне.
23. Да ўсіх жа сказаў: калі хто хоча йсьці за Мною, няхай адрачэцца ад самога сябе, няхай возьме крыж свой і йдзе́ за Мною.
24. Бо хто хоча душу сваю спасьці, загу́біць яе́; а хто загу́біць душу сваю дзеля Мяне́ той спасе́ яе́.
25. Бо якая карысьць чалавеку здабыць уве́сь сьве́т, а сябе́ самога загубіць, ці пашкодзіць сабе́?
26. Бо хто паўстыдаецца Мяне́ і Маіх слоў, таго Сын Чалаве́чы паўстыдаецца, калі прыйдзе ў славе Сваёй і Айца і сьвятых Ангелаў.
27. Праўду кажу вам: ёсьць некаторыя з тых, што тут стаяць, якія не спазнаюць сьме́рці, пакуль ня ўбачаць Царства Божага.
28. Сталасяж дзён праз восем пасьля слоў гэтых, узяўшы Пятра, Іоана і Якава, узыйшоў Ён на гару памаліцца,
29. і сталася, як Ён маліўся, выгляд аблічча Яго зьмяніўся, і вопратка Яго сталася бе́лая, блішчастая.
30. I вось двое людзе́й гутарылі з Ім, а былі гэта Майсе́й і Ільля:
31. зьявіўшыся ў славе, яны гаварылі аб сьме́рці яго, што ме́ўся споўніць у Ерузаліме.
32. Пётр жа і быўшыя з Ім былі апанава́ны сном; прабудзіўшыся-ж, убачылі славу яго і двох мужо́ў, стоячы з Ім.
33. I, калі тыя адыходзілі ад Яго, сказáў Пётр Ісусу: Настаўнік! добра нам тут быць: зробім тры палаткі: адну Табé, адну Майсéю і адну Ільлі, — ня вéдаючы, штó кажа.
34. Калі-ж ён гаварыў гэтае, сталася хмара і агарнула іх; і перепалохаліся, як увайшлі ў хмару.
35. I быў з хмары голас гаворачы: Гэты ёсьць Сын Мой улюблены; Яго слýхайце.
36. I, калі быў голас гэты, апынуўся Ісус адзін. I яны маўчалі і нікому не гаварылі ў тыя дні, штó бачылі.
37. I сталася назаўтрае, як яны зыйшлі з гары, сустрэла Яго вялікае множства народу.
38. I вось нéйкі чалавéк з народу крыкнуў: Вучыцель: малю Цябé! Глянь на сына майго; ён адзіп у мянé:
39. і вось дух бярэ яго, і éн ураз жа крычыць, і ірвéць яго з пéнай; і лéдзь адступае ад яго, змучыўшы яго;
40. я прасіў вучняў Тваіх выгнаць яго; і яны не маглі.
41. Ісус жа адказваючы сказаў: о, род нявéрны і распусны! дакуль буду з вамі і буду цярпéць вас? Прывядзі сюды сына твайго.
42. Калі-ж той яшчэ йшоў, дух кінуў яго і затрос; але Ісус прыкрыкнуў на нячыстага духа і аздаравіў хлопца, ды аддаў яго бацьцы яго.
43. I ўсé дзівіліся вéлічы Божай. Калі-ж усé дзівіліся ўсяму, што чынíў Ісус, Ён сказаў вучням Сваім:
44. палажэце сабé ў вушы словы гэтыя: Сын Чалавéчы будзе выданы ў рукі чалавéчыя.
45. Але яны не зразумéлі слова гэтага, і яно было закрыта ад іх, каб ня ўцяміць ім яго; а папытацца ў Яго пра гэтае слова баяліся.
46. Прыйшла-ж ім думка: хтоб з іх быў бóлыны?
47. Ісус жа, бачучы помыслы іх сэрца, узяўшы дзіця, паставіў яго перад Сабою
48. і сказаў ім: хто прыймс гэтае дзіця ў імя Маё, той Мянé прыйме, а хто прыйме Мянé, той прыйме Паслаўшага Мянé; бо хто з вас мéншы за ўсіх, той будзе вялікі.
49. Пры гэтым Іоан сказаў: Настаўнік! мы бачылі чалавéка, імéньнем Тваім выганяючагадэманаў, ізабаранілі яму, бо ён ня ходзіць з намі.
50. I сказаў яму Ісус: не забараняйце; бо хто ня проці вас, той за вас.
51. I сталася, як набліжаліся дні забрáньня Яго, умацавáлася аблічча Яго ісьці ў Ерузалім,
52. і паслаў пасланцоў прад абліччам Сваім; і яны пайшлі і ўвайшлі ў сяло Самаранскае, каб прыгатаваць для Яго;
53. але там ня прынялі Яго, бо аблічча Яго было йдучы ў Ерузалім.
54. Бачучы-ж вучні Яго, Якаў і Іоан, сказалі: Госпадзе! ці хочаш: мы скажам, каб агонь зыйшоў з нéба і зьнішчыў іх, як і Ільля зрабіў?
55. Але Ён, зьвярнуўшыся да іх, забараніў ім і сказаў: ня вéдаеце, якога вы духа;
56. бо Сын Чалавéчы прыйшоў нé губіць душы людзкія, але спасаць. I пайшлі ў другое сяло.
57. I сталася, як яны былі ў дарозе, нéхта сказаў Яму: Госпадзе: я пайду за Табою, куды-б Ты ні пайшоў. Паводле Лукі сьв. Эвангельле д. ю. 97
58. Ісус сказаў яму: лісіцы маюць норы, і птушкі нябéсныя гнéзды; а Сын Чалавéчы ня мае дзé галаву прыкланіці.
59. А другому сказаў: Ідзі за Мною. Той сказаў: Госпадзе! дазволь мнé пéрш пайсьці й пахаваць бацьку майго.
60. Але Ісус сказаў яму: пакінь умéршым хаваць сваіх нябожчыкаў; а ты йдзі ды абвяшчай Царства Божае.
61. Яшчэ іншы сказаў: Я пайду за Табою, Госпадзе! Але пéрш дазволь мнé папрашчацца з хатнімі маімі.
62. Але Ісус сказаў яму: ніхто не спасóбен да Царства Божага, хто, узлажыўшы руку сваю на плуг, аглядáецца назад.

Разьдзéл 10.

1. Пасьля гэтага выбраў Госпад і другіх сéмдзесят вучняў і паслаў іх па двох перад абліччам Сваім у кожнае мéста і мéсца, куды Сам мéўся йсьці.
2. I сказаў ім: жніво багáтае, а работнікаў мала; дык прасéце Гаспадара жніва, каб выслаў работнікаў на жніво Сваё.
3. Ідзéце! Я пасылаю вас, як ягнят сярод ваўкоў.
4. Не бярэце ні мяшка, ні торбы, ні абутку і нікога ў дарозе ня вітайце.
5. У якую-ж хату ўвóйдзеце, пéрш кажэце: мір дому гэтаму!
6. I калі будзе там сын міру, то супачыне на ім мір ваш; а калі нé, то да вас вéрнецца.
7. У доме-ж тым аставайцеся, éшце і піце, што ў іх ёсьць; бо работнік варт платы сваёй. Не пераходзьце з дому ў дом.
8. I калі прыдзеце ў якое мéста, і прымуць вас, éшце, што вам дадуць;
9. і адзараўляйце ў іх хворых, і кажэце ім: падыйшло да вас Царства Божае.
10. Калі-ж прыдзеце ў якое мéста, і ня прымуць вас, то, выйшаўшы на вуліцу, скажэце:
11. і пыл, што прыліп да нас ад вашага мéста, абтрасаем вам: аднак жа вéдайце, што падыйшло да вас Царства Божае.
12. Кажу-ж вам, што Садому ў дзéнь той лéпей будзе, чымся мéсту гэткаму.
13. Гора табé, Харазін! гора табé, Віфсаіда! Бо калі-б у Тыры й Сідоне сталіся цуды, што дзéяліся ў вас, то даўно-б яны пакáяліся, сéдзячы ў валасяніцы ды пóпелі;
14. але Тыру й Сідону лéпш будзе на судзé, чым вам.
15. I ты, Капэрнаум, да нéба ўзьнéсшыся, да пéкла спадзéш.
16. Хто слухае вас — Мянé слухае, і хто вас цураецца, той Мянé цураеццá; а хто цураецца Мянé, цураецца і Паслáўшага Мянé.
17. Семдзесят вучняў вярнуліся з радасьцю ды гаварылі: Госпадзе! і дэманы слухаюцца нас дзеля імéньня Твайго.
18. Ён жа сказаў ім: Я бачыў шатанá, спаўшага з нéба як малóньня;
19. вось даю вам уладу наступаць на зьмéяў і скарпіёнаў і на ўсю сілу варожую, і нішто не пашкодзіць вам;
20. аднак жа з таго ня цéшцеся, што духі вам пакараюцца; але цéшцеся з таго, што імéньні вашыя запісаны на нябёсах.
21. У той час узрадаваўся духам Ісус і сказаў: Хвалá Табé, Ойча, Госпадзе нéба й зямлі, што ты ўтаіў гэтае ад мудрых і разумных і адкрыў малым. Запраўды, Ойча; бо так яно ўпадабалася прад абліччам Тваім.
22. I, зьвярнуўшыся да вучняў, сказаў: усё Мнé аддáна Айцом Маім; і хто éсьць Сын, ня вéдае ніхто, апрача Айца, і хто ёсьць Ацéц, ня вéдае ніхто, апрача Сына і каму Сын хоча адкрыць.
23. I, зьвярнуўшыся да вучняў, сказаў ім асобна: шчасьлівыя вóчы, бачучы тое, што вы бачыце!
24. бо кажу вам, што многія прарокі й цары хацéлі бачыць, штó вы бачыце, і ня бачылі; і слышаць, штó вы чуеце, і ня слышалі.
25. I вось адзін законьнік устаў і, спакушáючы Яго, сказаў: Вучыцель! што мнé рабіць, каб унасьлéдаваць жыцьцё вéчнае?
26. А Ён сказаў яму: у законе што напісана? як чытаеш?
27. Ён сказаў у адказ: узьлюбі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсéю душою тваёю, і ўсéю моцаю тваёю, і ўсім разумéньнем тваім, і бліжняга твайго, як самога сябé.
28. Ісус сказаў яму: справядліва ты адказаў; так рабі, і будзеш жыць.
29. Але ён, хочучы апраўдаць сябé, сказаў Ісусу: а хто мой бліжні?
30. На гэтае сказаў Ісус: нéйкі чалавéк ішоў з Ерузаліму да Ерыхону і папаўся разбойнікам, каторыя зьнялі з яго вопратку, ранілí яго і пайшлі, пакінуўшы яго лéдзь жывым.
31. Здарэньнем адзін сьвяшчэньнік ішоў гэтай дарогай і, углéдзіўшы яго, прайшоў міма.
32. Таксама й лявіт, быўшы на тым мéсцы, падыйшоў, паглядзéў і прайшоў міма.
33. Самаранін жа нéйкі, ідучы, найшоў на яго і, углéдзіўшы, зьлітаваўся,
34. і, падыйшоўшы, перавя: заў яму рáны, паліўшы алéем і віном; і, пасадзіўшы яго на свайго асла, прывёз яго ў заéзд і паклапаціўся аб ім;
35. а нд другі дзéнь, адяжджаючы, дастаў два дынары, даў гаспадару заéзду і сказаў яму: даглядай яго і, калі выдаш чгго балéй, я, вярнуўшыся, аддам табé.
36. Хто з гэтых трох, думаеш ты, быў бліжні таму, што папаўся разбойнікам?
37. Ён сказаў: той, што зьлітáваўся над ім. Тады Ісус сказаў яму: ідзі й ты рабі гэтак.
38. I сталася ў часе дарогі іх, прыйшоў Ён у вадно сяло; тут жанчына, імéньнем Марта, прыняла Яго ў дом свой;
39. у яé была сястра, на імя Марыя, якая сéла ля ног Ісусавых і слухала слова Яго.
40. Марта-ж клапацілася аб вялікай паслузе і, падыйшоўшы, сказала: Госпадзе! ці-ж Табé ня рупіць, што сястра мая адну мянé пакінула паслугоўваць? скажы ёй, каб памагла мнé.
41. Ісус жа сказаў ёй у адказ: Марта! Марта! ты турбуешся і клапоцішся аб многае,
42. а адно толькі патрэбна. Марыя-ж выбрала добрую частку, якая не адымецца ў яé. Паводле Лукі сьв. Эвангельле н. 99

Разьдзéл 11.

1. I сталася, як Ён у адным мéсцы маліўся, калі перастаў, адзін з вучняў Яго сказаў Яму: Госпадзе! наўчы нас маліцца, як і Іоан наўчыў вучняў сваіх.
2. Ён сказаўлм: калі мóліцеся, гаварыце: Ойча наш, каторы ёсьць у Нябёсах! Няхай сьвяціцца імя Тваё, няхай прыйдзе Царства Тваё; няхай будзе воля Твая, як у нéбе, так і на зямлі.
3. Хлéб наш штодзéнны дай нам сягоньня
4. і даруй нам даўгі нашыя, як і мы даруем даўжніком нашым; і ня ўводзь нас у спакушэньне, але захавай нас ад злога.
5. I сказаў ім: Нéхта з вас, маючы сябру, прыйдзе да яго і скажа яму: сябра! пазыч мнé тры булкі хлéба,
6. бо сябра мой з дарогі зайшоў да мянé, і мнé нямá чаго даць яму;
7. а той з хаты скажа яму ў адказ: ня турбуй мянé; дзьвéры ўжо замкнёны, і дзéці маé са мною ў пасьцéлі; не магу ўстаць і даць табé.
8. Калі, кажу вам, ён ня ўстане і ня дасьць яму дзеля дружбы з ім, дык дзеля дакучлівасьці яго ўстаўшы дасьць яму, колькі просіць.
9. I Я кажу вам: прасéце, і дáдзена вам будзе; шукайце і знойдзеце; стýкайце, і адчыняць вам;
10. бо ўсякі, хто просіць, дастаé; í хто шукае, знаходзіць; і хто стýкае, адчыняць таму.
11. Хто з вас бацька, калі сын папросіць хлéба, дасьць яму камень? Ці, калі папросіць рыбы, дасьць яму зьмяю замéст рыбы?
12. Ці, калі папросіць яйка, дасьць яму скарпіёна?
13. Дык вось, калі вы, благія, умéеце добрыя даяньні даваць дзéцям вашым, тым балéй Ацéц Нябéсны дасьць Духа Сьвятога тым, што просяць у Яго.
14. I раз выгнаў Ён дэмана, які быўнéмы;і,калі дэманвыйшаў, нéмы стаў гаварыць; і народ быў зьдзіўлены. Іэ. Іншыя-ж з іх гаварылі: Ён выганяе дэманаў сілаю Вэльзэвула, князя дэманаў.
15. А іншыя, спакушаючы, трэбавалі ў Яго знамéньня з нéба.
16. Але Ён, вéдаючы памышлéньні іх, сказаў ім: усякае царства, разьдзяліўшаеся само ў сабé, апусьцéе, і дом, разьдзяліўшыся сам у сабé, упадзé.
17. Калі-ж і шатáн разьдзяліўся сам у сабé, то як устаіць царства яго? А вы кáжаце, што Я сілаю Вэльзэвула выганяю дэманаў;
18. і калі Я сілаю Вэльзэвула выганяю дэманаў, то сыны вашыя кім выганяюць іх? Затым яны будуць судзьдзямі вам.
19. Калі-ж Я пальцам Божым выганяю дэманаў то значыць прыйшло да вас Царства Божае.
20. Калі дужы з аружжам пілнуе свой дом, тады ў бясьпéчнасьці яго маéмасьць;
21. калі-ж дужэйшы за яго нападзé на яго і пераможа яго, тады возьме ўсё аружжа яго, на якое спадзяваўся, і рáздáсьць дабрó яго.
22. Хто не са Мною, той проці Мянé; і хто ня зьбірае са Мною, той раскідае.
23. Калі нячысты дух выйдзе з чалавéка, то ходзіць па бязводных мясцóх, шукаючы супакою, і, не знаходзячы, кажа: вярнуся ў дом мой, адкуль выйшаў.
24. I, прыйшоўшы, знаходзіць яго вымеценым і прыбраным;
25. тады йдзé і бярэ з сабою сéм другіх духаў, больш злых за яго, і, увайшоўшы, жывуць там: і бывае для чалавéка таго апóшняе горш за пéршае.
26. I сталася, як Ён гаварыў гэтае, адна жанчына, азваўшыся з народу, сказала Яму: шчасьлівае нутро, насіўшае Цябé, і грудзі, Цябé карміўшыя!
27. А Ён сказаў: шчасьлівыя чуючыя слова Божае і выпаўняючыя яго.
28. Калі-ж народ пачаў зьбірацца грамадой, Ён пачáў гаварыць: род гэты нягодны; éн шукае знамéньня, і знамéньне ня будзе дáдзена яму, апрача знамéньня Іоны прарока;
29. бо, як Іона быў знамéньнем для Ніневійцаў, так будзе і Сын Чалавéчы для роду гэтага.
30. Царыца Паўднéвая ўстане на суд з людзьмі роду гэтага і засудзіць іх, бо яна прыхóдзіла ад краю зямлі паслухаць мудрасьці Салямóнавай, і вось тут балéй за Салямóна.
31. Ніневійцы ўстануць на суд з родам гэтым і асудзяць яго, бо яны пакáяліся ад навучáньня Іонінага, і вось тут балéй за Іону.
32. Ніхто, запаліўшы сьвéчку, не стаўляе яé ў патайным мéсцы, ці пад судзіну, але на ліхтарý, каб увахóдзячыя бачылі сьвятлó.
33. Сьвéтач цéла ёсьць вока; дык вось, калі вока тваё будзе чыстае, то і ўсё цéла тваё будзе сьвéтлае, а калі яно будзе благое, то й цéла тваё будзе цёмнае.
34. Дык глядзі-ж, каб сьвятлó, што ў табé, ня было цéмрай.
35. Калі-ж цéла тваё ўсё сьвéтлае і ня мáе ніводнае цёмнае часткі, то будзе сьвяціцца ўсё так, як бы сьвéтач асьвяціў цябé.
36. Калі Ён гаварыў гэтае, адзін фарысэй прасіў Ягó да сябé абéдаць; Ён прыйшоў ды супачыў.
37. Фарысэй жа зьдзівіўся, што Ён не абмыў рук перад ядой.
38. Але Госпад сказаў яму: цяпéр вы, фарысэі, чару і місу звонку ачышчáеце, а нутро вашае напоўнена драпéжнасьцяй ды злосьцяй.
39. Неразумныя! ці ня Той, Хто стварыў вонкавае, стварыў і ўнутранае?
40. Падавайце лéпш ахвяру з таго, штó ў вас éсьць, тады ўсё будзе ў вас чыстае.
41. Але гóра вам, фарысэям, што даецё дзясятую частку з мяты, руты і ўсякага зéльля і ня дбаеце аб суд і любоў Божую; і гэтае трэба было рабіць, ды таго не пакідаць.
42. Гóра вам, фарысэям, што любіце пéршыя мéсцы ў шко-. лах і паклоны на торжышчах.
43. Гóра вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, бо вы быццам магілы ўкрытыя, што людзі ходзяць над імі й ня вéдаюць таго.
44. На гэтае нéхта з законьнікаў сказаў Яму: Вучыцель, кажучы гэтае, Ты й нас крыўдзіш. Паводле Лукі сьв.
45. Але Ён сказаў: і вам, законьнікам, гóра, што накладáеце на людзéй цяжары церазмéрныя, а самыя і адным пальцам сваім не краняцё цяжараў.
46. Гóра вам, што строіце склéпы прарокам, бацькі-ж вашыя забівалі іх;
47. гэтым вы сьвéдчыце аб учынках бацькоў вашых і згаджаецеся з імі, бо яны забівалі прарокаў, а вы будуеце ім склéпы.
48. Дзеля гэтага і прамудрасьць Божая сказала: пашлю да іх прарокаў і апосталаў, і з іх адных забюць, а другіх выжануць.
49. Няхай зáшчыцца ад роду гэтага кроў усіх прарокаў, пралітая ад стварэньня сьвéту,
50. ад крыві Авэля да крыві Захарыі, забітага між жэртвенікам і храмам. Запраўды кажу зам: зышчыцца ад роду гэтага.
51. Гóра вам, законьнікам, што вы ўзялі ключ разумéньня: самыя не ўвайшлі і ўваходзячым перашкодзілі.
52. Калі ж Ён гаварыў ім гэтае, кніжнікі ды фарысэі пачалі вéльмі прыставаць да Яго і дапытывацца ў Яго аб многае,
53. цікуючы на Яго і стараючыся ўлавіць нéшта з вуснаў Яго, каб абвінаваціць Яго.

Разьдзéл 12.

1. Тымчасам сабраліся тысячы народу, ажно ціснулі адзін аднаго, і Ён зачаў гаварыць сьпярша да вучняў Сваіх: сьцеражыцеся перадусім рашчыны фарысэйскай, або крывадушнасьці.
2. Няма нічога тайнага, што Эвангельле н. íг.

101 ня выявілася-б, і ўкрытага, аб чым не давéдаліся-б;

3. дык, што вы сказалі ў цемнацé, тое пачуеце ў сьвятлé; і што гаварылі навуха ў хаце, тое будзе абвéшчана на стрэхах.
4. Кажу-ж вам, дрýгі маі: ня бойцеся тых, што забіваюць цéла і пасьля гэтага ня могуць больш нічога зрабіць;
5. але кажу вам, каго баяцца: бойцеся таго, хто, забіўшы, можа ўкінуць у геéнну: запраўды, кажу вам, таго бойцеся.
6. Ці ня пяць малых птушак прадаюцца за два асары? і ніводная з іх не забыта ў Бога.
7. А ў вас і валасы на галавé ўсé палічаны. Дык ня бойцеся: вы даражэй за многіх малых птушак.
8. Кажу-ж вам: усякага, хто вызнавáціме Мянé перад людзьмі, і Сын Чалавéчы вызнáе перад Ангеламі Божымі;
9. а хто адрачэцца ад Мянé перад людзьмі, ад таго адракуцца перад Ангеламі Божымі.
10. I ўсякаму, хто скажа слова на Сына Чалавéчага, дарóвана будзе, а хто блюзьніцьме на Сьвятога Духа, таму ня будзе дарóвана.
11. Калі-ж прывядуць вас у школы, да ўладаў, ня турбуйцеся, як ці што адказваць, ці што гаварыць:
12. бо Сьвяты Дух навучыць вас у тую гадзіну, што трэба гаварыць.
13. Нéхта з народу сказаў Яму: Вучыцель! скажы брату майму, каб ён падзяліўся са мною спадчынай.
14. Ён жа сказаў таму чалавéку: хто паставіў Мянé судзіць ці дзяліць вас?

102 Паводле Лукі сьв. Эвангельле íг.

15. Пры гэтым сказаў ім: глядзіце, сьцеражыцеся прагавітасьці на багацьце, бо жыцьцё чалавéка не залежыць ад дастаткаў яго, якія мáе.
16. I сказаў ім прыповесьць: у аднага багáтага чалавéка быў добры ўраджай у полі;
17. і ён разважаў сам з сабою: што мнé рабіць? Нéкуды мнé злажыць плады маі?
18. I сказаў: — вось, што зрóблю: разьбяру гумны маé і пабудую большыя, і зьбяру туды ўвéсь хлеб мой і ўсё дабро маё,
19. і скажу душы маёй: душа! многа дабрá ляжыць у цябé на многія гады: éш, пі, весяліся.
20. Але Бог сказаў яму: неразумны! У гэту ноч душу тваю возьмуць у цябé; каму-ж ддстáнецца тое, што ты прыДбаў?
21. Так бывае з тым, хто зьбірае скарбы для сябé, а ня ў Бога багацéе.
22. I сказаў вучням Сваім: дзеля таго кажу вам: ня турбуйцеся дзеля душы вашай, што вам éсьці, ні дзеля цéла, у што адзéцца:
23. душа больш за éжу, і цéла — за адзéжу.
24. Паглядзіце на груганóў: яны ня сéюць, ні жнуць; няма у іх сховаў, ні гумнаў, і Бог жывіць іх; наколькі ж вы лéпшыя за птушак?
25. Дый хто з вас, турбуючыся, можа дадáць сабé росту хоць на адзін локаць?
26. Дык вось, калі і наймéншага ўчыніць ня можаце, што-ж турбуецеся аб іншае?
27. Паглядзіце на лілéі, як яны растуць: не працуюць, ні прадуць; але кажу вам, што і Салямон у ўсёй сваéй славе не адзяваўся так, як кожная з іх.
28. Калі-ж траву на полі, якая сягоньня éсьць, а заўтра будзе кінена ў пéч, Бог так адзявае, то тым балéй вас, малавéры.
29. Дык ня шукайце-ж, штó вам éсьці, ці штó піць, і ня турбуйцеся,
30. бо ўсяго гэтага шукаюць людзі гэтага сьвéту; ваш жа Ацéц вéдае, што вам гэтае патрэбна;
31. найбалéй шукайце Царства Божага, і тое ўсё дададýць вам.
32. Ня бойся, малое стада; бо Ацéц ваш упадабаў даць вам Царства.
33. Прадавáйце маéмасьці вашыя і давайце міласьцівыя ахвяры. Прыгатоўвайце сабé мяшкі нестарэючыя, скарб, што ня ўбывае на нябёсах, куды злодзей не дабіраецца, і дзé моль не зьядае.
34. Бо дзé скарб ваш, там будзе і сэрца вашае.
35. Няхай будуць паясьніцы вашыя падперазáныя і сьвéтачы запáленыя;
36. і вы падобны да людзéй, што чакаюць павароту гаспадара свайго з вясéльля, каб, як прыйдзе ды пастукаецца, ураз адчыніць яму.
37. Шчасьлівыя тыя слугі, якіх гаспадар прыйшоўшы знойдзе на нагáх; запраўды кажу вам: ён падперажэцца і пасадзіць іх і, падыйшоўшы, пачнé служыць ім.
38. І калі прыйдзе ў другую варту і ў трэцюю варту прыйдзе і знойдзе іх так, то шчасьлівыя слугі гэныя!
39. Вы вéдаеце, што, калі-б вéдаў гаспадар дому, у якой гадзіне прыйдзе злóдзей, то ня спаў бы і не дапусьціў бы падкапацца пад дом яго;
40. будзьце-ж і вы гатовы, бо Сын Чалавéчы прыйдзе ў гадзіне, аб якой ня думаеце.
41. Тады сказаў Яму Пётр: Госпадзе! ці да нас гаворыш гэтую прыповесьць, ці да ўсіх?
42. Госпад жа сказаў: каторы вéрны й разумны эканом, што гаспадар паставіў яго над слугамі сваімі раздавáць ім у свой час мéру хлéба?
43. Шчасьлівы той слугá, якога гаспадар яго, прыйшоўшы, знойдзе, што робіць гэта:
44. запраўды кажу вам, што над усéй маéмасьцю сваёй паставіць яго.
45. Калі-ж слугá гэты скажа ў сэрцы сваім: ня хутка прыйдзе гаспадар мой; і пачнé біць слуг ды служáнак, éсыді й піць і ўпівацца;
46. то прыйдзе гаспадар слугí гэнага ў той дзéнь, калі ён не чакае, і ў гадзіну, у якой ня думае, і адлучыць яго і ўчыніць яму адзін лёс з нявéрнымі.
47. Слуга-ж той, які вéдаў волю гаспадара свайго і ня быў гатовы, і не рабіў па волі яго, будзе крэпка біты,
48. а каторы ня вéдаў і зрабіў вáртае кары, біты будзе мéней. I ад кожнага, каму дáдзена многа, многа і вымагацца будзе, і каму многа даручана, з таго больш зышчуць.
49. Агонь прыйшоў Я кінуць на зямлю, і як хацéў бы, каб ён ужо загарэўся!
50. Хрышчэньнем павінен Я хрысьціцца, і як Я тамлюся, пакуль гэтае ня выпаўніцца!
51. Ці думаеце вы, што Я прыйшоў даць мір зямлі? Нé, кажу вам, але разьдзялéньне.
52. Бо адгэтуль пяцёра ў адным доме пачнуць дзяліцца, трое проці двох і двое проці трох;
53. бацька будзе проці сына, і сын проці бацькі; маці проці дачкí, і дачкá проці маткі; сьвякроў проці нявéсткі сваéй, І нявéстка проці сьвякрові сваé.
54. Сказаў жа і народу: калі вы бачыце хмару, падыймаючыся з захаду, ураз кажаце: дождж будзе; і стаéцца гэтак;
55. і калі дзьмé паўдзённы вéцер, кáжаце: сьпéка будзе, і стаéцца.
56. Крывадушныя! аблічча зямлі і нéба распазнаваць умéеце, як жа часу гэтага не пазнаецё?
57. Чаму-ж і вы па сабé самых ня судзіце, штó мусіць быць?
58. Калі ты йдзéш з супраціўнікам сваім да начальства, то па дарозе пастарайся пазбыцца яго, каб ён ня прывёў цябé да судзьдзі, а судзьдзя не аддаў цябé кáту, а кат ня ўкінуў бы цябé ў вязьніцу;
59. кажу-ж табé: ня выйдзеш адтулц пакуль не аддасí і апошняга медзяка.

Разьдзéл 13.

1. У той час прыйшлі некатóрыя і расказалі Яму пра Галілéян, кроў якіх Пілат зьмяшаў з жэртвамі іх.
2. Ісус сказаў ім на гэтае: ці думаеце вы, што гэтыя Галілéяне былі больш грэшныя за ўсіх Галілéян, што яны пацярпéлі гэткія мукі?
3. Нé, кажу вам; але, калі не пакáецеся, усé так сама пагінеце.
4. Ці думаеце, што тыя восемнаццаць душ, на якіх завалілася Сілаáмская вéжа ды пабіла іх, больш вінаватыя былі за ўсіх жыўшых у Ерузаліме?
5. Нé, кажу вам; але, калі не пакáецеся, усé таксама пагінеце.
6. I сказаў вось якую прыповесьць: нéхта мéў у вінаградніку сваім пасáджаную смакоўніцу і прыйшоў шукаць плоду на ёй і не знайшоў;
7. і сказаў вінаградару: вось я трэці год прыходжу шукаць плоду на гэтай смакоўніцы і не знаходжу; зрубай яé: на штó яна і зямлю займае?
8. Але той сказаў яму ў адказ: гаспадар! пакінь яé і на гэты год, гіакуль я акапаю яé і абкладу гноем:
9. ці ня дасьць плоду; калі-ж нé, то на той год ссячэш яé.
10. У аднэй з школаў навучаў Ён у суботу;
11. і вось там была жанчына, восемнаццаць гадоў мéўшая духа нядужасьці; яна была скорчыўшыся і не магла выпрастацца.
12. Ісус, углéдзіўшы яé, паклікаў яé і сказаў ёй: жанчына! Ты вызвалена ад нéмачы тваé.
13. I ўсклаў на яé рукі; і ўраз жа выпрасталася і пачала славіць Бога.
14. Пры гэтым начальнік школы, узлаваўшыся, што Ісус аздаравіў у суботу, сказаў народу: éсьць шэсьць дзéн, калі можна працаваць: у тыя і прыходзьце аздараўляцца, а ня ў дзéнь суботні.
15. Але Госпад сказаў яму ў адказ: крывадушнік: ці не адвязвае кожны з вас валá свайго ці аслá ад ясьляў у суботу, і ці-ж не вядзé паіць?
16. А гэтую дачкý Аўраамаву, якую зьвязаў шатан вось ужо восемнаццаць гадоў, ці-ж не налéжала звольніць ад путаў гэтых у дзéнь суботні?
17. I, калі гаварыў Ён гэтае, усé ворагі Яго засароміліся; і ўвéсь народ рáдаваўся з усіх слаўных дзéяньняў Яго.
18. Ён жа сказаў: да чаго падобна Царства Божае і да чаго прыраўную яго?
19. Яно падобна да зярняці гарчычнага, якое ўзяўшы пасадзіў чалавéк у садзе сваім: і вырасла і сталася вялíкім дрэвам, і птушкі нябéсныя хаваліся ў галінах яго.
20. Яшчэ сказаў: да чаго прыраўную Царства Божае?
21. Яно йадобна да рашчыны, якую жанчына ўзяла й палажыла ў тры мéры мукі, пакуль ня скісла ўсё.
22. I праходзіў па мéстах і сёлах, навучаючы і кіруючы шлях свой да Ерузаліму.
23. Нéхта сказаў Яму: Госпадзе! Няўжо-ж мáла такіх, што спасáюцца? Ён жа сказаў ім:

24Старайцеся ўвайсьці праз цéсныя вароты, бо, кажу вам, многія будуць памыкáцца ўвайсьці ды ня здолеюць.

25. Калі гаспадар дому ўстане і зачыніць дзьвéры, тады вы, стоячы вонках, пачнецё стукаць у дзьвéры і казаць: Госпадзе! Госпадзе! адчыні нам! Але Ён скажа вам у адказ: ня вéдаю вас, адкуль вы.
26. Тады пачнецё гаварыць: мы éлі й пілі перад Табою, і на вуліцах нашых навучаў Ты.
27. Але Ён скажа: кажу вам: ня вéдаю вас, адкуль вы; адыдзéце ад Мянé ўсé, што чыняць няпраўду.
28. Там будзе плач і скрыгот зубоў, калі ўбачыце Аўраама, Ізаака і Якава і ўсіх прарокаў у Царстве Божым, вас жа прагоняць вон.
29. І прыдуць з усходу і зáхаду, і поўначы і паўдня, і сядуць за сталом у Царстве Божым.
30. I вось ёсьць апошнія, што будуць пéршымі, і ёсьць пéршыя, якія будуць апошнімі.
31. У гэны дзéнь прыйшлі некатóрыя з фарысэяў і гаварылі Яму: Ідзі сабé згэтуль, бо Цябé Ірад хоча забіць.
32. I сказаў ім: пайдзéце скажэце гэтай лісіцы: вось выганяю дэманаў і аздараўляю сягоньня і заўтра, а на трэці дзéнь будзе мнé канéц.
33. Толькі-ж мушу йсьці сягоньня і заўтра і пасьлязаўтра, бо ня можа стацца, каб прарок пагіб вонках Ерузаліму.
34. Ерузалім! Ерузалім! Ты, што забіваеш прарокаў і камéньмі закідаеш паслáных да цябé! Колькі разоў хацéў Я сабраць дзяцéй тваіх, як птушка птушанят сваіх пад крыльлі, і не хацéлі.
35. Вось жа пакідаецца вам дом ваш пусты. Кажу-ж вам, што вы ня ўбачыце Мянé, пакуль ня прыйдзе час, калі скажаце: багаслáўлены, што ідзé ў імя Госпада.

Разьдзéл 14.

1. I стáлася, прыйшоў Ён у суботу ў дом аднаго з начальнікаў фарысэйскіх зьéсьці хлéба, і яны сачылі Яго;
2. і вось перад Ім зьявіўся чалавéк, хворы на вадзянку.
3. I, азваўшыся, сказаў Ісус законьнікам і фарысэям: ці дазваляецца аздараўляць у суботу?
4. Яны маўчалі. I, дакрануўшыся, аздаравіў яго і адправіў.
5. Пры гэтым сказаў ім: калі ў каго з вас асёл ці вол упадзé ў студню, ці ня ўраз выцягне яго ў суботу?
6. I не маглі адказаць Яму на гэтае.
7. Заўважыўшы-ж, як запрóшаныя выбіралі пéршыя мéсцы, сказаў ім прыповесьць:
8. Калі запросіць цябé нéхта на вясéльле, не сядáй на пéршае мéсца, каб не надарыўся хто паважнéйшы за цябé спамíж запрошаных ім,
9. і каб той, што прасіў цябé і яго, падыйшоўшы не сказаў бы табе: дай яму мéсца; і тады з сорамам павінен будзеш сéсьці на апошняе мéсца.
10. Але, калі запрошаны будзеш, прыйшоўшы сядай на апошняе мéсца, каб той, што прасіў цябé, падыйшоўшы сказаў: дружа! перасядзь вышэй; тады будзе табé пашана перад сéдзячымі з табою;
11. бо кожын, хто сам сябé вывышшáе, будзе панíжаны, а хто сябé паніжáе, будзе ўзвышаны.
12. Сказаў жа і запрасіўшаму Яго: калі ладзіш абéд, ці вячэру, ня кліч сяброў тваіх, ні братоў тваіх, ні сваякоўтваіх, ні сусéдзяў багатых, каб і яны цябé не запрасілі нéкалі, і ты не дастаў адплаты.
13. Але, калі ладзіш, заклікай убогіх, калéкаў, кульгавых, сьляпых.
14. I шчасьлівы будзеш, што яны ня змогуць адплаціць табé, бо аддáсца табé ў ускрасéньне праведных.
15. Пачуўшы гэтае, нéхта з супачываўшых з Ім сказаў Яму: шчасьлівы, хто пакаштуе хлéба ў царстве Божым.
16. Ён жа сказаў яму: адзін чалавéк справіў вялікі банкéт і паклікаў многіх;
17. і, калі настаў час банкéту, паслаў слугý свайго сказаць запрóшаным: —. ідзéце, бо ўжо ўсё гатова.
18. I пачалі ўсé, быццам змовіўшыся, прасіць прабачэньня. Пéршы сказаў яму: я купіў зямлю, і мнé трэба пайсьці паглядзéць яé; нрашу цябé, выбач мнé.
19. Другі сказаў: я купіў пяць пар валоў і йду прóбаваць іх; прашу цябé, выбач мнé.
20. Трэці сказаў: я ажаніўся і дзеля гэтага не магу прыйсьці.
21. I, вярнуўшыся, слуга той пераказаў гэтае гаспадару свайму. Тады, разгнéваўшыся, гаспадар дому сказаў слузé свайму: пайдзі хутчэй па вуліцах і вулках мéста і прывядзі сюды ўбогіх, калéкаў, кульгавых, сьляпых.
22. I сказаў слуга: гаспадар! стáлася, як ты сказаў, і яшчэ ёсьць мéсцы.
23. I гаспадар сказаў слузé: пайдзі па дарогах і ля платоў і ўгавары прыйсьці, каб напоўніўся дом мой;
24. бо кажу вам, што ніхто з тых, што былі прóшаны, не пакаштуе маé вячэры.
25. I вялікія грамады йшлі за íм; і Ён, абярнуўшыся, сказаў ім:
26. Калі хто прыходзіць да Мянéі не зьненавідзіць бацьку свайго і матку, і жану, і дзяцéй, і братоў, і сёстраў, а пры тым і сáмае жыцьцё сваё, той ня можа быць вучнем Маім;
27. і хто не нясé крыжа свайго і йдзé за Мною, ня можа быць вучнем Маім.
28. Бо хто з вас, надумаўшы башту стаўляці, ня сядзе ранéй і не аблічыць выдаткаў, ці мáе, каб дакончыць яé,
29. каб, калі паложа фундамант і ня здолее дакóнчыць, усé, глéдзячы, ня сталі сьмяяцца з яго,
30. кажучы: гэты чалавéк пачáў будаваць башту і ня мог дакончыць!
31. Або ці які цар, ідучы на вайну супраць другога цара, ня сядзе і не парадзіцца ранéй, ці здолее ён з дзесяцьма тысячамі даць адпор таму, хто йдзé на яго з дваццацьма тысячамі;
32. бо, калі нé, дык пакуль той яшчэ далёка, ён пашлé да яго пасольства прасіць міру.
33. Гэтак кожны з вас, хто не адрачэцца ад усяго, што мáе, ня можа быць Маім вучнем.
34. Соль добрая рэч; але калі соль згубіць сілу, чым паправіш яé?
35. Ні ў зямлю, ні ў гной не надаéцца, вон выкідаюць яé. Хто мáе вушы слышаць, няхай слухае.

Разьдзéл 15.

1. Падыходзілі да Яго ўсé мытнікі і грэшнікі слухацьЯго.
2. I наракáлі фарысэі і кніжпікі, кажучы: Ён прыймае грэшнікаў і éсьць разам з імі.
3. Але Ён сказаў ім вось гэткую прыповесьць:
4. Хто з вас, маючы сто авéц і згубіўшы адну з іх, не пакіне дзевяцьдзесят дзéвяць у пустыні і ня пойдзе за прапаўшай, пакуль ня знойдзе яé?
5. 5. А, знайшоўшы, возьме яé на плéчы сваé з радасьцю;
6. і, прыйшоўшы дамоў, скліча сяброў і сусéдзяў ды скажа ім: пацéшцеся са мною: я знайшоў маю прапаўшую аўцу.
7. Кажу-ж вам, што так на нябёсах балéй будзе радасьці з аднаго кáючагася грэшніка, чымся з дзевяцьдзесятдзевяцёх прáведнікаў, ня маючых патрэбы ў пакаяньні.
8. ІДі якая жанчына, маючая дзéсяць драхмаў, калі згубіць адну драхму, не засьвéціць сьвéчкі й не пачнé мясьцí пакою і шукаць пільна, пакуль ня знойдзе?
9. А, знайшоўшы, скліча сябровак і сусéдак ды скажа: пацéшцеся са мною, я знайшла згубленую драхму.
10. Так кажу вам: бывае радасьць у ангелаў Божых з аднаго грэшніка, які кáецца.
11. Яшчэ сказаў: у аднаго чалавéка былі два сыны;
12. і сказаў малодшы з іх айцу: Бацька, дай мнé налéжную мнé частку маемасьці. I ацéц падзяліў ім маемасьць.
13. I праз нéйкі час малодшы сын, сабраўшы ўсё, пайшоў у далёкую старану і там змарнаваў маемасьць сваю, жывучы распусна.
14. Калі-ж пражыў усё, настаў вялікі голад у гэнай старанé, і ён пачаў галадаць;
15. і пайшоў прыстáў да аднаго з жыхараў стараны гэнае, а той паслаў яго на поле сваё пасьвіць сьвінéй;
16. і ён рады быў бы наéсца ражкамі, што éлі сьвіньні, але ніхто не даваў яму.
17. I, апамятаўшыся, сказаў: колькі наймітаў у айцá майго маюць лішку хлéба, а я ўміраю ад голаду!
18. Устану, пайду да бацькі майго і скажу яму: ацéц! я саграшыў перад нéбам і перад табою,
19. і ўжо ня варты называцца сынам тваім; прыймі мянé, як аднаго з наймітаў тваіх.
20. Устаў і пайшоў да айцá свайго. I калі ён быў яшчэ далёка, зглéдзіў яго ацéц яго і зьлітаваўся, і пабегшы кінуўся яму на шыю і цалаваў яго.
21. Сын жа сказаў яму: ацéц, я саграшыў проці нéба і перад табою і ўжо ня варты называцца сынам тваім.
22. А ацéц сказаў слугам сваім: прынясéце найлéпшую адзéжу і адзéньце яго, і дайце пéрсьцень на руку яго і вобуй на ногі;
23. і прывядзéце кормнае цялё і закалéце: будзем éсьці і весяліцца,
24. бо гэты сын мой быў умёршы і ажыў, прападаў і знайшоўся. I пачалі весяліцца.
25. Старшы-ж сын яго быў у полі; і, варочаючыся, як падыйшоў да дому, пачуў сьпéвы і скокі.
26. I, паклікаўшы аднаго з слуг, спытаўся: што гэта такое?
27. Той жа сказаў яму: брат твой прыйшоў, і бацька твой закалоў кóрмнае цялё, бо прыняў яго здаровым.
28. Ён жа ўзлаваўся і не хацéў увайсьці, а бацька яго, выйшаўшы, клікаў яго.
29. Але ён сказаў у адказ бацьцы: вось я колькі гадоў служу табé і ніколі не пярэчыў прыказаньням тваім. Але ты ніколі ня даў мнé і казьляці,

108 Паводле Лукі сьв. Эвангельле

15. І6. каб мнé павесяліцца з сябрамі маімі;
16. а калі гэты сын твой, марна страціўшы маемасьць сваю з блудніцамі, прыйшоў, ты закалоў для яго кормнае цялё.
17. Ён жа сказаў яму: сыгі мой! ты заўсёды са мною, і ўсё маё — тваё;
18. а з таго трэба было цéшыцца і весяліцца, што брат твой гэты быў умёршы і ажыў, прападаў і знайшоўся.

Разьдзéл 16.

1. Сказаў жа і да вучняў Сваіх: адзін чалавéк быў багаты і мéў эканома, на якога данясьлі яму, што растрáчвае маемасьць яго;
2. і, паклікаўшы яго, сказаў яму: што гэта я чую аб табé? Дай справаздачу з гаспадараваньня твайго, бо ты ня можаш балéй гаспадараваць.
3. Тады эканом сказаў сам у сабé: што мнé рабіць? Гаспадар мой адыймае ад мянé кіраўніцтва домам; капáць ня здужаю, прасіць саромлюся:
4. вéдаю, што зрóблю, каб прынялі мянé ў дамы сваі, калі адстаўлены буду ад эканомства.
5. I, паклікаўшы пазычальнікаў гаспадара свайго кожнага паасобку, сказаў пéршаму: колькі вíнен гаспадару майму?
6. Той сказаў: сто мéр алéю. I сказаў: вазьмі тваю расьпіску і сядай, хутчэй напішы пяцьдзесят.
7. Потым другому сказаў: а ты колькі вінен? Той адказаў: сто мéр пшаніцы. I сказаў яму: вазьмі тваю расьпіску і напішы: восемдзесят.
8. I пахваліў гаспадар эканома нявéрнага, што дагáдліва ўчыніў; бо сыны вéку гэтага дагáдлівей за сыноў сьвятлá ў родзе сваім.
9. I Я кажу вам: здабывайце сабé прыяцеляў багацьцем няправедным, каб яны, як зьбяднéеце, прынялі вас у вéчныя сялібы.
10. Вéрны ў малым і ў многім вéрны, а нявéрны ў малым нявéрны і ў многім.
11. Дык вось, калі вы ў няпрáведным багацьці ня былі вéрны, хто давéрыць вам праведнае?
12. I калі ў чужым ня былі вéрны, хто дасьць вам вашае?
13. Ніякі слуга ня можа служыць двом гаспадаром, бо ці аднаго будзе ненавідзець, а другога любіць, ці аднаму пачнé пільна служыць, а пра другога нядбáць. Ня можаце служыць Богу і мамоне.
14. Чулі ўсё гэтае і срэбралюбы фарысэі і сьмяяліся з Яго.
15. I сказаў ім: вы паказуеце сябé праведнымі перад людзьмі, але Бог вéдае сэрцы вашыя: бо што высока ў людзéй, тое агіда перад Богам.
16. Закон і прарокі да Іоана: адгэтуль жа Царства Божае абвяшчаецца, і кожын сілаю ўваходзіць у яго.
17. Але хутчэй нéба і зямля прамінуць, чым адна рыса з закону загіне.
18. Усякі, хто разводзіцца з жонкаю сваёю і жэніцца з другой, блудзіць, і кожны, хто жэніцца з разьвéдзенай з мужам, блудзіць.
19. Адзін чалавéк быў багаты, адзяваўся ў парфіру ды віссон і кожны дзéнь раскошна банкетаваў.
20. Другі-ж быў убогі, на імя Лазар, ды ляжаў ля варот яго ўвéсь у струпох;
21. і жадаў насыціцца крошкамі, што пáдалі з стала багача, і сабакі, прыходзячы, лізалі струпы яго.
22. I стáлася: убогі памёр і аднéсены быў Ангеламі на лона Аўраáмава; памéр і багач, і пахавалі яго;
23. і ў пéкле, будучы ў муках, ён, падняўшы вочы сваé, убачыў здалёк Аўраама і Лазара на лоне яго,
24. і, загаласіўшы, сказаў: Ацéц Аўраам! зьлітуйся на-да мною і пашлі Лазара, каб абмачыў канéц пальца свайго ў вадзé і асьвяжыў язык мой, бо я мучуся ў полымі гэтым.
25. Але Аўраам сказаў: сын! прыпомні, што ў жыцьці тваім мéў ты добрае, а Лазар благое; цяпéр жа ён тут пацяшаецца, а ты цéрпіш вялікія мукі;
26. дый да таго між намі і вамі вялікая прорва, так што, хто хоча перайсьці адгэтуль да вас, ня могуць, таксама і адтуль да нас не пераходзяць.
27. Тады сказаў ён: дык прашу цябé, ацéц, пашлі яго ў дом айца майго,
28. бо ў мянé пяць братоў; няхай ён засьвéдчыць ім, каб і яны ня прыйшлі ў гэтае мéсца мучэньня.
29. Аўраам сказаў яму: у іх ёсьць Майсéй і прарокі, няхай слухаюць іх.
30. Ён жа сказаў: нé, ацéц Аўраам! Але калі хто з умéршых прыйдзе да іх, пакаюцца.
31. Тады Аўраам сказаў яму: калі Майсéя і прарокаў ня слухаюць, то, каліб хто і з умéршых ускрос, не павéраць.

Разьдзéл 17.

1. І сказаў Ісус да вучняў сваіх: спакусы ня могуць ня прыйсьці, але гóра таму, праз. каго яны прыходзяць:
2. лéпей было-б яму, каліб камень ад жорнаў павéсілі яму на шыю і кінулі яго ў мора, чымся каб ён спакусіў аднаго з малых гэтых.
3. Глядзіце-ж за сабою. Каліж саграшыць проці цябé брат твой, дакарай яго і, калі пакаецца, даруй яму;
4. і калі сéм разоў у дзéнь саграшыць проці цябé і сéм разоў у дзéнь зьвéрнецца да цябé ды скажа: жаюся», даруй яму.
5. I сказалі апосталы Госнаду: дадай нам вéры.
6. Госпад сказаў: каліб вы мéлі вéру з зéрне гарчычнае і сказалі смакоўніцы гэтай: выкараніся і перасадзіся ў мора, то яна паслухала-б вас.
7. А хто з вас, маючы слугу, што гарэ ці насé, калі ён прыдзе з поля, скажа яму: ідзі хутчэй, сядай за стол?
8. Дык ці ж ня скажа яму: прырыхтуй мнé павячэраць і, падперазáўшыся, служы мнé, пакуль буду éсьці ды піць, і пасьля éш і пі сам?
9. Ці дзякуе ён слузé гэнаму за тое, што зрабіў загаданае яму? Ня думаю.
10. Так і вы, калі выпаўніце ўсё, што загáдана вам, кажыце: мы слугі нічога ня вартыя, бо зрабілі, што павінны былі зрабіць.
11. І стáлася, як ішоў да Ерузаліму, праходзіў між Самарыяй і Галілéяй.
12. I, калі ўваходзіў Ён у адно сяло, спаткалі Яго дзесяцёра пракажоных, якія затрымаліся здалёк.
13. і моцным голасам гаварылі: Ісус Настаўнік! памілуй нас.
14. Убачыўшы іх, Ён скáзаў ім: ідзéце, пакажэцеся сьвяшчэньнікам. I калі яны йшлі, ачысьціліся.
15. Адзін жа з іх, бачучы, што паздаравéў, вярнуўся, моцным голасам слáвючы Бога,
16. і паваліўся да ног Яго, дзякуючы Яму, і гэта быў Самаранін.
17. Тады Ісус сказаў: ці ня дзéсяць ачысьціліся? дзé-ж дзéвяць?
18. яны не вярнуліся аддаць славу Богу, апрача гэтага чужынца.
19. I сказаў яму: устань, ідзі; вéра твая спасла цябé.
20. Запытаны-ж фарысэямі, калі прыйдзе Царства Божае, адказаў ім: ня прыйдзе Царства Божае відавочна.
21. і ня скажуць: вось яно тут, ці вось там. Бо вось, Царства Божае ўнутры вас éсьць.
22. Вучням жа сказаў: прыйдуць дні, калі захóчаце бачыць хоць адзін дзéнь Сына Чалавéчага, і ня ўбачыце;
23. і скажуць вам: »вось тут», ці »вось там», — ды не хадзіце й не ганяйцеся,
24. бо як бліскавіца, мільгануўшы з аднаго краю нéба, да другога краю нéба сьвéціць, так будзе Сын Чалавéчы ў дзéнь свой.
25. Але мусіць Ён многа працярпéць, і адцураецца яго род гэты.
26. I, як было ў дні Ноя, так будзе ў дні Сына Чалавéчага:
27. éлі, пілі, жаніліся, выходзілі замуж да таго дня, як Ной увайшоў у човен, і прыйшоў патоп і загубіў усіх.
28. Таксама, як было ў дні Лота: éлі, пілі, куплялі, прадавалі, садзілі, будавалі;
29. але ў дзéнь, калі Лот выйшаў з Садому, лінуў агонь ды з сéркаю з нéба і зьнішчыў усіх.
30. Так будзе і ў той дзéнь, калі прыйдзе Сын Чалавéчы.
31. У той дзéнь, хто будзе на страсé, а рэчы яго ў доме, няхай ня зыходзе ўзяць іх; і хто будзе ў полі, таксама няхай не варóчаецца.
32. Спóмніце жонку Лотаву.
33. Хто будзе старацца захоўваць душу сваю, той заґубіць яé; а хто загубіць яé, той ажьтіць яé.
34. Кажу вам: у тую ноч будзе двое на аднэй пасьцéлі: аднаго возьмуць, — а другога пакінуць;
35. і дзьвé будуць малоць разам: адна будзе ўзята, а другая пакінена;
36. і двое будуць у полі; адзін узяты будзе, а другі пакінены.
37. I, пытаючыся, казалі Яму: дз$, Госпадзе? Ён жа сказаў ім: дзé толькі цéла, там зьбяруцца і арлы.

Разьдзéл 18.

1. Сказаў такжа ім прыповесьць аб тым, што трэба заўсёды маліцца і не апускаць РУк,
2. кажучы, што ў адным мéсьце быў судзьдзя, які Бога не баяўся і людзéй не сароміўся.
3. У тым жа мéсьце была адна ўдава, і яна, прыходзячы да яго, казала: абарані мянé ад ворага майго.
4. Але ён доўгі час не хацéў. А пасьля сказаў сам сабé: хоць я і Бога не баюся, і людзéй не саромлюся,
5. але, як гэтая ўдавá не даé мнé спакою, абараню яé, каб яна ня прыходзіла балéй дакучаць мнé.
6. I сказаў Госпад: чуеце, што кажа судзьдзя няпрáведны?
7. Ці-ж Ббг не абароніць выбраных Сваіх, што клічуць яго дзéнь і ноч, і доўга цярпéць будзе іх?
8. Кажу вам, што хутка ўчыніць ім справядлівасьць. Але Сын Чалавéчы, прыйшоўшы, ці знойдзе вéру на зямлі?
9. Сказаў такжа гэткую прыповесьць да некатóрых, што пэўныя былі сябé, што яны прáведныя, і паніжалі другіх:
10. двое людзéй увайшлі ў царкву памаліцца: адзін фарысэй, а другі мытнік.
11. Фарысэй, стоючы, гэтак маліўся ў сабé: Божа, дзякую табé, што я не такі, як другія людзі: зьдзірцы, крыўдзіцелі, чужаложцы, або як гэты мытнік:
12. пашчý два разы ў тыдзень, даю дзесяціну з усяго, што прыдбаю.
13. А мытнік, стануўшы здалёк, не адважáўся навет падняць вачэй на нéба; але, бючы сябé ў грудзі, гаварыў: Божа! будзь міласьцівы нада мною грэшным.
14. Кажу-ж вам, што гэты пайшоў апрáўданы балéй, чымся той: бо ўсякі, хто сам сябé вывышшае, паніжоны будзе, а паніжаючы сябé ўзвысіцца.
15. Прьшосілі да Яго і дзяцéй, каб Ён дакрануўся да іх; вучні-ж, бачучы гэтае, забаранялі ім.
16. Але Ісус, паклікаўшы іх, сказаў: пусьцéце дзяцей прыходзіць да Мянé і не забараняйце ім, бо гэткіх ёсьць Царства Божае;
17. запраўды кажу вам: хто ня прыйме Царства Божага, як дзіця, той ня ўвойдзе ў яго.
18. I спытаўся ў Яго нéхта з начальнікаў: Вучыцель добры! што мнé рабіць, каб унасьлéдаваць жыцьцё вéчнае?
19. Ісус сказаў яму: чаму кажаш Мнé »добры»? Ніхто ня добры, адзін толькі Бог.
20. Вéдаеш прыказáньні: не чужалóж, не забівай, не крадзі, ня сьвéдчы крыва; паважай айца твайго і матку тваю (Вых. 20, 12—16).
21. Ён жа сказаў: усяго гэтага пільнаваўся я змалку лéт маіх.
22. Пачуўшы гэтае, Ісус сказаў яму: яшчэ аднаго не хапае табé: усё, што мáеш, прадай і раздай убогім, і будзеш мéць скарб на нéбе; і прыходзь ідзі за Мною.
23. Ён жа, пачуўшы, засумаваў, бо быў надта багаты.
24. Ісус, бачучы, што ён засумавáў, сказаў: як трудна багатаму ўвайсьці ў Царства Божае.
25. Бо лягчэй вярблюду прайсьці гіраз гóлчына вуха, чымся багатаму ўвайсьці ў Царства Божае.
26. Чуўшыя гэтае сказалі: хто-ж можа спасьціся?
27. Але Ён сказаў: немагчымае для людзéй магчыма для Бога.
28. Пётр жа сказаў: вось мы кінулі ўсё і пайшлі за Табою.
29. А ЁН сказаў ім: запраўды кажу вам: няма нікога, хто, кінуўшы дом, ці бацькоў, ці братоў, ці сёстраў, ці жонку,

112 Паводле Лукі сьв. Эвангельле í8. íд. ці дзяцéй дзеля Царства Божага,

30. не атрымаў бы шмат балéй у гэты час, а ў вéк будучы ~ жыцьцё вéчнае.
31. Адклікаўшыж дванаццацёх вучняў Сваіх, сказаў ім: вось уваходзім у Ерузалім, і зьдзéйсьніцца ўсé напісанае праз прарокаў аб Сыне Чалавéчым;
32. бо выдадуць Яго паганам і назьдзéкуюцца над Ім, і зьняважаць Яго, і аплююць Яго;
33. і будуць біць і забюць Яго на сьмéрць; і на трэці дзéнь уваскрэсьне.
34. Але яны нічога з гэтага не зразумелі; словы гэтыя былі закрыты для іх, і яны не разумéлі скáзанага.
35. I стáлася, як падыходзіў да Ерыхону, адзін сьляпы сядзéў ля дарогі, жабруючы;
36. і, пачуўшы, што міма яго праходзіць народ, спытаўся: што гэта такое?
37. Яму сказалі, што Ісус Назарэй ідзé.
38. Тады ён закрычэў: Ісус, Сын Давідаў, зьмілуйся нáда мною!
39. Пярэднія закрычэлі на яго, каб маўчаў; але ён яшчэ мацнéй крычэў: Сын Давідаў! зьмілуйся нада мною!
40. Ісус, затрымаўшыся, сказаў прывéсьці яго да Сябé. I, калі той падыйшоў да Яго, спытаўся ў яго:
41. чаго ты хочаш ад Мянé? Той сказаў: Госпадзе, каб мнé бачыць.
42. Ісус сказаў яму: Бач жа! вéра твая спаслá цябé.
43. I ён той жа час пачаў бачыць і пайшоў за Ім, слáвячы Бога. I ўвéсь народ, бачучы гэнае, аддаў хвалу Богу.

Разьдзéл 19.

1. I, увайшоўшы, праходзіў праз Ерыхон.
2. I вось, нéхта на імя Закхéй, начальнік мытнікаў і чалавéк заможны,
3. хацéў убачыць Ісуса, які Ён? але ня мог за народам, бо быў малы ростам;
4. і, забéгшы напéрад, узьлéз на смакоўніцу, каб убачыць яго: Ён мусіў прайсьці міма яé.
5. I, прыйшоўшы на гэтае мéсца, Ісус, глянуўшы, убачыў яго і сказаў яму: Закхéй! зыйдзі хутчэй, бо сягоньня трэба ЛІнé быць у цябé ў доме.
6. I той пасьпéшна зыйшоў і прыняў Яго з радасьцяй.
7. I ўсé, бачучы гэнае, пачалі наракаць і гаварылі, што Ён зайшоў да грэшнага чалавéка.
8. А Закхéй, стануўшы, сказаў Госпаду: Госпадзе! палову маемасьці маé я аддам убогім і, калі каго чым скрыўдзіў, аддам учацьвéра балéй.
9. Ісус сказаў яму: цяпéр прышло спасéньне дому гэтаму, бо і ён сын Аўраама;
10. бо Сын Чалавéчы прыйшоў знайсьці і спасьці загінуўшае.
11. А як яны слухалі гэтае, дадаў прыповесьць: бо Ён быў блізка Ерузаліму, і яны думалі, што хутка павінна Царства Божае зьявіцца.
12. Дык сказаў: нéйкі чалавéк высокага роду зьбіраўся ў далéкую старану, каб дастацв сабé царства і вярнуцца;
13. паклікаўшы-ж дзесяць слуг сваіх, дáў ім дзéсяць мін і сказаў ім: карыстайцеся імі, пакуль вярнуся.
14. Але грамадзяне ненавідзелі яго І паслалі сьлéдам за ім пáсольства, сказаўшы: ня хочам, каб гэты царстваваў над намі.
15. I, як вярнуўся, атрымаўшы царства, загадáў паклікаць да сябé слуг гэных, што ім даў срэбра, каб давéдацца, хто што зарабіў.
16. Прыйшоў пéршы і сказаў: гаспадар! міна твая прынéсла дзéсяць мінаў.
17. I сказаў яму: добра, добры слуга! За тое, што ты ў малым быў вéрны, вазьмі пзд сваю ўладу дзéсяць мéстаў.
18. Прыйшоў другі і сказаў: гаспадар! міна тва прынéсла пяць Мін.
19. Сказаў і гэтаму: і ты будзь над пяцьма мéстамі.
20. Прыйшоў трэці і сказаў: гаспадар! вось твая міна, каторую я схаваў, завязаўшы ў хустку,
21. бо я баяўся цябé: ты чалавéк жорсткі; бярэш, чаго ня клаў, і жнéш, чаго ня сéяў.
22. Гаспадар сказаў яму: тваімі вуснамі буду судзіць цябé, хітры слуга: ты вéдаў, што я чалавéк жорсткі: бяру, чаго ня клаў, і жну, чаго ня сéяў;
23. чаму-ж ты не аддаў срэбра майго ў абарот, каб я, прыйшоўшы, атрымаў яго з прыбыткам?
24. I сказаў прысутным: — вазьмéце ў яго міну і дайце таму, ў якога дзéсяць мíнаў.
25. (I сказалі яму: пане, у яго ж ёсьць дзесяць мінаў!)
26. Кажу вам, што ўсякаму хто мае — дáдзена будзе, а ў ня мáючага адымецца й тое, што мáе.
27. А ворагаў маіх — (тых, што не хацéлі, каб я панаваў над імі,) прывядзіце сюды і біце перада мною.
28. I, сказаўшы гэтае, Ён пайшоў далéй, ідучы ў Ерузалім.
29. I стáлася, як падыйшоў да Віффагіі і Віфаніі, да гары называнай Аліўнай, паслаў двох вучняў сваіх,
30. сказаўшы: пайдзéце ў сяло, што насупраць; увайшоўшы ў яго, знóйдзеце асвлятка прывязанае, на якога ніхто з людзéй ніколі не сядаў; адвязаўшы яго, прывядзіце;
31. і, калі хто спытаецца ў вас: »на што адвязваеце?», — скажэце яму так: яно патрэбна Госпаду.
32. Пасланыя пайшлі і знайшлі, як Ён сказáў ім.
33. Калі-ж яны адвязалі асьлятка, гаспадары яго сказалі ім: на што адвязваеце асьлятка?
34. Яны адказалі: яно патрэбпа Госпаду.
35. I прывялі яго да Ісуса; і, накінуўшы вопраткі сваé на асьля, пасадзілі. на яго Ісуса.
36. I, калі Ён éхаў, падсьцілалі вонраткі сваé на дарозе.
37. Калі-ж падяжджаў дá спуску з гары Аліўнай, усё множства вучняў Яго ад радасьці моцнымі галасамі славілі Бога за ўсé цуды, якіябачылі яны,
38. кажучы: багаслáўленцар, што йдзé ў імя Гасподняе! мір на нéбе і слава на вышыні!
39. I некатóрыя фарысэі з грамады народу сказалі Яму: Вучыцель! забарані вучням Тваім!
40. I, адказваючы ім, Ён сказаў: кажу вам, што, калі яны замоўкнуць, дык камéньні загалосяць.
41. I, як падыйшоў, дык, глé114 Паводле Лукі сьв. Эвангельле íо. ао. дзячы на мéста, заплакаў па ім
42. і сказаў: о, каб і ты хоць у гэты дзéнь твой зразумéла, штó дзеля міру твайго! Але гэта ўкрыта цяпéр ад вачэй тваіх;
43. бо прыйдуць на цябé дні, калі вóрагі твáі абкладуць цябé акопамі і акружаць цябé, і сьціснуць цябé зусюль;
44. і зруйнуюць цябé, і пазабіваюць дзяцéй тваіх у табé, і не пакінуць у табé кáменя на кáмені, бо не распазнала часу адвéдзінаў тваіх.
45. I, увайшоўшы ў царкву, пачаў гнаць адтуль прадаваўшых і купляўшых,
46. кажучы ім: напісана: дом Мой ёсьць дом малітвы; а вы зрабілі яго лагвóм разбойнікаў (Ісая 56, 7. Іерам. 7, 4).
47. I навучаў кожны дзéнь у царквé. Архірэі-ж і кніжнікі і старэйшыны народу шукалі, як бы загубіць Яго;
48. і не знаходзілі, што-б зрабіць з Ім, бо ўвéсь народ гарнуўся да Яго, каб слухаць.

Разьдзéл 20.

1. У адзін з тых дзéн, калі Ён навучаў народ у царквé і гірапавéдаваў Эвангельле, прыйшлі архірэі ды кніжнікі з старэйшынамі
2. і гаварылі Яму: скажы нам, якою ўладаю Ты гэтае робіш, ці хто даў Табé ўладу гэтую?
3. Ён жа сказаў ім у адказ: спытаюся і Я ў вас адно слова, і скажэце Мнé:
4. Хрышчэньне Іоáнава з нéба было, ці ад людзéй?
5. Яны-ж разважалі між сабою, кажучы: калі скажам: з нéба, то скажа: чаму-ж вы не павéрылі яму?
6. а калі скажам: ад людзéй, то ўвéсь народ пабе нас камéньмі, бо ён пераканáны, што Іоан ёсьць прарок.
7. I адказалі: ня вéдаем адкуль.
8. Ісус сказаў ім: і Я не скажу вам, якою ўладаю гэтае роблю.
9. I пачаў Ён гаварыць да народу гэткую прыповесьць: адзін чалавéк насадзіў вінаграднік і аддаў яго вінагрáдарам, і адлучыўся на даўгі час;
10. і ў свой час паслаў да вінагрáдараў слугу, каб яны далі яму пладоў з вінаградніку; але вінаградары, прыбіўшы яго, адаслалі ні з чым.
11. Яшчэ паслаў другога слугу; але яны і гэтага, прыбіўшы і аблаяўшы, адаслалі ні з чым.
12. І яшчэ паслаў трэцяга; але яны й таго, зраніўшы, выгналі.
13. Тады сказаў гаспадар вінаградніку: штó мнé рабіць? Пашлю сына майго ўлюбленага; можа, углéдзіўшы яго, паўстыдаюцца.
14. Але вінагрáдары, убачыўшы яго, разважалі між сабою, кажучы: »гэта наступнік; пойдзем, забéм яго, і спадчына яго будзе наша.»
15. I, вывеўшы яго вон з вінаградніку, забілі. Што-ж зробіць з імі гаспадар вінаградніку?
16. Прыйдзе ды выгубіць вінагрáдараў гэных і аддасьць вінаграднік другім. Чуўшыяж гэтае сказалі: Хай ня будзе!
17. Але Ён, глянуўшы на іх, сказаў: што значыць гэтае напісáньне: кáмень, каторы адкінулі будаўнічыя, ён жа зрабіўся галавою вугла? (Псал. 117, 22).
18. Усякі, хто ўпадзé на гэты кáмень, разабецце, а на каго ён упадзé, таго раздавіць.
19. I шукалі ў гэты час архірэі ды кніжнікі, каб налажыць на Яго рукі, але пабаяліся народу, бо зразумéлі, што аб іх сказаў гэтую прыповесьць.
20. I, сочачы за Ім, падаслалі хітрых людзéй, якія, удаючы прáведных, падлавілі-б Яго на якім-нéбудзь слове, каб выдаць Яго старшынам і ўладзе гаспадáравай.
21. I тыя спыталіся ў Яго: Вучыцель! мы вéдаем, што Ты справядліва гаворыш і навучаеш і не глядзіш на аблічча, але запраўды шляху Божага вучыш.
22. Ці налéжыць плаціць падатак кéсару, ці нé?
23. Але Ён, зразумéўшы хітрасьць іх, сказаў ім: што вы Мянé спакушáеце?
24. Пакажэце Мнé дынарыя: чыё на ім аблічча і надпіс? Яны адказалі: кéсаравы.
25. Ён жа сказаў ім: дык аддавайце кéсарава кéсару, а Божае Богу.
26. I не маглі падлавіць Яго на слове перад народам, і, зьдзівіўшыся адказу Яго, замоўклі.
27. Тады прыйшлі некаторыя з садукéяў, ня вéрачых у ўваскрасéньне, і спыталіся ў Яго:
28. Вучыцель! Майсéй напісаў нам, што, калі ў каго памрэ брат, які мéў жонку, і памрэ бязьдзéтным, то брат ягоны мусіць узяць яго жонку і ажывіць сéмя брату свайму (Другазак. 25, 5).
29. Было сéм братоў; і першы, узяўшы жонку, памéр бязьдзéтным;
30. узяў тую жонку другі, і той памéр бязьдзéтным;
31. узяў яé і трэці, таксама й усé сéм, і памéрлі, не пакінуўшы дзяцéй.
32. Пасьля ўсіх памéрла й жонка.
33. Дык пры ўваскрасéныíі — каторага з іх будзе яна жонкаю? бо сямёра мéлі яé жонкаю.
34. í сказаў ім Ісус у адказ: дзéці вéку гэтага жэняцца й выходзяць замуж;
35. а стаўшыяся годнымі прыждаць таго вéку і ўваскрасéньня з мёртвых ня жэняцца, дый замуж ня выходзяць,
36. і памéрці ўжо ня могуць, бо яны роўны ангелам і сыны Бога, раз былі сынамі ўваскрасéньня.
37. А што памéршыя ўваскрэснуць, паказаў і Майсéй ля купіны, калі зваў Госгіада Богам Аўраама і Богам Ізаака і Богам Якава (Вых. 3, 6).
38. Бо-ж ня ёсьць Бог умéршых, але жывых: Яму ўсé жывыя.
39. На гэтае некатóрыя з кніжнікаў сказалі: Вучыцель! Ты добра сказаў.
40. I ўжо не адважáліся ні аб чым задаваць Яму пытаньні. Ён жа сказаў ім:
41. як кажуць: што Хрыстос ёсьць Сын Давідаў?
42. А сам Давід кажа ў кнізе нсальмаў: сказаў Госпад Госпаду майму: сядзі праваруч Мянé,
43. дакуль пакладу ворагаў Тваіх за падножжа ног Тваіх (Пс. 109, 1).
44. Дык Давід Госпадам называе Яго; як жа Ён сын яму?
45. I, калі слухаў увéсь народ, Ён сказаў вучням Сваім:
46. сьцеражыцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у даўгіх вопратках; любяць вітаньні на торжышчах, пéршыя мéсцы ў школах і пéршыя мéсцы на банкéтах,
47. што зьядаюць хаты ўдоў і дзеля віду доўга моляцца; яны возьмуць тым цяжэйшае асуджэньне.

Разьдзéл 21.

1. Глянуўшы-ж, убачыў Ён багатых, што клалі ахвяры сваé ў скарбніцу;
2. убачыў такжа бéдную ўдаву, палажыўшую туды дзьвé лéпты,
3. і сказаў: запраўды кажу вам, што гэтая бéдная ўдава палажыла больш за ўсіх;
4. бо ўсé тыя з лішкаў сваіх клалі ахвяру Богу, яна-ж з бéднасьці сваéй палажыла ўвесь пражытак свой, які мéла.
5. I, калі некатóрыя гаварылі аб царквé, што яна аздоблена дарагімі камéньнямі й дарамі, Ён сказаў:
6. прыдуць дні, калі з тлго, што вы тут бачыце, не астанéцца кáменя на кáмені; усё будзе разбурана.
7. I спыталіся ў Яго: Вучыцель! калі-ж гэта будзе і якая прымéта, калі гэта мусіць стаццá?
8. Ён жа сказаў: сьцеражыцеся, каб вас не абаламуцілі, бо многія прыйдуць пад імем Маім, кажучы, што гэта Я; і гэты час блізка. Не хадзéце сьлéдам іх.
9. Калі-ж пачуеце пра войны і паўстаньні, не палохайцеся, бо гэта мусіць стацца ранéй, але ня зараз канéц.
10. Тады сказаў ім: паўстане народ на народ, і царства на царства;
11. і будзе мясцáмі вялікае зямлі трасéньне, і голад, і мор, і страх, і знамéньні з нéба вялікія.
12. А перад усім гэтым наложаць на вас рукі і будуць перасьлéдаваць вас, выдаючы ў школы і вязьніцы, і за імя Маё павядуць прад цароў і валадароў;
13. і стáнецца гэта дзеля сьвядóцтва вам.
14. Дык пакладзéце сабé ў сэрцах не абдумваць загадзя, як бараніцца:
15. бо Я дам вам вымову і мудрасьць, якой ня здóлеюць пярэчыць, ані змагацца з éю ўсé ворагі вашыя.
16. I будзеце зыданы і бацькамі і братамі, і сваякáмі і сябрамі; і некатóрых з вас пазабіваюць;
17. і будуць ненавідзець вас усé за імя Маё;
18. але і волас з галавы вашай не прападзé;
19. цярплівасьцяй вашай спасайце душы вашыя.
20. Калі-ж убачыце Ерузалім акружаны войскам, тады вéдайце, што прыйшло спусташэньне яго:
21. і хай тады тыя, што ў Юдэі, бягуць у горы; і хто ў мéсьце, выходзь з яго; і хто ў ваколіцах, не ўваходзь у яго,
22. бо гэта дні помсты; каб выпаўнілася ўсё напісанае.
23. Гóра-ж цяжарным і кóрмячым грудзьмі ў тыя дні; бо вілякая бядá на зямлі і гнéў на народ гэты:
24. палягуць ад вострага мячá, і павядуць іх у палон да ўсіх народаў; і Ерузалім таптáцімуць пагáне, пакуль не закончацца часы пагáнаў.
25. I будуць знамéньні на сонцы і мéсяцу і зорах, а на зямлі тугá ў народаў ад разрухі, і заравé і забушуе мора.
26. I пруцянéць будуць людзі ад страху й чаканьня таго, што прыйдзе на сусьвéт, бо сілы нябéсныя захістаюцца.
27. I тады ўбачаць Сына Чалавéчага, ідучы ў хмары з сілаю і славаю вялікаю.
28. Калі-ж пачнé гэтае дзéяцца, тады ўгляддйцеся і падніміце галовы вашыя, бо прыбліжаецца адкуплéньне вашае.
29. I сказаў ім прыповесьць: глядзіце на смакоўніцу і на ўсé дрэвы:
30. калі яны ўжо распускаюцца, то, бачучы гэта, вéдаеце самы, што ўжо блізка лéта.
31. Дык такжа, як углéдзіце, што і гэнае спаўняецца, вéдайце, што блізка царства Божае.
32. Запраўды кажу вам: ня пройдзе род гэты, як усё гэнае збудзецца:
33. нéба і зямля прамінуць, але словы Маé не прамінуць.
34. Пілнуйцеся-ж, каб сэрцы вашыя не абцяжаліся абжорствам і пянствам і жыцьцёвымі клапотамі, і каб дзéнь той не застаў вас неўспадзéўкі.
35. Бо ён, як сéтка, пакрые ўсіх, што на абліччы зямлі жывуць.
36. Дык чувáйце ўсякі час і маліцеся, каб заслужыць на ўхілéньне ад вас усяго, што стáнецца, і стануць перад Сынам Чалавéчым.
37. Удзéнь Ён навучаў у царквé; ночььж, выхóдзячы, праводзіў на гары, называнай Аліўнаю.
38. I ўвéсь народ зраніцы прыходзіў да Яго ў царкву слухаць Яго.

Разьдзéл 22.

1. Надыходзіла-ж сьвята праснакоў, званае Пасха.
2. I шукалі архірэі і кніжнікі, як бы загубіць Яго, бо баяліся народу.
3. Увайшоў жа шатáн у Юду, празванага Іскарыéтам, аднаго з дванаццацёх;
4. і той пайшоў і гаварыў з архірэямі й начальнікамі, як Яго прадаць ім.
5. Яны-ж узрадаваліся і згодзіліся даць яму грошай;
6. і ён абяцаў і шукаў нагоды, каб выдаць Яго ім і не пры народзе.
7. Прыйшоў жа дзéнь праснакоў, калі надéжала рэзаць вялікоднае ягня.
8. I паслаў Ісус Пятра і Іоана, сказаўшы: пайдзéце, прыгатуйце нам éсьці пасху.
9. Яны-ж сказалі Яму: дзé скажаш нам прыгатавáць?
10. Ён жа сказаў ім: вось, пры ўваходзе вашым у мéста, спаткаецца з вамі чалавéк, нясучы збанок вады; пайдзéце за ім у дом, у які ўвойдзе ён,
11. і скажэце гаспадару дому: Вучыцель кам<а табé: дзé пакой, у якім бы Мнé éсьці пасху з вучнямі Маімі?
12. I ён пакажа вамсьвятліцу вялікую, засланую; там прыгатуйце.
13. Яны пайшлі і знайшлі, як сказаў ім, і прыгатавалі пасху.
14. I, як прыйшла гадзіна, Ён сéў за стол, і дванаццаць апосталаў з Ім,
15. і сказаў ім: крэпка зажадáлася Мнé éсьці з вамі гэтую пасху пéрш, чым мáю цярпéць мýкі.
16. Бо кажу вам, што ўжо ня буду éсьці яé, пакуль ня споўніцца ў Царстве Божым.
17. I, узяўшы чáру й аддаўшы хвалý, сказаў: вазьмéце гэтае і падзяліце між сабою,
18. бо кажу вам, што ня буду піць ад плоду вінаграднага, пакуль ня прыйдзе Царства Божае.
19. I, узяўшы хлéб і аддаўшы хвалý, паламаў і падаў ім, кажучы: гэта ёсьць Цéла Маё, што за вас даéцца; рабéце гэта на ўспамін аба Мнé.
20. Такжа і чáру пасьля вячэры, кажучы: гэтая чáра ёсьць новы тэстамант у Маёй крыві, што за вас пралівáецца.
21. Ды вось, рука выдаючага Мянé са Мною за сталом;
22. Сын жа чалавéчы йдзé паводле таго, што напéрад сýджана; але гóра таму чалавéку, што Яго прадаéць.
23. I яны пачалі пытацца адзін у аднаго: хто гэта з іх мéўся ўчыніць гэтае?
24. Узьнялася-ж і спрэчка між імі, хто з іх павінен лічыцца большым.
25. Ён жа сказаў ім: цары народаў пануюць над імі, і валадары іх дабрадзéямі называюцца,

26.. вы-ж ня гэтак: але большы сярод вас станься як мéншы, і правадыр — як слуга.

27. Бо хто большы: той, што сядзіць за сталом, ці той, што паслугуе? Ці нé супачывáючы? А я сярод вас, як паслугуючы.
28. Але вы вытрывалі са Мною ў спакушэньнях Маіх,
29. і Я адказваю вам Царства, як Мнé адказáў Ацéц Мóй,
30. каб вы éлі й пілі за сталом Маім у царстве Маім; і пасядзеце на пасадах судзіць дванаццаць калéн Ізраілявых.
31. I сказаў Госпад: Сымóн, Сымóн! вось шатáн пажадаў вас, каб прасéіваць, як пшаніцу;
32. але Я маліўся за цябé, каб не памéншала вéра твая; і ты нéкалі, навярнуўшыся, умацуй братоў тваіх.
33. Той жа адказаў Яму: Госпадзе! з Табою я гатоў ісьці і ў вязьніцу і на смéрць!
34. Але Ён сказаў: кажу табé, Пётр, не прапяé пéвень сягоньня, як ты тройчы адрачэшся, што знáеш Мянé.
35. I сказаў ім: калі пасылаў Я вас без мяшка й бяз торбы і без абутку, ці мéлі вы ў чым недастáтак? Яны адказалі: ні ў чым.
36. Тады Ён сказаў ім: але цяпéр, хто мáе мяшок, той вазьмі яго, таксама й торбу; а ў каго няма, прадай вóпратку сваю і купі мéч;
37. бо кажу вам, што павінна выпаўніцца на Мнé тое, што напісана: і да злачынцаў залічаны. Бо ўсё аба Мнé спаўняецца (Ісая 53, 12).
38. Яны сказалі: Госпадзе! вось тут два мячы! Ён сказаў ім: даволі!
39. I, выйшаўшы, пайшоў, як звычайна, на гару Аліўную; за Ім пайшлі і вучні Яго.
40. Прыйшоўшы-ж на мéсца, сказаў ім: маліцеся, каб не папáсьці ў спакушэньне.
41. I Сам адыйшоў ад іх, як кінуць кáмень, і, уклéнчыўшы, маліўся,
42. кажучы: Ацéц, калі Твая воля, пранясі чáру гэтую міма Мянé, але нé Мая воля, але Твая няхай стáнецца.
43. Зьявіўся-ж Яму ангел з нéба, узмацоўваючы Яго,
44. і ў барацьбе сьмяротнай пільнéй маліўся,і быў пот Яго, як каплі крыві, пáдаючы на зямлю.
45. Устаўшы ад малітвы, Ён прыйшоў да вучняў сваіх і знайшоў іх сьпячымі ад гóра,
46. і сказаў ім: што вы сьпіцё? Устаньце і маліцеся, каб не папасьці ў спакушэньне.
47. Яшчэ Ён гаварыў, аж вось народ, а напéрадзе ішоў адзін з дванаццацéх, званы Юда, і ён падыйшоў да Ісуса, каб пацалаваць Яго.
48. Ісус жа сказаў яму: Юда! пацалункам Сына Чалавéчага прадаéш?
49. Быўшыя-ж з Ім, бáчучы, да чаго даходзе, сказалі: Госпадзе! ці ня ўдэрыць нам мячом?
50. I адзін з іх удэрыў слугу архірэйскага і адсéк яму правае вуха.
51. Тады Ісус сказаў: пакіньце, даволі. I, дакрануўшыся да вуха яго, аздаравіў яго.
52. Архірэям жа і начальнікам царквы і старшынам, сабраўшымся проці Яго, сказаў Ісус: быццам на разбойніка выйшлі вы з мячамі ды каламі, каб узяць Мянé.
53. Кожны дзéнь бываў Я з вамі ў царквé, і вы не падымалі на Мянé рук; але цяпéр ваш час і ўлада цéмры.
54. I, узяўшы Яго, павялі і прывялі ў дом архірэя. Пётр жа ішоў здалёк.
55. Калі-ж распалілі агонь сярод дварá ды пасéлі разам, сéў і Пётр між імі.
56. Адна служанка, убачыўшы яго сéдзячы ля вагня і паўглядаўшыся на яго, сказала: і гэты быў з Ім.
57. Але ён адрокся ад Яго, сказаўшы: Жанчына! я ня вéцаю Яго.
58. I неўзабаве другі, убачыўшы яго, сказаў: і ты з іх. Але Пётр сказаў: не, чалавéча!
59. I, як прайшла з гадзіна часу, яшчэ нéхта настайваў: запраўды, і гэты быў з Ім, бо ён Галілéянін.
60. Але Пётр сказáў: Чалавéча, ня вéдаю, што ты гаворыш. I ў той жа час, калі ён яшчэ гаварыў, прапяяў пéвень.
61. Тады Госпад, азірнуўшыся, паглядзéў на Пятра, і ўспомніў Пётр слова Госпада, як Ён сказаў яму: пéрш, чым прапяé гіéвень, тройчы адрачэшся ад Мянé.
62. I, выйшаўшы вон, горка заплакаў.
63. І людзі, трымаўшыя Ісуса, зьдзéкаваліся над Ім і білі Яго;
64. і, накрыўшы Яго, білі Яго па абліччу і пыталіся ў Яго: прароч, хто ўдэрыў Цябé?
65. I шмат другога, лáючы, гаварылі на Яго.
66. Калі-ж настаў дзéнь, сабраліся старшыны народу і архірэі і кніжнікі і ўвялі Яго ў свой сынэдрыон,
67. кажучы: ці Ты Хрыстос? скажы нам. Ён скáзаў ім: калі скажу вам, вы не павéрыце;
68. калі-ж і Я спытаюся ў вас, ня будзеце адказваць Мнé і ня звольніце Мянé.
69. Адгэтуль Сын Чалавéчы сядзе праваруч сілы Божай.
70. I сказалі ўсé: дыктыСын Божы? Ён адказаў ім: вы кáжаце, што Я.
71. Яны-ж сказалі: якóе яшчэ трэба нам сьвядóцтва? бо-ж мы самы чулі з вуснаў Яго.

Разьдзéл 23.

1. I паднялáся ўся грамадá іх, і павялі Яго да Пілата,
2. і пачалі абвінавачываць Яго, кажучы: Яго знайшлі мы, што псуе народ наш і забараняе плаціць падатак кéсару, называючы Сябé Хрыстом-Царом.
3. Пілат спытаўся ў Яго: Ты цар Юдэйскі? Ён сказаў яму ў адказ: ты кáжаш.
4. Пілат сказаў архірэям і народу: я не знаходжу ніякае віны ў гэтым Чалавéку.
5. Але яны настáйвалі, кажýчы, што Ён бунтуе народ, вýчачы па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Галілéі да гэтага мéсца.
6. Пілат, пачуўшы пра Галілéю, спытаўся: ці-ж Ён Галілéянін?
7. I, давéдаўшыся, што Ён з краіны Ірадавай, паслаў Яго да Ірада, які ў тыя дні быў таксама ў Ерузаліме.
8. Ірад, углéдзіўшы Ісуса, вéльмі ўцéшыўся, бо даўно жадаў бачыць Яго, бо шмат чуў аб Ім і спадзяваўся, што Ён учыніць нéйкае знамéньне.
9. I пытаўся ў Яго многімі словамі, але Ён нічога не адказаў яму.
10. Архірэі-ж і кніжнікі стаялі, заўзята абвінавáчываючы Яго.
11. Ірад жа з жаўнéрамі сваімі, зьняважыўшы Яго і насьмяяўшыся над Ім,адзéў Яго ў сьвéтлую вопратку і адаслаў назад да Пілата.
12. I сталіся ў той дзéнь Пілат і Ірад прыяцелямі сабé, бо ранéй былі ў нéпрыязьні між сабою.
13. Пілат жа, склікаўшы архірэяў ды начальнікаў і народ,
14. сказаў ім: вы прывялі да мянé чалавéка гэтага, які псуе народ; і вось я, пры вас пытаючы, не знайшоў чалавéка гэтага вінаватым ні ў чым тым, у чым вы абвінавáчваеце Яго;
15. і Ірад таксама, бо я яму пасылаў Яго, і нічога ня знойдзена ў Ім, дастойнага сьмéрці;
16. дык вось, пакараўшы Яго, звольню.
17. Яму-ж трэба было дзеля сьвята звольніць ім аднаго вязьня.
18. Але ўвéсь народ пачаў крычаць: Вазьмі Яго! адпусьці нам Варавву!
19. Варавва быў пасáджаны ў вязьніцу за паднятае ім у мéсьце паўстаньне і забойства.
20. Пілат ізноў прамовіў, хочучы адпусьціць Ісуса.
21. Але яны крычалі: распні, распні Яго!
22. Ён трэці раз сказаў ім: Што-ж благога ўчынíў Ён? Нічога, заслугоўваючага сьмéрці, я не знайшоў у Ім; дык вось, пакараўшы Яго, звольню.
23. Але яны далéй з вялікім крыкам дамагаліся, каб Яго ўкрыжавалі. I перамог крык іх і архірэяў.
24. I Пілат прысудзіў, каб стáлася па просьбе іх.
25. I звольніў ім пасáджанага за бунт і забойства ў вязьніцу, каго яны прасілі, а Ісуса выдаў на іх волю.
26. I, як вялі Яго, то, узяўшы нéйкага Сымона Кірэнэйца, што йшоў з поля, узвалілі на яго крыж, каб нёс за Ісусам.
27. 2 І йшло за Ім вялікае множства народу і жанчын, якія плакалі й галасілі па Ім.
28. Ісус жа, зьвярнуўшыся да іх, сказаў: дочкі ЕрузалімскіяЬ ня плáчце па Мнé, але плáчце па сабé і па дзéцях вашых;
29. бо падыхóдзяць дні, калі скажуць: шчасьлівыя няплодныя і чэравы, што не раджалі, і грудзі, што не кармілі.
30. Тады пачнуць гаварыць гóрам: »упадзіце на нас», і ўзгóркам: »пакрыйце нас!»
31. бо калі зялёнаму дрэву гэтае робяць, то з сухім штó стáнецца?
32. Вялі з Ім на сьмéрць і двох ліхадзéяў.
33. I, калі прыйшлі на мéсца, называнае Чараповае, там укрыжавалі Яго й ліхадзéяў, аднаго па правы, а другога па лéвы бок.
34. Ісус жа сказаў: Ацéц, даруй ім, бо ня вéдаюць, што робяць. I дзялілі адзéжы Яго, кідаючы жэрабе.
35. I стаяў народ і глядзéў. Насьмяхаліся-ж разам з імі й начáльнікі, кáжучы: другіх спасáў, няхай жа Сябé Самога спасé, калі ЁН Хрыстос, выбрáнец Божы.
36. Таксама й жаўнéры лáялі Яго, падыхóдзячы й падносячы воцат,
37. і казалі: калі Ты Цар Юдэйскі, спасі Сябé Самога.
38. I быў над Ім надпіс, напісаны слóвамі грэцкімі, рымскімі й жыдоўскімі: гэты ёсьць Цар Юдэйскі.
39. Адзін з павéшаных ліхадзéяў зьняважáў Яго, кажучы: калі Ты Хрыстос, спасі Сябé і нас.
40. Другі-ж, наадварот, сунімаў Яго ды гаварыў: ці-ж ты не баішся Бога, калі й сам засуджаны на тое-ж?
41. I мы засуджаны справядліва, бо мы дасталі тое, чаго варты нашы ўчынкі; а Вн нічога благога не зрабіў.
42. I сказаў Ісусу: успóмні аба мнé, Госпадзе, калі прыйдзеш у Царства Тваé!
43. I сказаў яму Ісус: Запраўды кажу табé: сяньня-ж будзеш са Мною ў раю.
44. Было-ж каля шóстае гадзіны дня, і стáлася цéмра па ўсёй зямлі да гадзіны дзявйтае:
45. і памéркла сонца, і заслона ў царквé разарвáлася пасярэдзіне.
46. Ісус, загаласіўшы моцным голасам, сказ»аў: Ацéц, у рукі Тваé аддаю дух Мой. I, сказаўшы гэтае, аддаў дух.
47. Сотнік жа, бачучы здáрыўшаеся, славіў Бога й казаў: запраўды, чалавéк гэты быў прáведнік.
48. I ўвéсь народ, што прыйшоў паглядзéць на гэта, бачучы здáрыўшаеся, варочаўся, бючыся ў грудзі.
49. Усé-ж, знаўшыя Яго, і жанчыны, што йшлі за Ім з Галілéі, стаялі здалёк і глядзéлі на гэтае.
50. Тады нéхта на імя Язэп, сябра рáды, чалавéк добры і справядлівы
51. (ён ня прымаў учасьця ў радзе і паступку яé), родам з Арыматэі, мéста Юдэйскага, які таксама ждаў Царства Божага,
52. прыйшоў да Пілата і прасіў Цéла Ісусавага;
53. і, зьняўшы Яго, абвіў плашчаніцаю і палажыў Яго ў гробе, высечаным у скалé, дзé яшчэ ніхто ня быў паклáдзены.
54. Дзéнь той быў пятніца, і надыходзіла субота.
55. I жанчыны, што прыйшлі з Ісусам з Галілéі, пайшлі і глядзéлі магілу і як клалі цéла Яго;
56. вярнуўшыся-ж прыгатавалі пахі і масьці; і ў суботу супачывалі паводле прыказáньня.

Разьдзéл 24.

1. У пéршы-ж дзéнь тыдня, вéльмі рáна, нясучы прыгатавáныя пахі, прыйшлі яны да магілы і разам з імі некатóрыя другія;
2. але знайшлі кáмень адвáлены ад магілы.
3. I ўвайшоўшы не знайшлі Цéла Госпада Ісуса.
4. I сталася, як зьняла іх ад гэтага трывога, зьявіліся перад імі два чалавéкі ў бліскучым адзéньні.
5. Калі-ж ад страху скланілі яны абліччы сваé да зямлі,— тыя сказалі ім: штó вы шукаеце жывога між памéршымі?
6. Яго няма тут: Ён ускрос; прыпомніце, як Ён казаў вам, калі быў яшчэ ў Галілéі,
7. мовячы, што СынЧалавéчы мусіць быць выданы ў рукі людзéй грэшных і будзе расьпяты, а на трэці дзéнь уваскрэсьне.
8. I ўспомнілі яны словы Яго,
9. і, вярнуўшыся ад магілы, апавясьцілі адзінаццацёх і ўсіх другіх аб гэтым.
10. Былі-ж гэта Марыя Магдаліна і Іоанна і Марыя, маці Якава, і другія з імі, што сказалі аб гэтым Апосталам.
11. І здаліся ім словы іх пустымі, і не павéрылі ім.
12. Але Пётр, устаўшы, пабéг да гробу і, нахіліўшыся, убачыў толькі ляжаўшую тканіну і пайшоў назад, дзіўлючыся сам у сабé з стаўшагася.
13. У той жа дзéнь двое з іх ішлі ў сяло, што ў шэсьцьдзесяцёх стадыях ад Ерузаліму, званае Эмаус,
14. і гутарылі між сабою аб усіх гэтых здарэньнях.
15. І стáлася, як гутарылі яны ды разважалі між сабою, вось Сам Ісус, падыйшоўшы, пайшоў з імі;
16. але вочы іх былі стрыманы, дык не пазналі Яго.
17. Ён жа сказаў ім: аб чым гэта вы разважаеце між сабою, і чаго вы засмучоны?
18. Адзін з іх, на імя Кляопа, сказаў Яму ў адказ: ці-ж ты адзін з прыйшоўшых у Ерузалім ня вéдаеш, што стáлася ў ім у гэтыя дні?
19. I сказаў ім: аб чым? Яны сказалі Яму: што было з Ісусам Назаранінам, Каторы быў прарок, моцны ў дзéле і слове перад Богам і ўсім народам;
20. як выдалі Яго архірэі ды начальнікі нашыя на прысуд сьмяротны і раскрыжавалі Яго?
21. А мы спадзяваліся, што Ён ёсьць Той, што павінен збавіць Ізраіля; а да ўсяго гэтага вось ужо трэці дзéнь сяньня, як тое сталася,
22. але некаторыя жанчыны з нашых абаламуцілі нас: яны былі раніцай ля магілы
23. і не знайшлі цéла Яго і, прыйшоўшы, сказалі, што яны бачылі, як зьявіліся Ангелы, якія кажуць, што Ён жывы;
24. і пайшлі некатóрыя з нашых да магілы і знайшлі так, як і жанчыны казалі, але Яго ня бачылі.
25. 2 Тады Ён сказаў ім: О, бязмысныя і ляныя сэрцам павéрыць усяму, што прарочылі прарокі!
26. Ці-ж ня гэтак і трэба было цярпéць Хрысту і ўвайсьці ў славу Сваю?
27. I, пачаўшы ад Майсéя, з усіх прарокаў выясьняў ім усё напісанае аб Ім.
28. I падыйшлі яны да таго сяла, куды йшлі; і Ён паказаў ім від, што хоча йсьці далéй;
29. але яны затрымлівалі Яго, кáжучы: застанься з намі, бо дзéнь ужо схіліўся да вéчара. I Ён увайшоўі застаўся з імі.
30. I, калі Ён сядзéў за сталом з імі, то, узяўшы хлéб, багаславіў, паламаў і падаў ім.
31. I тады адчыніліся ў іх вочы, і яны пазналі Яго; але Ён стаўся нявідным для іх.
32. I яны сказалі адзін аднаму: ці-ж не гарэла ў нас сэрца нашае, калі Ён гаварыў да нас у дарозе і калі выясьняў Пісаньне?
33. I, устаўшы ў той жа час, вярнуліся ў Ерузалім і знайшлі разам адзінаццаць Апосталаў і быўшых з імі,
34. якія гаварылі, што Госпад запраўды ўваскрос і зьявіўся Сымону.
35. I яны расказвалі, што здáрылася ў дарозе, і як пазналі Яго ў ламаньні хлéба.
36. Калі-ж яны гэтак гаварылі, Сам Ісус стануў сярод іх і сказаў ім: мір вам!
37. Яны, здумéўшыся і спалохаўшыся, падумалі, што відзяць духаў
38. але Ён сказаў ім: чаго здумéліся? і чаму такія думкі ўваходзяць у сэрцы вашыя?
39. Паглядзéце на рукі Маé і на ногі Маé: гэта Я Сам; ашчупайце Мянé й разглéдзьце, бо дух цéла і касьцéй ня мáе, штó, як бачыце, Я мáю.
40. I, сказаўшы гэтае, паказаў ім рукі і ногі.
41. Калі-ж яны ад радасьці яшчэ ня вéрылі і дзівіліся, Ён сказаў ім: ці ёсьць у вас тут якая éжа?
42. Яны падалі Яму частку пéчанай рыбы й сотавага мёду.
43. I, узяўшы, éў перад імі.
44. I сказаў íм: вось тое, аб чым Я вам гаварыў, яшчэ як быў з вамі: што павінна выпаўніцца ўсё, напісанае аба Мнé ў законе Майсéявым і ў прароках ды псальмах.
45. Тады расчыніў ім розум дзеля зразумéньня Пісаньня.
46. I сказаў ім: так напісана і так налéжала цярпéць Хрысту і ўваскрэснуць з умéршых на трэці дзéнь,
47. і прапавéдывацца ў імя Яго пакайньню ды адпушчэньню грахоў ува ўсіх народах, пачынаючы ад Ерузаліму;
48. вы-ж сьвéдкі гэтага;
49. і вось Я пасылаю абяцанае Айцом Маім на вас; вы-ж аставайцеся ў мéсьце Ерузаліме, дакуль не адзéнецеся сілаю звыш.
50. I вывеў іх з мéста да Віфаніі і, падняўшы рукі Сваé, багаславіў іх.
51. I стáлася, як багаслáвіў іх, стаў аддаляцца ад іх і ўзнасіцца на нéба.
52. I яны пакланіліся Яму і вярнуліся ў Ерузалім з вялікаю радасьцяй,
53. і былі ўсьцяж у царквé, слáвячы і хвáлючы Бога. Амін.