Разьдзéл 1.

1. Паўла, раб Божы, Апостал жа Ісуса Хрыста, па вéры выбраных Божых і пазнаньню праўды, што водле багабойнасьці,
2. у надзéі вéчнага жыцьця, якую прырок Бог, Які не ашуківае, перад вéчнымі часамі,
3. а ў свой час зьявіў Сваё слова ў пропаведзі, што давéрана мнé па загаду Збавіцеля нашага,чБога, —
4. Ціту, праўдзіваму сыну па супольнай вéры: ласка, міласьць, мір ад Бога Айца і Госпада Ісуса Хрыста, Збавіцеля нашага.
5. Я пакінуў цябé ў Крыце дзеля таго, каб ты дакончыў недакончанае і паставіў па ўсіх мéстах старшых, як я табé загадаў:
6. калі хто беззаганны, муж аднаé жонкі, дзяцéй мáе вéрных, недакарáных за распусту або непакорлівасьць.
7. Бо япіскап павінен быць беззаганны, як Божы Гаспадар дому, ня горды, не гняўлівы, ня пяніца, не забіяка, пе карысталюбны,
8. але гасьцінны, любячы дабро, разважны, справядлівы, багабойны, паўзьдзéржлівы,
9. каб дзяржаўся вéрнага слова паводле навукі, каб мог і напамінаць у здаровай навуцы, і дакараць тых, што кажуць насупраць.
10. Бо éсьць многа і непакорных, і пустаслоўных, ашуканцаў, асабліва з абрэзаных,
11. якім трэба затыкаць рот: яны цэлыя дамы разбураюць, навучаючы, чаго ня сьлéд, дзеля ганéбнае карысьці.
12. Сказаў жа нéхта з іх, уласны іх прарок: Крыцяне заўсёды ілгуць, зьвéры лютыя, чэравы ляныя.
13. Сьвéдчаньне гэтае праўдзівае.

3 гэтае прычыны дакарай іх срога, каб былі здаровыя ў вéры,

14. не зважаючы на юдэйскія казкі і загады людзéй, што адварачаюцца ад праўды.
15. Для чыстых усё чыста, а для апаганеных і нявéрных няма нічога чыстага, але апаганены і розум іх і сумлéньне.
16. Яны кажуць, што вéдаюць Бога; а ўчынкамі выракаюцца, агідныя і непакорныя і няздольныя ні да якога добрага дзéла.

Разьдзéл 2.

1. Ты-ж гавары тое, што гожа здаровай навуцы:
2. каб старыкі былі цьвярозымі, чэснымі, разважнымі, здаровымі вéрай, любоўю, цярплівасьцяй;
3. каб старыя жанчыны адзяваліся, як гожа сьвятым, не абПасланьне Паўлы да Ціта г. з-

315 маўлялі, не паддаваліся пянству, вучылі на дабро,

4. каб на розум наводзілі маладых, каб яны мужоў любілі і дзяцéй,
5. былі разважнымі, чыстымі, гаспадарнымі, добрымі, пакорнымі сваім мужом, каб слова Божае не зьняважалася.
6. Моладзь таксама ўгавáрвай быць разважнымі,
7. у-ва ўсім даючы сябé за ўзор добрых дзéл, у навуцы непарушнасьць, паважнасьць,
8. слова здаровае, беззаганнае, каб супраціўнік быў асаромлены, ня маючы нічога благога сказаць аб нас.
9. Рабы каб слухаліся сваіх паноў, дагаджалі ім у-ва ўсім, не пярэчачы,
10. каб ня кралі, але паказвалі ўсю дóбрую вéрнасьць, каб у-ва ўсім аздаблялі навуку Збавіцеля нашага Бога.
11. Бо зьявілася ласка Божая, спасáючы ўсіх людзéй,
12. навучаючы нас, каб, адцураўшыся ад бязбожнасьці і пажадлівасьці сьвéту, разважна, прáведна і багабойна жылі мы ў цяпéрашнім вéку,
13. ждучы шчаснае надзéі і зьяўлéньня славы вялікага Бога і Збавіцеля нашага íсуса Хрыста,
14. Які даў Сябé за нас, каб выбавіць нас ад усякага беззаконьня і ачысьціць Сабé народ выбраны, рупны аб добрыя ўчынкі.
15. Гэтае кажы, угавáрвай і дакарáй з усéнькаю ўладаю, каб ніхто не вывышшаўся над табою.

Разьдзéл 3.

1. Напамінай ім, каб былі паслухмянымі ды карыліся начальству і ўладам, гатовыя на ўсякі добры ўчынак,
2. каб нікога не абмаўлялі, не сварыліся, але былі ціхімі і паказвалі ўсякую лагоднасьць да ўсіх людзéй.
3. Бо і мы былі калісь неразумнымі, непакорнымі, збаламучанымі, былі рабамі пажаданьняў і розных раскошдў, жылі ў злосьці і зайздрасьці, былі агіднымі, ненавідзелí адзін аднаго.
4. Калі-ж зьявілася ласкавасьць і любоў да людзéй Збавіцеля нашага, Бога,
5. Ён выбавіў нас ня водле ўчынкаў прáведных, якія мы ўчынілґ, а водле міласьці Сваéй, праз купéлю адраджэньня і абнаўлéньня Сьвятым Духам,
6. Якога выліў на нас шчодра праз íсуса Хрыста, Збавіцеля нашага,
7. каб, апраўдаўшыся ласкай Яго, зрабіліся мы водле спадзяваньня насьлéднікамі жыцьця вéчнага.
8. Слова вéрнае; і я жадаю, каб ты сцьвярджаў гэта, каб вéраваўшыя ў Бога стараліся рупíцца аб добрыя ўчынкі: гэта добра і людзям карысна.
9. Дурнога-ж змаганьня, і радавóдаў, і спрэчак, і сварак аб закон высьцерагайся, бо яны некарысныя і марныя.
10. Гарэтыка чалавéка пасьля пéршага і другога нанамінаньня пакінь,
11. вéдáючы, што гэтакі распусьціўся і грашыць, асуджаны сам сабою.
12. Калі-ж прышлю да цябé Арцéма, або Тыхіка, пастарайся прыйсьці да мянé ў Нікаполь; бо я пастанавіў пражыць там зіму.
13. Дзіну законьніка і Апалёса пастарайся выправіць так, каб у іх ня было ні ў чым недастатку.
14. Няхай і нашыя вучацца практыкавáцца ў добрых учынках дзеля пільных патрэбаў, каб ня былі бясплоднымі.
15. Вітаюць цябé ўсé, што сá мною. Прывітай тых, што любяць нас у вéры. Ласка з усімі вамі. Амін. Да Ціта, пéршага рукапаложанага япіскапа Крыцкае царквы, пісана з Нікаполю Македонскага.