Разьдзéл 1.

1. Якуб, раб Бога і Госпада Ісуса Хрыста, — дванаццацём родам, што расьцярушаны, — рáдавацца!
2. З вялікаю радасьцяй прымайце (гзта), браты маі, калі пападáеце ў розныя спакушэньні,
3. вéдаючы, што выпрабаваньне вашае вéры вытварае цярплівасьць;
4. цярплівасьць жа няхай мае закончанае дзéла, каб вы былі закончанымі й поўнымі, бяз ніякае нястачы.
5. Калі-ж у каго з вас не хапае мудрасьці, няхай просіць у Бога, які даé ўсім проста і без дакораў, — і будзе яму дадзена.
6. Але няхай просіць з вéраю, анí не сумляваючыся, бо той, хто сумляваецца, падобны да марское хвалі, якую вéцер уздыймае й разьбівае.
7. Дык няхай ня думае гэткі чалавéк, што нéшта дастане ад Госпада.
8. Двудушны чалавéк няцьвёрды на ўсіх сваіх шляхох.
9. Няхай жа хваліцца паніжаны брат сваей высокасьцяй,
10. а багаты сваім паніжэньнем, бо прамінé, як цьвéт на травé.
11. Бо ўзыйшло сонца са сьпéкай і высушыла траву, і цьвéт яé апаў, і хараство аблічча яé счэзла; гэтак і багаты на шляхох сваіх завяне.
12. Шчасьлівы чалавéк, які выдзéржывае спакусу, бо, як выпрабаваны, ён дастане вянок жыцьця, што абяцаў Госпад тым, хто любіць Яго.
13. У часе спакушэньня ніхто хай ня кажа: Бог мянé спакушае; бо Бог не спакушаецца злом, і сам нікога не спакушае.
14. А кожны спакушаецца, захоплены й прываблены ўласным пажаданьнем;
15. а пасьля пажаданьне, зачаўшы, спараджае грэх, а зроблены грэх спараджаесьмéрць.
16. Не баламуцьцеся, браты маі ўмілаваныя:
17. кожнае добрае даньнё і кожны дасканалы дар зыходзе з вышыні, ад Айца сьвéтласьцяў, у Якога няма адмéны ані зьмéннасьці.
18. Захацéўшы, спарадзіў нас словам праўды, каб быць нам нейкім пачаткам тварэньняў Яго.
19. Дык вось, браты маí ўмілаваныя, усякі чалавéк няхай будзе хуткі паслухаць, павольны гаварыць, няскоры гнéваццá,
20. бо гнéў чалавéка ня творыць праўды Божае.
21. Дзеля гэтага, адклаўшы Пасланьне Якуба í. я.

206 ўсякі бруд і астачу злосьці, у пакоры прымéце насаджáнае слова, што душы вашыя збавіць можа.

22. Будзьце-ж выпаўніцелямі слова, а не слухачáмі толькі, ашуківаючымі самых сябé.
23. Бо хто слухае слова і не выпаўняе, той падобны да чалавéка, які разглядае прыраджонае аблічча сваé ў люстры:
24. ён паглядзéў на сябé і адыйшоўся, ды ўраз жа забыўся, які ён.
25. Але хто ўглыбляецца ў дасканалы закон свабоды і трывае ў ім, той, стаючыся не слухачом забываючымся, але выпаўніцелем дзéла, шчасьлівы будзе ў дзéяльнасьці.
26. Калі хто сярод вас думае, што ён багабойны, ды не закелзáе языка свайго, але ашуківае сэрца сваé, у таго багабойнасьць пустая.
27. Чыстая і беззаганная багабойнасьць перад Богам Айцом — у тым, каб даглядаць сірот і ўдоваў у горы іх і дзяржацца неапагáненым ад сьвету.

Разьдзéл 2.

1. Браты маі! Не на аблічча ўзіраючыся, мéйце вéру ў Госпада нашага Ісуса Хрыстá услаўленага.
2. Бо калі на сабраньне вашае ўвóйдзе чалавéк з залатым пярсьцёнкам, у багатай вопратцы, дый увойдзе і бéдны ў мізэрнай вопратцы,
3. і вы паўзіраецеся на адзéтага ў багатую вопратку і скажаце яму: табé добра сéсьці тут, а бéднаму скажаце: ты стань там, ці сядай тут, ля падножжа майго, —
4. дык ці-ж не перасуджваеце вы ў сабé і ня робіцеся судзьдзямі з нягоднымі думкамі?
5. Паслухайце, браты маі ўмілаваныя: ці-ж ня бéдных сьвéту гэтага выбраў Бог быць багатымі вéраю і ўзяць у спадчыну Царства, якое Ён абяцаў тым, што любяць Яго?
6. А вы пагардзілі бéдным. Ці-ж не багатыя прыгнятаюць вас, і ці-ж не яны цягаюць вас па судох?
7. Ці-ж не яны зьняслаўляюць добрае імя вашае, якім вы называецеся?
8. Калі вы выпаўняеце царскі закон паводле пісаньня: палюбі бліжняга твайго, як самога сябé, добра робіце;
9. але калі на аблічча ўзіраецеся, дык робіце грэх і праступнікамі аказваецеся перад законам.
10. Бо хто выпаўняе ўвéсь закон, ды саграшыць у нéчым адным, той робіцца вінаватым у-ва ўсім.
11. Бо Той, хто сказаў: не чужалож! сказаў такжа: не забі, дык калі ты не чужаложыш, але забеш, то ты таксама праступнік закону.
12. Гэтак гаварáце і гэтак рабéце, як тыя, што маюць быць суджаны па закону свабоды.
13. Бо ня мáе суд ласкі для таго, хто не зрабіў ласкі; ласка па-над суд вывышшáецца.
14. Што за карысьць, браты маі, калі хто кажа, што éн мáе вéру, ды ўчынкаў ня мáе? Ці можа гэтая вéра збавіць яго?
15. Калі брат ці сястра неадзéтыя і ня маюць стравы штодзéннае,
16. і нéхта з вас скажа ім: ідзéце ў супакоі, грэйцеся і карміцеся, але ня дасьць ім патрэбнага для цéла: што за карысьць?
17. Гэтак і вéра, калі ня мáе ўчынкаў, сама па сабé мёртвая.
18. Але хто-нéбудзь скажа: ты маеш вéру, а я мáю ўчынкі: пакажы мнé вéру тваю з учынкаў тваіх, і я з маіх учынкаў пакажу табé маю вéру.
19. Ты вéрыш, што Бог адзін: добра робіш; і злыя духі вéраць і дрыжаць.
20. Але ці хочаш вéдаць, чалавéча нікчэмны, што вéра бяз учынкаў мёртвая?
21. Ці-ж ня ўчынкамі апраўдаўся Аўраам, бацька наш, узьвёўшы на ахвярнік Ізаака, сына свайго?
22. Ці бачыш, што вéра дапамагала ўчынкам яго, і ўчынкамі вéра завяршылася?
23. I выпаўнілася Пісаньне, якое кажа: Павéрыў Аўраам Богу, і залічана яму за праведнасьць, і — другам Божым быў ён названы.
24. Ці бачыце, што чалавéк апраўдываецца ўчынкамі, аня вéраю толькі?
25. Гэтак сама й Рааб блудніца ці ня ўчынкамі апраўдалася, прыняўшы пасланцоў і адправіўшы Іх другой дарогай?
26. Бо, як цéла бяз духа мёртвае, гэтак і вéра мёртвая бяз учынкаў.

Разьдзéл 3.

1. Браты маі! Ня многія рабéцеся вучыцялямі, вéдаючы, што мы большы дастанем прысуд,
2. бо ўсé мы шмат грашым. Хто не грашыць словам, той — дасканалы чалавéк, які дуж закелзáць і ўсё цéла.
3. Вось мы ўкладаем зялéзы ў рот коням, каб яны слухаліся нас, і кіруем усім цéлам іх;
4. вось і караблі ун якія вялікія, што іх вéтры магутныя носяць, а невялікім стырном кіруюцца, куды хоча корнік;
5. гэтак і язык — невялікі члéн, але шмат робіць. Паглядзі, невялікі агонь, а як многа рэчаў запалівае;
6. і язык — агонь, сьвéт няпраўдьі. Язык гэтак зьмяшчаецца міжы члéнамі нашымі, што апаганівае ўсё цéла і запалівае круг жыцьця, а сам запальваецца ад геéнны,
7. бо ўсякая прырода зьвéраў і птушак, гáдаў і марскіх жывёл гамуецца й угамована прыродаю чалавéчаю,
8. а ўгамаваць языка ніхто з людзéй ня можа: гэта — нястрымнае зло; ён напоўнены сьмяротнаю атрутаю.
9. Ім славім Бога і Айца — і ім праклінаем людзéй, што створаны на ўзор Бога;
10. з тых самых вуснаў выходзіць багаслаўлéньне і праклён. Не павінна быць гэтага, маГ браты.
11. Ці цячэ з аднаго жаралá крыніцы салодкае і горкае?
12. Ня можа, браты маі, смоква радзіць аліўкі, ці вінаградная лаза смоквы: гэтак сама і адна крыніца ня можа выліваць салоную і салодкую ваду.
13. Хто з вас мудры й разумны? Пакажы гэта на дзéле добрым паступаньнем з лагоднасьцяй мудрасьці.
14. Але, калі ў вашым сэрцы вы мáеце горкую завісьць і сварлівасьць, дык не хвалéцеся і не брашыце на праўду:
15. 1 гэта ня ёсьць мудрасьць, ІІГГО зьвéрху зыходзе, але зямйая, душэўная, дэманíчная,
16. бо гдзé завісьць і сваркі, там ладу няма і ўсé благія ўчынкі.
17. Але мудрасьць, што зьвéрху зыходзе, перадусім чыстая, потым згодлівая, лагодная, паслухмяная, поўная міласэрдзя й добрых пладоў, бесстаронная і некрывадушная.
18. Плод жа праўды ўміры сéецца тымі, што мір робяць.

Разьдзéл 4.

1. Скуль войны й бітвы у вас? Ці ня згэтуль: з раскошаў вашых, што ў члéнах вашых ваююць?
2. Жадаеце й ня мáеце; забіваеце й завідуеце, — ды ня можаце дасягнуць; сварыцёся і ваюеце, ды ня маеце, бо ня просіце. —
3. Просіце і не дастаецё, бо просіце блага, каб ужыць на раскошы вашыя.
4. Бясчэсныя й бясчэсьніцы! Ці ня вéдаеце, што дружба са сьвéтам ёсьць варожасьць да Бога? Дык, хто хоча быць другам сьвéту, той робіцца ворагам Богу.
5. Ці вы думаеце, што надармá кажа Пісаньне: да завісьці любіць дух, што жывé ў нас?
6. і тым большую даé ласку, дык і сказана: Бог горДымі брыдзіцца, а пакорным ласку даé (Прыпов. 3, 34).
7. Дык пакарыцеся Богу; супраціўцеся дяблу, і ўцячэ ад вас.
8. Бліжэй падыйдзéце да Бога, і прыблізіцца да.вас. Ачысьціце рукі, грэшнікі, папраўце сэрцы, двудушныя;
9. скрушайцеся, плачце й галасіце: някай сьмéх ваш абéрнецца ў плач, і радасьць — у гора.
10. Скарыцеся перад Госпадам, і ўзвысіць вас.
11. Не абмаўляйце, браты, адзін аднаго: хто брата абмаўляе й асуджáе брата свайго, той абмаўляе закон і судзіць закон; а калі ты судзіш закон, то ты нé выпаўніцель закону, але судзьдзя.
12. Адзін законадаўца можа збавіць і загубіць; а хто ты, што судзіш другога?
13. А ну цяпер вы, што кажаце: сягоньня ці заўтра вырушым у такое й такое мéста і пражывéм там адзін год, і будзем таргаваць і зарабляць, —
14. вы, якія ня вéдаеце, што будзе заўтра: бо што такое вашае жыцьцё? Пáра, што зьяўляецца на малы час, а потым зьнікае.
15. Замéст таго, каб вам гаварыць: калі Госпад захоча й будзем жывыя, дык зробім тое ці другое, —
16. вы вось праз пыху сваю пуста хваліцеся. Усякае гэткае пустахвальства ёсьць зло.
17. Дык вось, хто вéдае, як рабіць дабро, ды ня робіць, грэх таму.

Разьдзéл 5.

1. А ну-ж вы, багатыя: плачце й галасéце над злыбедамі вашымі, што йдуць на вас!
2. Багацьце вашае згніло, і вопраткі вашыя зьéдзенымольлю.
3. Золата вашае й серабро вашае пайржавéла, і іржа іх сьвéдчыць супраць вас і зьéсьць цéла вашае, як агонь: вы сабралі сабé скарб на апошнія дні.
4. Вось галосіць заплата, якую вы затрымлівалі ў работнікаў, што пажалі палí вашыя; і ляманты жанцоў дайшлі да вушэй Госпада Саваофа.
5. Вы мéлі раскошу й асалоду на зямлі; накармілі сэрцы вашыя, быццам на дзéнь, калі вас заколюць.
6. Вы засудзілі, забілі справядлівага: ён не спраціўляўся вам.
7. Дык вось, браты, будзьце доўгацярплівымі да прыходу Госпадавага. Глядзéце: зямляроб жджэ каштоўнага плоду ад зямлі і дзеля яго цéрпіць доўга, пакуль дастане дождж раньні і позны.
8. Цярпіце доўга і. вы, умацуйце сэрцы вашыя, бо прыход Гасподні набліжаецца.
9. Не наракайце, браты маі, адзін на аднаго, каб ня быць засуджанымі: вось судзьдзя стаіць за дзьвярыма.
10. За прыклад мук ліхіх і доўгацярплівасьці — вазьмéце, браты маі, прарокаў, што імéньнем Госпадавым прамаўлялі.
11. Вось мы шчасьлівымі называем тых, што цярпéлі. Вы чулі пра стойкасьць Іова і бачылі канéц яго ад Госпада, бо Госпад вéльмі міласэрны й спагадлівы.
12. Дык перш за ўсё, браты маі, не прысягайцеся ані нéбам, ані зямлёю, ані ніякаю другою прысягаю; але няхай будзе ў вас »алé, алé», і шé, нé», каб вам не папасьці пад суд.
13. Цяжка нéхта з вас мучыцца? няхай моліцца. Вясéла каму? няхай псальмы сьпявае.
14. Занядужаў хто з вас? пакліч прэзьбітараў Царквы, і няхай памоляцца над ім, памазаўшы яго алéем у імя Госпадавае, —
15. і малітва вéры вылячыць хворага, і Госпад падыме яго; і калі ён грахі зрабіў, будуць зьняты з яго.
16. Прызнавайцеся адзін перад адным у праступках і малéцеся адзін за аднаго, каб паздаравéць; многа можа натужная малітва справядлівага!
17. Ільля быў чалавéк, падобны да нас, і малітваю памаліўся, каб ня было дажджу: і ня падаў дождж на зямлю тры гады і шэсьць мéсяцаў.
18. I ізноў памаліўся: і нéба дало дождж, і зямля узрасьціла плод свой (3 Цар. 17, 18).
19. Браты, калі-б хто з вас ухіліўся ад праўды, і нéхта яго навярнуў-бы,
20. дык няхай гэны вéдае, што, вярнуўшы грэшніка з блуднае дарогі ягонае, ён збавіць душу ад сьмéрці і многа пакрые грахоў.