Разьдзел 1

1. Гэткiя iмёны сыноў Iзраэля, якiя разам зь Якубам прыбылi ў Эгiпет; кожны прыйшоў са сваёю сям’ёй:
2. Рубэн, Сымон, Левi, Юда,
3. Iсахар, Забулён i Бэн’ямiн,
4. Дан і Нэфталi, Гад i Асэр.
5. Усiх жа патомкаў Якуба было семдзесят асобаў, а Язэп ужо быў у Эгiпце.
6. Потым памёр Язэп i ўсе ягоныя браты, і ўсё тое пакаленьне.
7. А сыны Iзраэля размнажалiся, моцна дужэлi i запаўнялi хутка зямлю.
8. І вось зьявіўся ў Эгiпце новы кароль, якi ня ведаў Язэпа.
9. Ён сказаў свайму народу: “Вось народ сыноў Iзраэля лiчнейшы i мацнейшы ад нас.
10. Давайце разумна абыйдземся зь iм, каб ён не размнажаўся. Бо калi нахлыне на нас вайна, ён злучыцца з нашымi ворагамі i, паканаўшы нас, выйдзе з нашай зямлi”.
11. І паставіў ён наглядчыкаў работаў, каб уціскалi iх працаю. Будавалi тады для фараона на склады гарады Пiтом i Рамсэс.
12. Але чым болей iх уцiскалi, тым больш яны разрасталiся i дужэлi.
13. Дык Эгiпцяне яшчэ больш баялiся сыноў Iзраэля i загналi iх у няволю,
14. і да горычы даводзiлi жыцьцё iхняе цяжкiмi работамi пры глiне i цэглах i праз розную працу, якую выконвалі яны ў полі пад прымусам.
15. І сказаў кароль Эгіпецкі павiтухам Гебрайкам, з каторых адна звалася Шыфра, а другая — Пуа,
16. загадаўшы ім: “Калi будзеце пры родах жанчынаў Гебрайскiх, то глядзiце: калi будзе (дзіцё) мужчынскага роду, то забiвайце яго, калi будзе жаночага роду, то захавайце”.
17. Але павiтухi баялiся Бога i не спаўнялi загаду караля Эгiпецкага, пакiдаючы пры жыцьцi навародкаў.
18. Дык паклікаў кароль iх да сябе i сказаў: “Чаму вы робiце гэта? Чаму пакiдаеце хлопцаў пры жыцьцi?”
19. Яны адказалi: “Жанчыны Гебрайкi не такiя, як Эгiпцянкi; яны вось здаровыя, i пакуль мы прыйдзем да iх, яны ўжо нарадзiлi”.
20. І Бог спагадаў павiтухам, а народ разрастаўся i ставаўся вельмі дужым.
21. А таму, што павiтухi баялiся Бога, Ён збудаваў ім дамы.
22. І загадаў фараон свайму народу: “Калi хто народзiцца (у Гебраяў) мужчынскага роду – укiнуць у рэчку, калi хто жаночага — захаваць”.

Разьдзел 2

1. Адзiн чалавек з пакаленьня Левiя пайшоў і ўзяў жонку з таго ж пакаленьня.
2. Яна пачала i нарадзiла сына, а бачачы, што ён прыгожы, хавала яго тры месяцы.
3. Калi даўжэй хаваць ужо не магла, узяла кошык з трысьнёгу, абмазала бiтумам i смалою, i, палажыўшы туды дзiця, паставiла яго ў чароце каля берагу Ракі.
4. А сястра яго стаяла недалёка i наглядала, што станецца.
5. І вось дачка фараона ішла тудою, каб пакупацца ў Рацэ, а паслугачкi ейныя хадзілі па беразе Ракi. Калi яна ўбачыла кошык сярод чароту, паслала паслугачку, каб яна прынесла яго.
6. І калi адкрыла яго, убачыла ў iм хлапчанё, якое плача. І пашкадавала яго, i сказала: “Ён зь дзяцей Гебрайскiх”.
7. А сястра таго хлопчыка сказала ёй: “Хочаш, я пайду i паклічу табе жанчыну Гебрайку, і яна выкармiць дзiця?”
8. Тая сказала: “Iдзi!” І пабегла дзяўчынка, i паклікала матку дзiцяці.
9. І сказала ёй дачка фараона: “Вазьмi хлопчыка гэтага i выкармi мне яго. Я заплачу табе, што належыцца”. І ўзяла жанчына, i выгадавала хлопца, і дарослага аддала дачцы фараона.
10. А яна ўсынавiла яго i назвала яго імем Майсей, кажучы: “Бо выцягнула яго з вады”.
11. У той час Майсей вырас i аднойчы пайшоў да братоў сваiх. І ўбачыў ён гора iхняе, i ўбачыў Эгiпцянiна, які бiў Гебрая, брата яго.
12. І аглянуўся ён туды і сюды, і ўбачыў, што нiкога няма, і забiў Эгiпцянiна, i схаваў яго ў пяску.
13. І выйшаў ён зноў назаўтра, i ўбачыў двох Гебраяў вадзячыхся, дык сказаў таму, каторы крыўдзiў: “Чаму ты б’еш бліжняга свайго?”
14. Той адказаў: “Хто цябе зрабiў начальнікам i судзьдзёю паміж намі? Цi ты хочаш і мяне забiць, як забiў Эгiпцянiна?” І спалохаўся Майсей, i падумаў: “Напэўна справа гэтая выявiлася”.
15. Таксама фараон пачуў пра гэтую справу i хацеў забiць Майсея. Дык (Майсей) уцёк ад яго i падаўся ў зямлю Мадыян, i, прыйшоўшы ў зямлю Мадыян, сеў каля студнi.
16. А сьвятар Мадыянскі меў сем дачок, каторыя прыйшлi чэрпаць ваду і, налiўшы карыты, паiлi статак бацькi свайго.
17. Але надыйшлi пастухi i адагналi iх. І ўстаў Майсей, і абаранiў дзяўчат, i напаiў iхнiя авечкi.
18. Калі яны вярнулiся да Рэўэля, бацькi свайго, ён спытаўся ў iх: “Чаму вы вярнулiся хутчэй, чым звычайна?”
19. Яны адказалi: “Нейкі Эгiпцянiн абаранiў нас ад пастухоў, а таксама начэрпаў вады i напаiў авечкі”.
20. І спытаўся ён: “А дзе ён? Чаму вы пакiнулi гэтага чалавека? Паклiчце яго, каб пасiлiўся хлебам”.
21. І згадзiўся Майсей жыць зь iм, i ўзяў Цыпору, дачку ягоную, за жонку.
22. І яна нарадзiла яму сына, якога ён назваў Гершом, бо казаў: “Прыхадзень я ў зямлi чужой”.
23. Па доўгiм часе памёр кароль Эгiпецкi. А сыны Iзраэля стагналi i наракалi на сваю цяжкую працу, і лямант iхні ад працы дайшоў да Бога.
24. I пачуў Ён стагнаньне iхняе, i прыпомнiў запавет, які заключыў з Абрагамам, Iзаакам i Якубам.
25. І глянуў Бог на сыноў Iзраэля, i пашкадаваў iх.

Разьдзел 3

1. А Майсей пасьвiў авечкi Етра, цесьця свайго, сьвятара Мадыянскага. І завёў ён статак па-за пустыню, i падыйшоў пад гару Божую Гарэб.
2. І явiўся яму Анёл Госпадаў у полымi агню зь сярэдзiны куста. І бачыў ён, што куст гарыць, але не згарае.
3. Тады сказаў Майсей: “Пайду i пагляджу зьяву гэтую вялiкую, чаму не згарае куст”.
4. А Госпад, убачыўшы, што ён сьпяшае паглядзець зьяву, паклiкаў яго зь сярэдзiны куста, кажучы: “Майсей, Майсей!” Ён адказаў: “Вось я”.
5. І сказаў Ён: “Не падыходзь сюды, здымi сандалы з ног тваiх, бо месца, на якiм стаiш, ёсьць зямля сьвятая”.
6. І сказаў: “Я — Бог бацькi твайго, Бог Абрагама, Бог Iзаака i Бог Якуба”. І схаваў Майсей твар свой, бо не адважваўся глядзець на Бога.
7. І сказаў яму Госпад: “Бачыў Я гора народу Майго ў Эгiпце, i чуў стогны яго ад зьдзекаў прыгнятальнiкаў ягоных.
8. I, ведаючы цярпеньне ягонае, iду вызваліць яго з рук Эгiпцянаў i вывесьцi з гэтае зямлi ў зямлю добрую i прасторную, у зямлю, ацякаючую малаком i мёдам, на месца Хананейцаў i Гэтытаў, Амарэйцаў i Пэрэзэяў, Гівеяў i Ебусеяў.
9. Крык вось сыноў Iзраэля дайшоў да Мяне, і бачыў Я гора iх, як крыўдзяць іх Эгiпцяне.
10. Дык iдзi, Я пасылаю цябе да фараона, каб ты вывеў народ Мой, сыноў Iзраэля, з Эгiпту”.
11. Сказаў Майсей Богу: “Хто я, каб iсьцi мне да фараона i вывесьцi сыноў Iзраэля з Эгiпту?”
12. Адказаў яму Бог: “Я буду з табой. Вось табе знак, што Я паслаў цябе: калi вывядзеш народ з Эгiпту, будзеш служыць Богу на гэтай гары”.
13. Майсей сказаў Богу: “Добра, я пайду да сыноў Iзраэля i скажу iм: «Бог бацькоў вашых паслаў мяне да вас». А калi яны запытаюць мяне: «Якое iмя Яго?», што я маю адказаць iм?”
14. І сказаў Бог Майсею: “Я — Той, Хто Ёсьць”. І дадаў: “Так скажаш сынам Iзраэля: «Той, Хто Ёсьць, паслаў мяне да вас»”.
15. І паўторна сказаў Бог Майсею: “Гэта скажаш сынам Iзраэля: «Той, Хто Ёсьць, Бог бацькоў вашых, Бог Абрагама, Бог Iзаака i Бог Якуба, паслаў мяне да вас»; гэта імя Маё ў вякi, i гэта памятны Мой знак з пакаленьня ў пакаленьне.
16. Iдзi, i зьбяры старшыняў Iзраэля, i скажы iм: “Госпад, Бог бацькоў вашых, явiўся мне, Бог Абрагама, Бог Iзаака i Бог Якуба, i сказаў: «Я наведаў вас i ўбачыў усё, што перажываеце ў Эгiпце.
17. Я вывяду вас з прыгнёту Эгiпецкага ў зямлю Хананейцаў i Гетытаў, Амарэйцаў i Пэрэзэяў, i Гівеяў, i Ебусеяў, у зямлю, ацякаючую малаком i мёдам».
18. I яны паслухаюць голасу твайго, i ты, i старшыні Iзраэля пойдзеце да караля Эгiпецкага i скажаце яму: «Госпад, Бог Гебраяў, явіўся нам. Дык пусьцi нас, мы цяпер пойдзем у дарогу на тры днi ў пустыню, каб скласьцi ахвяру Госпаду, Богу нашаму».
19. Але Я ведаю, што ня пусьцiць вас кароль Эгiпецкi, каб вы пайшлi, хiба будзе змушаны магутнаю рукою.
20. І Я выцягну руку Маю, i ўдару Эгiпет усiмi цудамi Маiмi, якiя ўчыню пасярод яго, і тады пусьціць ён вас.
21. І акажу Я ласку гэтаму народу адносна Эгiпцянаў, каб, калi выйдзеце, ня выйшлi вы з пустымi рукамi.
22. Кожная вось жанчына выпрасіць у сваёй суседкi i ад гаспадынi сваёй залаты i серабраны посуд, а таксама адзеньне, i адзенеце ў яго сыноў i дачок вашых, i абрабуеце Эгiпцянаў”.

Разьдзел 4

1. У адказ сказаў Майсей: “А што калi ня ўвераць мне i не паслухаюць голасу майго, але скажуць: «Госпад не аб’явiўся табе»?”
2. І сказаў Госпад яму: “Што трымаеш у руцэ сваёй?” Адказаў Майсей: “Кій”.
3. І сказаў яму Госпад: “Кiнь яго на зямлю!” І кiнуў яго, i зьмяніўся ён ў зьмяю, так што Майсей пачаў уцякаць.
4. І загадаў Госпад: “Выцягнi руку сваю i схапi за яе хвост!” І выцягнуў ён руку, i схапiў, і зьмянілася (зьмяя) у кій.
5. “Гэта дзеля таго, каб уверылi, — кажа (Госпад), — што аб’явiўся табе Госпад, Бог бацькоў іхніх, Бог Абрагама, Бог Iзаака i Бог Якуба”.
6. І сказаў Госпад iзноў: “Улажы руку сваю ў запазуху!” Калi яе ўлажыў у запазуху i выцягнуў, рука сталася як сьнег белая ад праказы.
7. I зноў сказаў Ён: “Улажы руку сваю ў запазуху сваю!” І ўлажыў ён, i выцягнуў зноў, i яна сталася падобная да другой.
8. “Калi б не паверылi, — кажа, — табе i не паслухалi б словаў першага знаку, павераць слову знаку наступнага.
9. А калi двум гэтым знакам не павераць i не паслухаюць голасу твайго, вазьмi ваду з Ракi i вылі яе на сухую зямлю, і вада, зачэрпнутая з Ракi, пераменіцца ў кроў”.
10. І сказаў Майсей: “Даруй, Госпадзе, я не вымоўны, ад учора i пазаўчора, і нават ад часу, калi гаворыш да слугi Твайго. Ацяжэлi вусны мае i язык мой скасьцянеў”.
11. Сказаў яму Госпад: “Хто даў вусны чалавеку? Або хто робiць чалавека нямым або глухiм, або вiдзячым, або сьляпым? Цi ня Я?
12. Дык iдзi, а Я буду ў вуснах тваiх і навучу цябе, што маеш гаварыць”.
13. А ён адказаў: “Малю Цябе, Госпадзе, пашлi (другога), каго маеш паслаць”.
14. І разгневаўся на Майсея Госпад, і сказаў: “Аарон, брат твой, Лявiт, ведаю, што ён гаваркi. Вось жа ён выйдзе табе на спатканьне, i, убачыўшы цябе, усьцешыцца ў сэрцы сваiм.
15. Ты будзеш гаварыць да яго i перакажаш словы Мае ў ягоныя вусны. Я вось буду ў вуснах тваiх i ў вуснах ягоных i пакажу вам, што маеце рабiць.
16. За цябе ён будзе гаварыць да народу, i ён будзе вуснамi тваiмi, а ты будзеш яму як Бог.
17. Таксама вазьмi рукою сваёй кій гэты, якім будзеш чынiць знакi”.
18. І пайшоў Майсей, i вярнуўся да цесьця свайго Етры, i сказаў яму: “Пайду i вярнуся да братоў маiх у Эгiпет, i пагляджу, як яны жывуць”. Етра сказаў яму: “Iдзi ў супакоі”.
19. І сказаў Госпад Майсею ў Мадыяне: “Iдзi, вярнiся ў Эгiпет, бо памерлi усе, каторыя цiкавалi на жыцьцё тваё”.
20. Узяў тады Майсей жонку сваю i сыноў сваiх, i пасадзiў iх на асла, i вярнуўся ў Эгiпет, трымаючы кій Божы ў руцэ сваёй.
21. І ў павароце ў Эгiпет сказаў яму Госпад: “Глядзi, каб усе знакi, якiя чынiць Я даў моц руцэ тваёй, чынiў ты перад фараонам. А Я зраблю ўпорыстым сэрца ягонае, i ён ня будзе хацець адпускаць народу.
22. 2 Ты скажаш яму: «Гэта кажа Госпад: Iзраэль — гэта сын Мой першародны.
23. Я кажу табе: Пусьцi сына Майго, каб ён служыў Мне. А калi не захочаш яго пусьцiць, то Я заб’ю твайго першароднага сына»”.
24. І калi ён быў у дарозе ў заезьдзе, спаткаў яго (Майсея) Госпад i хацеў яго забiць.
25. Тады Цыпора ўзяла востры камень i абрэзала плоць сыну свайму, i дакранулася iм нагi (Майсея), кажучы: “Ты мне жаніх крывi”.
26. I пакiнуў (Госпад) яго, калi яна сказала: “Ты жаніх крывi праз абрэзаньне”.
27. І сказаў Госпад Аарону: “Iдзi на спатканьне Майсею на пустыню”. Ён пайшоў на сустрэчу зь iм на гару Божую i пацалаваў яго.
28. І Майсей расказаў Аарону ўсе Госпадавы словы, зь якiмi Ён яго паслаў, i ўсе знакi, якiя Ён прадказаў.
29. І пайшлi яны, i сабралi ўсiх старшыняў сыноў Iзраэля.
30. I сказаў Аарон ўсе словы, якiя быў сказаўшы Госпад Майсею, i ўчынiў (Майсей) знакi ў прысутнасьцi народу.
31. І паверыў народ, i даведалiся, што Госпад адведаў сыноў Iзраэля i што ўзглянуў на iхняе гора; і, упаўшы на зямлю, пакланiлiся да зямлi.

Разьдзел 5

1. І ўвайшлі Майсей i Аарон да фараона, i сказалi яму: “Вось што кажа Госпад, Бог Iзраэля: Пусьцi народ Мой, каб ён злажыў Мне ахвяру на пустынi”.
2. А ён адказаў: “Хто такi Госпад, каб я меў Яго слухаць i адпусьцiць Iзраэля? Ня ведаю Госпада i не адпушчу Iзраэля”.
3. І сказалi яны яму: “Гэта Бог Гебраяў явiўся нам. Дык вось мы пойдзем на тры днi дарогi ў пустыню i складзем ахвяру Госпаду, Богу нашаму, каб не наведаў Ён нас пошасьцю або мячом”.
4. І сказаў iм кароль Эгiпту: “Чаму вы, Майсей i Аарон, стараецеся адцягнуць народ ад работаў iхнiх? Iдзiце чым хутчэй да сваiх работаў”.
5. І сказаў фараон: “Народ на зямлi ўжо надта вялiкi, бачыце, як ён расьце, тым болей, калi яго адцягнеце ад работы”.
6. І загадаў ён у той дзень наглядчыкам народу i пiсарам ягоным, кажучы:
7. “Не давайце ўжо народу саломы на выраб цэглы, як раней, але хай самi iдуць i зьбiраюць салому.
8. А колькасьць цэглы, якую выраблялi раней, накладайце на iх i цяпер, і не зьмяньшайце анi трохі. Бо ходзяць без работы i таму кажуць: «Iдзёмце i складзем ахвяру Богу нашаму».
9. Дык уцісьнем iх работамi, i хай выпаўняюць iх, i не прыслухоўваюцца словам фальшывым”.
10. І выступiлi наглядчыкi народу i пiсары iхнiя, i сказалi народу: “Фараон так сказаў: “Ня дам вам саломы.”
11. Iдзiце i зьбярыце, колькi зможаце сабраць, але хай лiчба вырабу працы вашай анiтрохі ня зьменьшыцца”.
12. І рассыпалiся людзi па ўсёй зямлi Эгiпецкай зьбiраць сьцяб’ё замест саломы.
13. А наглядчыкi падганялi іх, кажучы: “Выпаўняйце работу вашую ў час, як раней звычайна выконвалi, калi вам дастаўлялi салому”.
14. І бiлi пiсараў з сыноў Iзраэля, каторых наглядчыкi фараона паставiлi над iмi, кажучы: “Чаму не вырабляеце лiчбы цэглаў як раней, анi ўчора, анi сягоньня?”
15. І прыйшлi пiсары з сыноў Iзраэля, i казалi ў голас фараону: “Чаму так робіш адносна слугаў тваiх?
16. Саломы не дастаўляюць нам, а цэглы вырабляць загадваюць столькi сама. Вось жа б’юць слугаў тваiх i вiнавацяць народ твой”.
17. А ён адказаў: “Гультуеце вы i таму кажаце: «Хадземце i складзем ахвяру Госпаду».
18. Дык iдзiце i працуйце; саломы вам даваць ня будуць, а вырабляйце звычайную норму цэглаў”.
19. І бачылi пiсары з сыноў Iзраэля, што апынулiся яны ў бядзе, таму што было сказана iм: “Не зьмяньшайце ані трохі дзённага вырабу цэглаў”.
20. І калi выходзiлi яны ад фараона, сустрэлi Майсея i Аарона, каторыя iх чакалi,
21. і сказалi iм: “Хай ўзгляне Госпад на вас i асудзiць, бо вы зрабiлi нас ненавiснымi ў вачах фараона i слугаў ягоных, i далi яму меч у рукi, каб забiваў нас”.
22. І зьвярнуўся Майсей да Госпада, i сказаў: “Госпадзе, чаму перасьледуеш Ты народ Свой? Чаму паслаў мяне?
23. Ад таго часу, калi я пайшоў да фараона, каб прамаўляць у iмя Тваё, ён стаў зьдзекавацца над народам Тваiм, і не вызвалiў Ты iх”.

Разьдзел 6

1. Сказаў тады Госпад Майсею: “Цяпер убачыш, што Я зраблю фараону. Дзеля дужай рукi выпусьцiць iх ды дзеля сiльнай рукi выкiне iх зь зямлi сваёй”.
2. І сказаў Госпад Майсею: “Я – Госпад,
3. Каторы аб’явiўся Абрагаму, Iзааку i Якубу як Бог Усемагутны, але iмя Свайго, Ягвэ, не аб’явiў iм.
4. І заключыў Я зь iмi запавет, што дам iм зямлю Ханаан, зямлю пілігрымаваньня iхняга, у каторай былi яны чужынцамi.
5. І пачуў Я стогны сыноў Iзраэля, што Эгіпцяне ўціскаюць іх, і ўспомніў на запавет Мой.
6. Дык ідзі і скажы сынам Ізраеля: Я — Госпад, Я вывяду вас з-пад ярма Эгiпцянаў i вырву вас зь няволi, і вызвалю вас выцягнутаю рукою i цяжкiмi карамi.
7. I вазьму вас Сабе за народ, i буду вашым Богам; і вы даведаецеся, што Я — Госпад, Бог ваш, Якi вывеў вас з-пад ярма Эгiпцянаў,
8. і Я ўвяду вас у зямлю, над якой падняў руку Сваю, каб даць яе Абрагаму, Iзааку i Якубу, і дам вам яе на ўласнасьць. Я — Госпад”.
9. І расказаў Майсей усё сынам Iзраэля, але яны не паверылi яму дзеля маладушнасьцi i дзеля цяжкай працы.
10. І прамовiў Госпад да Майсея:
11. “Iдзi i кажы фараону, каралю Эгiпту, каб пусьцiў сыноў Iзраэля зь зямлi сваёй”.
12. І адказаў Майсей на вiду ў Госпада: “Вось, сыны Iзраэля ня слухаюць мяне, а як паслухае мяне фараон, я ж ня ўмею гаварыць?”
13. І сказаў Госпад Майсею i Аарону, i даў ім загад што да сыноў Iзраэля i фараона, караля Эгiпецкага, каб вывесьцi сыноў Iзраэля зь зямлi Эгiпецкай.
14. Гэтыя вось князi пакаленьняў па сем’ях сваіх. Сыны Рубэна, першароднага Iзраэля: Генох і Пальлю, Хецрон і Кармi. Гэта сем’i Рубэна.
15. Сыны Сымона: Емуэль, і Ямiн, і Агад, і Яхiн, і Цахар, і Шаўль, сын Хананейкi. Гэта сем’i Сымона.
16. Вось iмёны сыноў Левiя зь iх сем’ямi: Гершон, Кегат i Мэрары. Гадоў жыцьця Левiя – сто трыццаць сем.
17. Сыны Гершона: Лiбнi i Шымэй зь iх сем’ямі.
18. Сыны Кегата: Амрам i Iцгар, Геброн i Ўзіэль. Гадоў жыцьця Кегата – сто трыццаць тры.
19. Сыны Мэрары: Махлi i Мушы. Гэта сем’і Левія па родах іх.
20. Амрам узяў за жонку Ёхабэд, цётку сваю, каторая нарадзiла яму Аарона i Майсея. Гадоў жыцьця Амрама – сто трыццаць сем.
21. Сыны Iцгара: Карах, Нэфэг i Зіхры.
22. Сыны Узіэля: Мiшаэль, Эльцафан i Сітры.
23. Аарон узяў за жонку Элішэбу, дачку Амiнадаба, сястру Нахшона, каторая нарадзiла яму Надаба, Абiгу, Элеазара i Iтамара.
24. Сыны Караха: Асiр, Элькана i Абiясаф. Гэта сем’i Караха.
25. Элеазар, сын Аарона, узяў за жонку адну з дачок Пуцтыэля, і яна нарадзiла яму Пінхаса. Гэта вось галовы сем’яў Левiя па родах іхніх.
26. Гэта вось Аарон i Майсей, каторым Госпад загадаў вывесьцi сыноў Iзраэля зь зямлi Эгiпецкай паводле iх дружынаў.
27. Вось яны гаварылi фараону, каралю Эгiпту, каб вывесьці сыноў Iзраэля з Эгiпту, гэтыя Майсей i Аарон.
28. І прамаўляў у той дзень Госпад да Майсея ў зямлi Эгiпецкай.
29. І вось што сказаў Госпад Майсею: “Я — Госпад! Скажы фараону, каралю Эгiпту, усё, што Я кажу табе”.
30. Але Майсей сказаў перад Госпадам: “Я не гаваркi, цi паслухае мяне фараон?”

Разьдзел 7

1. І сказаў Госпад Майсею: “Глядзi, Я ўстанавiў цябе як бы Богам для фараона, а Аарон, брат твой, будзе тваiм прарокам.
2. Ты скажаш яму ўсё, што Я табе даручу, а ён будзе гаварыць да фараона, каб ён пусьцiў сыноў Ізраэля зь зямлі сваей.
3. Але Я зраблю ўпорыстым сэрца фараона i павялiчу знакi i цуды Мае ў зямлi Эгiпецкай.
4. Але ён ня выслухае вас. І Я пакладу руку Маю на Эгiпет і вывяду войска Маё i народ Мой, сыноў Ізраэля, зь зямлi Эгiпецкай вялiкiмi карамi.
5. Хай ведаюць Эгiпцяне, што Я — Госпад, Каторы выцягнуў руку Сваю над Эгiптам, каб вывесьцi сыноў Ізраэля спамiж iх”.
6. Дык Майсей i Аарон зрабiлi ўсё гэта, як загадаў iм Госпад, гэтак усё і ўчынілі.
7. Майсей меў восемдзесят гадоў, а Аарон восемдзесят тры, калi яны прамаўлялi да фараона.
8. І казаў Госпад Майсею i Аарону:
9. “Калi скажа табе фараон: “Дайце знак”, скажаш Аарону: «Вазьмi палку сваю i кiнь яе перад фараонам», і яна пераменiцца ў гадзюку”.
10. І прыйшлі Майсей i Аарон да фараона i зрабiлi, як iм загадаў Госпад. Аарон кiнуў перад фараонам i слугамi яго палку, i яна зьмянiлася ў гадзюку.
11. Дык фараон склікаў мудрацоў сваiх i чараўнiкоў, i варажбiты Эгiпецкiя зрабiлi тое самае сваiмi чарамi.
12. І кожны зь iх кiнуў сваю палку, а яны перамянiлiся ў гадзюкаў. Але палка Аарона праглынула iхнiя палкi.
13. Аднак зацьвярдзела сэрца фараона, i ён не паслухаў iх, як і прадказваў Госпад.
14. І сказаў Госпад Майсею: “Зацьвярдзела сэрца фараона, ня хоча ён адпусьцiць народ.
15. Ідзi да фараона рана, калi ён выйдзе да вады, і выйдзі яму на спатканьне, i стань на беразе Ракi. І вазьмi рукой палку, якая перамянiлася ў зьмяю,
16. і скажы яму: Госпад, Бог Гебраяў, паслаў мяне да цябе сказаць: «Адпусьцi народ Мой, каб склаў Мне ахвяру ў пустынi»; але да цяпер не хацеў ты паслухаць.
17. Дык вось што кажа Госпад: З гэтага даведаешся, што Я — Госпад, бо калi палкай, якая ў руцэ маёй, удару па вадзе ў Рацэ, яна заменiцца ў кроў.
18. І рыбы, якiя ў Рацэ, счэзнуць, а вада засьмярдзiць, так што Эгiпцяне будуць брыдзiцца пiць ваду з Ракi”.
19. Сказаў вось Госпад Майсею: “Скажы Аарону: Вазьмi палку i працягнi руку сваю над водамi Эгiпту, над рэкамi ягонымi i ручаямi, а таксама над балотамі i вазёрамі ягонымі, і яны заменяцца ў кроў. І хай будзе кроў ва ўсёй зямлi Эгiпецкай, як у начыньнях драўляных, так i ў глiняных”.
20. І зрабілі так Майсей i Аарон, як загадаў Госпад. І падняў ён палку, і ўдарыў ваду ў Рацэ ў прысутнасьцi фараона i слугаў яго, і воды замяніліся ў кроў,
21. і рыбы, якiя былi ў Рацэ, пагiнулi, і Рака засьмярдзела, i Эгiпцяне не маглi пiць рачной вады; і кроў была ва ўсёй зямлi Эгiпецкай.
22. Але тое самае зрабiлi чараўнiкi Эгiпецкiя сваёю таёмнаю ведаю, і закамянела сэрца фараона, i не паслухаў ён iх, як і казаў Госпад.
23. І павярнуўся ён, i пайшоў у дом свой, не беручы гэтага да сэрца.
24. А ўсе Эгiпцяне капалi блiзка Ракі, шукаючы вады дзеля пiцьця, бо не маглi пiць вады з Ракi.
25. І мiнула сем дзён ад таго, як Госпад ударыў Раку.
26. Тады сказаў Госпад Майсею: “Ідзi да фараона i скажы яму: Вось што кажа Госпад: Пусьцi народ Мой, каб склаў Мне ахвяру.
27. А калi не захочаш адпусьцiць, вось Я пакараю ўсю зямлю тваю жабамi.
28. І запоўнiцца Рака жабамi, каторыя выйдуць i ўвойдуць у дом твой, і ў спальню тваю, і ў ложак твой, i ў дамы слугаў тваiх i народу твайго, а таксама ў печы твае i дзежы твае.
29. І да цябе, i да народу твайго, i да ўсiх слугаў тваiх упаўзуць жабы”.

Разьдзел 8

1. І сказаў Госпад Майсею: “Скажы Аарону: Працягнi руку сваю i палку на рэкі, ручаі i балоты і ўвядзi жабы ў зямлю Эгiпецкую».
2. І Аарон працягнуў руку сваю на воды Эгiпту, i выпаўзьлi жабы, i пакрылi зямлю Эгiпецкую.
3. Але чараўнiкi зрабiлi тое самае сваёю таёмнаю ведаю, i прывялi жабаў на зямлю Эгiпецкую.
4. Паклiкаў тады фараон Майсея i Аарона i сказаў: “Прасiце Госпада, каб прыняў жабаў ад мяне i ад народу майго, тады выпушчу народ, каб склаў ахвяру Госпаду”.
5. Адказаў Майсей фараону: “Падкажы мне, калi маю прасiць за цябе, i за слугаў тваiх, i за народ твой, каб Госпад ухiлiў жабаў ад цябе i ад дамоў тваiх, каб засталiся яны толькi ў Рацэ”.
6. Ён адказаў: “Заўтра”. А Майсей сказаў: “Паводле просьбы тваёй зраблю гэта, каб ведаў ты, што няма нiкога як Госпад, Бог наш.
7. І адступяцца жабы ад цябе, і ад дому твайго, i ад слугаў тваiх, i ад народу твайго, i застануцца толькi ў Рацэ».
8. І адыйшлiся Майсей i Аарон ад фараона. І Майсей клікаў да Госпада адносна жабаў, як абяцаў фараону.
9. І Госпад выслухаў просьбу Майсея, і папрападалi жабы ў дамах, у вёсках i палях.
10. І сабралi iх у кучы, i зямля засьмярдзелася.
11. Калi фараон заўважыў, што настаў супакой, зноў зацьвярдзела сэрца ягонае, i не паслухаў ён iх, як і прадказваў Госпад.
12. І сказаў Госпад Майсею: “Скажы Аарону: Выцягнi палку сваю i ўдар у пыл зямлi, каб замянiўся ў камары на ўсёй зямлi Эгiпецкай”.
13. І зрабiлi так; і выцягнуў Аарон руку, трымаючы палку, i ўдарыў у пыл зямлi, і паявiлiся камары на людзях i на жывёлах; і ўвесь пыл зямлi абярнуўся ў камароў па ўсёй зямлі Эгiпецкай.
14. Падобна старалiся зрабiць чараўнiкi сваёй таемнай ведай, каб выклiкаць камароў, але не змаглi. А камары апанавалi i людзей, i жывёлу.
15. Тады чараўнiкi сказалi фараону: “Гэта палец Божы”, але сэрца фараона закамянела, i не паслухаў ён іх, як і казаў Госпад.
16. Зноў сказаў Госпад Майсею: “Устань рана i стань перад фараонам, бо выйдзе ён да вады, i скажы яму: Гэта кажа Госпад: Пусьцi народ Мой, каб Мне злажыў ахвяру.
17. Калi ня пусьцiш народу Майго, то Я спашлю на цябе, i на слугаў тваiх, i на народ твой, i на дамы твае ўсякiх гатункаў мух. І запоўняцца мухамi дамы Эгiпцянаў, і нават зямля, на якой пражываюць.
18. І выдзялю ў той дзень зямлю Гашэн, на якой пражывае народ Мой, каб там не было мухаў, i ты даведаешся, што Я — Госпад на ўсёй зямлi.
19. І Я зраблю розьніцу памiж Маiм народам i тваiм народам. Заўтра будзе гэты знак”.
20. І Госпад учынiў гэтак. І наляцела мноства мух у дамы фараона i слугаў яго, i на ўсю Эгiпецкую зямлю, і прападала зямля ад разнастайных мух.
21. І паклiкаў фараон Майсея i Аарона, i сказаў iм: “Ідзiце, злажыце ахвяру Богу вашаму ў гэтай зямлi”.
22. Але Майсей сказаў: “Нельга гэтага зрабiць, бо зьнявагай для Эгiпцянаў была б нашая ахвяра Госпаду, Богу нашаму, калі б злажылi мы ў ахвяру тое, што ў Эгiпцянаў не дазваляецца. Цi за гэта не ўкаменавалi б нас?
23. Мы пойдзем у пустыню на тры днi дарогi i складзем ахвяру Госпаду, Богу нашаму, як Ён загадаў нам”.
24. Фараон сказаў: “Адпушчу я вас у пустыню, каб склалi вы ахвяру Госпаду, Богу вашаму, але далей не адыходзьцеся i малiцеся за мяне”.
25. І сказаў Майсей: “Адыйшоўшыся ад цябе, буду малiць Госпада, і заўтра адступяцца мухi ад фараона, i ад слугаў ягоных, i ад народу ягонага. Толькi хай фараон перастане ашукваць нас, не адпускаючы народ скласьцi ахвяру Госпаду”.
26. І выйшаў Майсей ад фараона, i малiў Госпада.
27. І Госпад учынiў паводле просьбы ягонай i аддалiў мухi ад фараона, i ад слугаў ягоных, i ад народу яго, і не засталося зь iх нiводнай.
28. Але i гэтым разам закамянела сэрца фараона, i не пусьцiў ён народ.

Разьдзел 9

1. І сказаў Госпад Майсею: “Ідзi да фараона i скажы яму: Вось што кажа Госпад, Бог Гебраяў: Пусьцi народ Мой, каб склаў ахвяру Мне.
2. Калi iх ня пусьцiш, а будзеш iх трымаць,
3. вось жа рука Госпадава будзе на маёмасьцi тваёй; на полі, на конях, аслах, вярблюдах, валах i авечках — зараза вельмi страшная.
4. Але Госпад разрозьнiць памiж маё-масьцю Ізраэля i маёмасьцю Эгiпцянаў, каб нiчога не прапала з таго, што належыць да сыноў Ізраэля.
5. Прызначыў Госпад час, кажучы: Заўтра споўнiць Госпад слова гэтае на зямлi”.
6. І споўнiў Госпад слова гэтае наступнага дня, і загінула ўся жывёла Эгiпцянаў, а жывёла сыноў Ізраэля не загiнула.
7. І паслаў фараон выведаць, i вось нiшто не прапала з жывёлы сыноў Ізраэля. Аднак сэрца фараона было зацьвярдзеўшы, i не пусьцiў ён народ.
8. І сказаў Госпад Майсею i Аарону: “Вазьмiце поўнымi прыгаршчамi сажы зь печы, i Майсей хай кiне яе ў неба ў бок фараона.
9. І падымецца пыл па ўсёй зямлi Эгiпецкай, i будзе на людзях i на жывёле выдзяляцца запаленьнем са скуламi на ўсёй зямлi Эгiпецкай”.
10. І прынесьлi яны попел зь печы, i сталi перад фараонам, i сыпнуў Майсей пыл пад неба, i зьявіліся запаленьні са скуламi ў людзей i жывёлы.
11. А чараўнiкi не маглi явiцца перад Майсеям дзеля пухлiнаў i скулаў, якiя на iх былi, як i па ўсёй зямлi Эгiпецкай.
12. Але Госпад закамянiў сэрца фараона, і ён не паслухаў iх, як і сказаў Госпад Майсею.
13. І сказаў Госпад Майсею: “Устань рана i iдзi да фараона, і скажы яму: Гэта кажа Госпад, Бог Гебраяў: Пусьцi народ Мой, каб склаў Мне ахвяру.
14. Бо гэтым разам спашлю ўсе плягi Мае ў сэрца тваё, i на слугаў тваiх, i на народ твой, каб ведаў ты, што няма роўнага Мне на ўсёй зямлi.
15. Бо вось цяпер, калі б Я выцягнуў руку і ўдарыў цябе i народ твой заразай, прапаў бы ты з паверху зямлi.
16. Але дзеля таго Я захаваў цябе, каб на табе паказаць магутнасьць Маю, i каб было слаўлена iмя Маё па ўсёй зямлi.
17. Дакуль ты будзеш трымаць народ Мой і ня будзеш пускаць яго?
18. Вось жа заўтра, у той самы час, Я спашлю град надта вялiкi, якога яшчэ не было ў Эгiпце ад дня яго заснаваньня аж дасюль.
19. Дык ужо цяпер пашлi i зьбяры жывёлу сваю, i ўсё, што маеш на полi, бо на людзей i жывёлу ўсю, што будзе на двары i што ня будзе сабрана з палёў, упадзе град, i яны пагiнуць”.
20. Хто збаяўся слова Госпадавага са слугаў фараона, скора сабраў слугаў сваiх i жывёлу ў дамы,
21. а хто занядбаў перасьцярогi Госпада, той пакiнуў слугаў сваiх i жывёлу на полi.
22. І сказаў Госпад Майсею: “Выцягнi руку сваю да неба, каб пайшоў град на ўсю зямлю Эгiпецкую, на людзей, i на жывёлу, i на ўсю расьлiннасьць палявую ў зямлі Эгiпецкай”.
23. І выцягнуў Майсей палку да неба, і Госпад спаслаў грымоты i град, i агонь разьлiваўся па зямлi. І спаслаў Госпад град на зямлю Эгiпецкую.
24. І быў град, i маланкi з градам на перамену такiя велiзарныя, што не было такiх на зямлi Эгiпецкай ад часу, калi ён (Эгiпет) стаўся народам.
25. І падаў град на ўсю зямлю Эгiпецкую, на ўсё, што было на полi, і зьнiшчыў град людзей, жывёлу i ўсю траву палявую, поруч паламаў кожнае дрэва на полi.
26. Толькi ў зямлi Гашэн, дзе былi сыны Ізраэля, граду не было .
27. І паслаў фараон, i паклікаў Майсея i Аарона, i сказаў iм: “Цяпер я саграшыў. Госпад справядлiвы, а я i мой народ правiнiлiся.
28. Прасiце Госпада, каб спынiлiся грымоты Божыя i град, а я пушчу вас, i ўжо нiколi ня будзеце тут прабываць”.
29. І сказаў Майсей: “Калi я выйду з гораду, выцягну далонi мае да Госпада, i спыняцца грымоты, i граду ня будзе, каб ведаў ты, што Госпадава зямля.
30. Але я ведаю, што анi ты, анi слугi твае не баяцца яшчэ Госпада Бога”.
31. Лён i ячмень былі пабітыя, таму што ячмень меў ужо каласы, а лён ужо меў семя;
32. а пшанiца i жыта не былі пашкоджаны, бо яны пазьнейшыя.
33. І выйшаў Майсей ад фараона з гораду, i выцягнуў рукі да Госпада, i спынiлiся грымоты i град, i спынiлiся навальнiцы на зямлi.
34. А фараон, бачачы, што i навальнiца спынiлася, i град, i грымоты, працягваў грашыць.
35. І зацьвярдзела сэрца яго i слугаў ягоных, і надта закамянела, і не пусьцiў ён сыноў Ізраэля, як і казаў Госпад праз Майсея.

Разьдзел 10

1. І сказаў Госпад Майсею: “Ідзi да фараона, Я бо зрабіў цьвёрдым сэрца фараона i слугаў ягоных, каб мог паказаць знакi Мае пасярод iх,
2. каб ты апавядаў дзецям сваiм i ўнукам, што Я даканаў у Эгiпце, і аб знаках Маiх сярод iх; каб ведалi вы, што Я — Госпад”.
3. Дык пайшлi Майсей i Аарон да фараона i сказалi яму: “Вось што кажа Госпад, Бог Гебраяў: Дакуль жа не скарышся ты Мне? Пусьцi народ Мой, каб склаў Мне ахвяру.
4. Калi ж будзеш працiвiцца i не захочаш пусьцiць яго, вось, Я заўтра напушчу на ўсю зямлю тваю шаранчу,
5. каторая нахлыне на ўсю зямлю, так што ня будзе вiдаць зямлi, i пажарэ ўсё, што засталося па градзе, і зьнiшчыць усе дрэвы, каторыя растуць на палях вашых.
6. І запоўнiць яна ўсе дамы твае, i слугаў тваiх, і ўсiх Эгiпцянаў; і такога ня бачылi бацькi твае, анi бацькі бацькоў, якія нарадзiлiся на гэтай зямлi аж да сягоньняшняга дня”. І павярнуўся (Майсей), i выйшаў ад фараона.
7. І сказалi вось фараону слугі ягоныя: “Як доўга яшчэ будзем цярпець гэтае гора? Пусьцi людзей, хай складуць ахвяру Госпаду, Богу свайму. Цi ня бачыш, што прападае Эгiпет?”
8. І паклікалі зноў Майсея i Аарона да фараона, а ён сказаў iм: “Ідзiце і складзіце ахвяру Госпаду, Богу вашаму. Хто ж тыя, што пойдуць?”
9. Майсей сказаў: “Пойдзем мы зь дзецьмі нашымі i старымi, з сынамi i дочкамi, з авечкамi i валамi, бо для нас гэта вялiкая ўрачыстасьць Госпада”.
10. Ён адказаў iм: “Хай будзе Госпад з вамi! Як жа я магу адпусьцiць вас зь дзецьмi вашымi? Глядзiце, якiя лiхiя намеры вашыя!
11. Ня гэтак будзе, але хай ідуць толькi мужчыны; i складайце ахвяру Госпаду, бо гэтага вы самi прасiлi”. І зараз жа былi выкiнуты яны з-прад фараона.
12. І сказаў Госпад Майсею: “Выцягнi руку сваю на зямлю Эгiпецкую, каб нахлынула шаранча i насела на зямлю, i зьела ўсю зеляніну, якая засталася ад граду”.
13. І выцягнуў Майсей палку над зямлёй Эгiпту, i Госпад напусьцiў вецер гарачы праз ўвесь той дзень i ноч. І на сьвiтаньнi гарачы вецер падняў шаранчу,
14. каторая асела на ўсёй зямл Эгіпецкай, i асела яе аж да межаў Эгiпту безьлiч, i такога перад гэтым не было, i ў будучыні ня будзе.
15. І пакрыла шаранча ўвесь паверх зямлi, так што зямлi не было вiдаць. І паела яна ўсю зеляніну зямлi i што асталося з пладоў на дрэвах, ацалелых ад граду. І не засталося нiчога зялёнага на дрэвах i з травы палявой на ўсёй зямлi Эгiпецкай.
16. І загадаў фараон чым хутчэй паклікаць Майсея i Аарона, i сказаў iм: “Саграшыў я што да Госпада, Бога вашага, i адносна вас.
17. Дык прабачце мне i гэтым разам грэх мой i прасiце Госпада, Бога вашага, каб ухiліў прынамсі ад мяне гэтую сьмерць”.
18. Вось выйшаў ад фараона Майсей i малiў Госпада.
19. І Госпад навёў раптоўны заходнi вецер, каторы панёс шаранчу, i ўкiнуў у Чырвонае мора. І ва ўсёй зямлi Эгiпецкай шаранча цалкам прапала.
20. Але Госпад закамянiў сэрца фараона, i ён не пусьцiў сыноў Ізраэля.
21. Тады сказаў Госпад Майсею: “Выцягнi руку да неба, і станецца цемра на зямлi Эгiпецкай такая густая, што можна будзе дакрануцца цемры”.
22. І выцягнуў Майсей руку да неба, i сталася страшэнная цемра на ўсёй зямлi Эгіпецкай тры днi.
23. І брат брата свайго ня мог бачыць, анi вырушыць зь месца, на якім быў. А ўсюды, дзе жылi сыны Ізраэля, сьветла было.
24. І паклікаў зноў фараон Майсея i Аарона, i сказаў iм: “Ідзiце i складайце ахвяру Госпаду; авечкi толькi вашыя i жывёла хай застануцца, а дзецi вашыя хай iдуць разам з вамi”.
25. А Майсей сказаў: “Ты таксама мусiш даць нам ахвяры i цэлапаленьнi, каторыя складзём у ахвяру Госпаду, Богу нашаму.
26. Таксама жывёла нашая пойдзе з намi, і не застанецца нават капыта, бо зь iх возьмем, што неабходнае на спахвалу Госпаду, Богу нашаму. Тым болей, што ня ведаем, з чаго маем складаць ахвяру, аж пакуль ня дойдзем да таго месца”.
27. Але Госпад закамянiў сэрца фараона, i не захацеў ён пусьцiць iх.
28. І сказаў яму (Майсею) фараон: “Адыйдзiся ад мяне, сьцеражыся i больш не паказвайся мне, бо ў каторы дзень пакажашся, будзеш пакараны сьмерцю”.
29. Адказаў яму Майсей: “Так i станецца, як ты сказаў: болей не пабачу я аблічча твайго”.

Разьдзел 11

1. І сказаў Госпад Майсею: “Яшчэ адну плягу Я спашлю на фараона i на Эгiпет. Па гэтай плязе пусьцiць ён вас, а нават змусiць вас выйсьцi.
2. Дык паведамi ўсяму народу патаемна, каб кожны мужчына ў суседа свайго, а кожная жанчына ў суседкi сваёй пазычылі залаты i серабраны посуд”.
3. І Госпад даў народу мець спагаднасьць у вачах Эгiпцянаў, а Майсей таксама быў чалавекам паважаным ў зямлi Эгiпецкай слугамi фараона i ўсiм народам.
4. І сказаў Майсей: “Гэта кажа Госпад: Апоўначы Я перайду праз Эгiпет,
5. і памрэ ўсё паршароднае ў зямлi Эгiпецкай, ад першароднага сына фараона, якi сядзiць на сваiм троне, аж да першароднага нявольнiцы, каторая працуе пры жорнах, і ўсё першароднае жывёлы.
6. Тады ў-ва ўсёй зямлi Эгiпецкай будзе вялiкае бедаваньне, якога не было нiколi i якога ўжо болей ня будзе.
7. А ва ўсiх сыноў Ізраэля не забрэша сабака, анi на чалавека, анi на жывёлу, каб вы ведалi, як цудоўна аддзяляе Госпад Ізраэля ад Эгiпцянаў.
8. Тады прыйдуць усе слугi твае да мяне, i паклоняцца мне, i скажуць: “Выйдзi ты i ўвесь народ твой, каторы iдзе за табой”. І потым я выйду”. І выйшаў Майсей ад фараона з гневам вялiкiм.
9. І сказаў Госпад Майсею: “Не паслухае фараон вас, каб многiя знакi сталiся ў зямлi Эгiпту”.
10. Майсей i Аарон учынiлi ўсе гэтыя цуды перад фараонам, але Госпад закамянiў сэрца фараона, i ён не пусьцiў сыноў Ізраэля зь зямлi сваёй.

Разьдзел 12

1. І сказаў Госпад Майсею i Аарону ў зямлi Эгiпецкай:
2. “Месяц гэты будзе вам пачаткам месяцаў, і будзе ён першым месяцам году.
3. Гаварыце ўсяму сабраньню сыноў Ізраэля i скажыце iм: У дзесяты дзень гэтага месяца кожны хай возьме ягнё на сям’ю сваю i на дом свой.
4. А калi лiк сям’i будзе замалы для спажыцьця ягняцi, хай возьмуць каго з блiжэйшых суседзяў каля свайго дому паводле лiку душ, патрэбнага для спажыцьця ягняцi.
5. Хай ягнятка будзе без заганы, самец гадавы. Паводле гэтага спосабу можна ўзяць i казьлянё.
6. І захаваеце яго да чатырнаццатага дня гэтага месяца, а тады пад вечар заб’е яго ўся супольнасьць сыноў Ізраэля.
7. І возьмуць крывi ягонай, каб памазаць ёю вушакі i парогi дамоў, у якiх будуць яго спажываць.
8. І будуць есьцi у тую ноч мяса яго, печанае на агні, i праснакi з горкаю травою.
9. Ня ешце зь яго нiчога сырога анi зваранага ў вадзе, але ешце сьпечанае на агнi, галаву з нагамi i нутро.
10. Нiчога зь яго хай не застанецца да ранiцы; калi б што засталося, спалiце на агнi.
11. Так вось спажывайце яго: падперажыце паясьніцы вашыя i мейце сандалы на нагах, трымаючы палкi ў руках, ешце пасьпешна, гэта бо ёсьць Пасха Госпада!
12. У тую ноч Я перайду праз Эгiпет i пазабiваю ўсё першароднае ў зямлi Эгiпецкай, ад чалавека аж да жывёлы, i правяду суд над усiмi багамі Эгiпту. Я – Госпад.
13. Кроў будзе вам на азначэньне дамоў, у каторых будзеце прабываць. Калi пабачу кроў, прайду мiж вас, i ня будзе мiж вас плягi зьнiшчэньня, калi Я буду караць зямлю Эгіпецкую.
14. Дзень гэты стане вам памятным днём, i сьвяткаваць яго будзеце як сьвята для ўшанаваньня Госпада праз усе пакаленьнi вечным сьвятам.
15. Сем дзён будзеце есьці праснакі. З самага першага дня прымеце ўсё кiслае з дамоў вашых, бо хто б еў кiслае ад першага дня да сёмага, зьнiшчана будзе душа тая спамiж Ізраэля.
16. Першы дзень будзе сьвятым i ўрачыстым, і дзень сёмы будзе сьвяткавацца таксама з урачыстасьцю. Нiякай работы ня будзеце рабiць у тыя днi, за выняткам той, што трэба для прыгатаваньня яды.
17. Захоўвайце сьвята праснакоў, бо ў гэты дзень Я вывеў дружыны вашыя зь зямлi Эгiпецкай. Захавайце гэты дзень у пакаленьнi вашыя як пастанову вечную.
18. Чатырнаццатага дня першага месяца зь вечара павiнны вы есьцi праснакi аж да вечара дваццаць першага дня таго ж месяца.
19. Сем дзён ня будзе ў вашых дамах нiякай кісьлі, бо хто б еў штосьцi квашанае, зьнiшчана будзе душа яго спамiж сабраньня Ізраэля, ці ён з чужынцаў, ці з тутэйшых.
20. Нiчога квашанага ня будзеце есьцi . Ва ўсiх дамах вашых маеце есьцi праснакi”.
21. І склікаў вось Майсей усiх старшыняў сыноў Ізраэля, i сказаў iм: “Выбярыце i вазьмiце ягнё для вашых сем’яў i забiце як пасху.
22. І вазьмiце галінку гiзопу, i занурыце яе ў крыві, якая ў місе, i крывёй зь місы пакрапiце парог i вушакі. Аж да ранiцы не павiнен нiхто з вас выходзiць за дзьверы дому свайго.
23. А калi Госпад будзе праходзiць, каб нішчыць Эгiпцянаў, i ўбачыць кроў на парозе i на вушаках, то абмiне Госпад такiя дзьверы i не дазволiць нiшчыцелю ўвайсьцi ў тыя дамы, каб забiваць вас.
24. І трымайцеся гэтага прыказаньня, як закону для цябе i для дзяцей тваіх на векі.
25. Калi ўвойдзеце ў зямлю, каторую дасьць вам Госпад, як абяцаў, трымайцеся гэтага звычаю.
26. Калi вас запытаюць дзецi: “Што гэта за сьвяты звычай?”, дык скажыце ім: “Гэта ахвяра Пасхi на чэсьць Госпада, Каторы ў Эгiпце абмiнуў дамы сыноў Ізраэля. Эгiпцян пазабiваў, а дамы нашыя захаваў”. І народ тады ўкленчыў i пакланiўся.
27. І, выйшаўшы, сыны Ізраэля зрабiлi, як Госпад загадаў Майсею i Аарону.
28. Апоўначы Госпад пазабiваў усё перша-роднае ў зямлi Эгiпецкай, ад першароднага сына фараона, каторы сядзеў на троне, аж да першароднага вязьня, каторы сядзеў ў вастрозе, і ўсё першароднае жывёлы.
29. І устаў ноччу фараон, i ўсе слугi ягоныя, i ўвесь Эгiпет, i падняўся вялiкi лямант у Эгiпце, бо не было дому, у каторым не было б нябожчыка.
30. І, паклiкаўшы яшчэ ноччу Майсея i Аарона, фараон сказаў: “Уставайце i iдзiце спамiж народу майго, як вы, так i сыны Ізраэлевы! Ідзiце i складайце ахвяры Госпаду, як вы казалi.
31. Бярыце авечкi вашыя i жывёлу, як прасiлi, і, адыходзячы, дабраславіце мяне”.
32. І Эгiпцяне прынукалi народ, каб як найхутчэй выходзiў зь зямлi, кажучы: “Усе мы паўмiраем”.
33. І ўзяў народ цеста незакавшанае, і дзежы, завернутыя накiдкамі, i панёс на плячах сваiх.
34. І сыны Ізраэля зрабiлi так, як iм загадаў Майсей, i пазычылi ў Эгiпцянаў посуд серабраны i залаты, i мноства адзеньня.
35. І Госпад даў спагаднасьць у вачах Эгiпцянаў для народу, так што яны пазычалі i гэтак абрабавалі Эгiпцянаў.
36. І вырушылі сыны Ізраэлевы з Рамсэсу ў Сукот у лiку каля шасьцісот тысячаў пешых мужчынаў, апрача дзяцей.
37. Таксама многа iншапляменьнікаў пайшло зь iмi, і авечкi, і быдла, i велiзарны набытак.
38. Зь цеста, каторае вынесьлi з Эгiпту, напяклi яны бондачак прэсных, бо ня ўкiсла цеста, таму што былі яны выгнаныя з Эгiпту і не маглi затрымацца, каб прыгатаваць сабе страву на дарогу.
39. А час прабываньня сыноў Ізраэля ў Эгiпце трываў чатырыста трыццаць гадоў.
40. І вось у той самы дзень па чатырыста трыццацёх гадах выйшлi ўсе дружыны Госпада зь зямлi Эгiпецкай.
41. У гэтую ноч Госпад чуваў дзеля вываду іх зь зямлi Эгiпецкай. Таму гэтая ноч павiнна быць чуваньнем на спахвалу Госпаду для ўсiх сыноў Ізраэля з пакаленньня ў пакаленьне.
42. І сказаў Госпад Майсею i Аарону: “Гэта ёсьць закон Пасхi: Нiводзiн чужынец ня можа яе есьцi.
43. Аднак нявольнiк, куплены за грошы, каторы прыняў абрэзаньне, можа яе спажываць.
44. Прыбылец i наймiт ня могуць яе есьцi.
45. У адным i тым самым доме мае яна спажывацца, нельга выносiць з дому найменшага куска мяса на двор, і косьцi яе няхай ня ломяцца.
46. Усё сабраньне сыноў Ізраэля захавае гэта.
47. Калi б чужынец, прабываючы ў цябе, захацеў сьвяткаваць Пасху Госпадаву, то абрэж у яго ўсiх мужчынскага роду, i тады можаш дапусьцiць яго да сьвяткаваньня Пасхi, бо тады будзе ён мець права тутэйшага. Нiводзiн жа неабрэзаны ня можа есьцi Пасхi.
48. Такi самы закон будзе для тутэйшых i для чужынцаў, што прабываюць у вас”.
49. І ўсе сыны Ізраэля зрабiлi так, як Госпад загадаў Майсею i Аарону.
50. У той самы дзень вывеў Госпад сыноў Ізраэля дружынамi зь зямлi Эгiпецкай.

Разьдзел 13

1. І сказаў Госпад Майсею:
2. “Пасьвяцi Мне ўсё першароднае, што адкрывае ўлоньне ў сыноў Ізраэля, як зь людзей, так i з жывёлы, ўсё бо гэта Маё”.
3. І сказаў Майсей народу: “Памятайце той дзень, у каторы выйшлi вы з Эгiпту, з дому няволi, бо дужаю рукою вывеў вас Госпад з таго месца; у той дзень нельга есьцi квашанага хлеба.
4. Сёньня выходзiце вы, у месяцы Абiб.
5. Калi завядзе цябе Госпад у зямлю Хананейцаў i Гэтытаў, Амарэйцаў, Гiвеяў i Ебусеяў, якую запрысяг Ён бацькам тваiм, што дасьць табе зямлю, ацякаючую малаком i мёдам, тады павiнен ты сьвяткаваць гэта ў тым самым месяцы.
6. Сем дзён будзеш есьцi праснакi, а ў сёмы дзень будзе ўрачыстасьць Госпада.
7. Праснакi будзеш есьцi сем дзён, i не зьявiцца ў цябе нiчога квашанага, i ня будзе квашанага ў межах зямлi тваёй.
8. У той дзень раскажаш ты сыну свайму, гаворачы: “Гэта дзеля таго, што зрабiў мне Госпад, калi я выйшаў з Эгiпту”.
9. І вось гэта будзе табе знакам на руцэ i напамiнам у вачах тваiх, каб закон Госпадаў быў заўсёды ў вуснах тваiх, бо рукою дужай вывеў цябе Госпад з Эгiпту.
10. Спаўняй гэты закон у вызначаны час штогод.
11. Калi ўвядзе цябе Госпад у зямлю Хананейцаў, як запрысяг Ён табе i бацькам тваiм, i дасьць табе яе,
12. выдзялi Госпаду ўсё, што адкрывае ўлоньне i што першароднае ў жывёлы тваёй, і што будзеш мець мужчынскага роду — пасьвяцi Госпаду.
13. Першароднага асла заменiш авечкай, а калi яго ня выкупiш, забi. Усё ж першароднае людзей з сыноў тваiх выкупiш.
14. Калi ў будучынi спытае ў цябе сын твой: “Што гэта?”, ты скажаш яму: “Дужаю рукой вывеў нас Госпад з Эгiпту, з дому няволi.
15. Бо калi фараон упёрся i не хацеў нас пусьцiць, выбiў Госпад усё паршароднае зь зямлi Эгiпецкай, ад першароднага чалавека аж да першароднай жывёлiны. Дзеля таго я складаю ў ахвяру Госпаду ўсё, што родзiцца мужчынскага роду, а ўсiх першародных сыноў маiх выкупляю”.
16. І хай гэта будзе знакам на руцэ тваёй i павязкай на памяць над вачыма тваiмi, бо Госпад дужай рукой вывеў нас з Эгiпту”.
17. Калi фараон асвабадзiў народ, не павёў яго Бог дарогай, вядучай у зямлю Фiлiстынцаў, хоць была яна найкарацейшай, бо сказаў: “Каб часам народ не пашкадаваў, бачучы ваяваньнi, якiя чакаюць яго, i не вярнуўся ў Эгiпет”.
18. І павёў яго Бог дарогай праз пустыню, якая праходзiць каля Чырвонага мора. А сыны Ізраэля выйшлi ўзброенымі зь зямлi Эгiпецкай.
19. І забраў Майсей з сабой косьцi Язэпа, бо ён запрысяг сыноў Ізраэля ў гэтыя словы: “Дапаможа вам Бог, а вы тады возьмеце з сабою адсюль косьці мае”.
20. І выйшлi яны з Сукоту, i сталi табарам у Этаме, на скраю пустынi.
21. А Госпад iшоў перад iмi днём у воблачным слупе, каб весьцi дарогаю, а ноччу як слуп агню, каб сьвяцiць iм, каб маглi iсьцi днём i ноччу.
22. І не адыходзіў ад народу слуп воблачны днём, анi вогненны слуп ноччу.

Разьдзел 14

1. І сказаў Госпад Майсею:
2. “Скажы сынам Ізраэля, хай завернуцца i хай разложацца табарам пад Пi-Гахіротам, што памiж Мiгдолам i морам, насупраць Баал-Цэфону. Насупраць яго разлажыце табар пры моры.
3. І скажа фараон пра сыноў Ізраэля: “Яны заблукалі ў зямлі гэтай, і замкнула іх пустыня”.
4. І вось Я зраблю цьвёрдым сэрца фараона, i ён будзе гнацца за вамі, і тады Я ўслаўлюся над фараонам i над усiм войскам ягоным. І хай ведаюць Эгiпцяне, што Я — Госпад”. Яны так i зрабiлi.
5. Калi паведамілі караля Эгiпецкага пра ўцёкі народу (Ізраэля), зьмянiлася сэрца фараона i слугаў ягоных адносна народу, i яны сказалi: “Што ж мы зрабiлi, дазваляючы Ізраэлю пакiнуць службу ў нас?”
6. І фараон загадаў запрэгчы свае калясьніцы, i сабраў з сабой увесь свой народ.
7. І ўзяў ён шэсьцьсот калясьніцаў адборных, поруч усе iншыя калясьніцы Эгiпецкiя, i на кожнай зь iх былi спраўныя ваяры.
8. І зрабіў Госпад упорыстым сэрца фараона, караля Эгiпту, i ён кінуўся ў пагоню за сынамi Ізраэля. Але яны выйшлi пад рукою моцнаю.
9. А Эгiпцяне гналіся за iмі, усе коні і калясьніцы фараона, коньнікі і войска ягонае, і дагналі іх у табары над морам, калі былі яны пад Пi-Гахiротамі насупраць Баал-Цэфону.
10. Калi наблізіўся фараон, сыны Ізраэля паднялi вочы i ўбачылі Эгiпцянаў за сабой, і ад страху паднялi крык, i прызывалi Госпада,
11. i казалi Майсею: “Цi не хапала магілаў у Эгiпце, што ты вывеў нас, каб мы паўмiралi на пустынi. Пашто было выводзiць нас з Эгiпту?
12. Цi ж ня тое самае казалi мы табе ў Эгiпце: Пакiнь нас, каб мы служылi Эгiпцянам? Многа разоў лепей было служыць iм, чым прападаць у пустынi”.
13. Але Майсей сказаў народу: “Ня бойцеся, стойце на месцы i ўбачыце збаўленьне Госпада, якое ўчыніць Ён вам сягоньня; Эгiпцянаў, якiх цяпер бачыце, ужо нiколi ня ўбачыце.
14. Госпад будзе ваяваць за вас, а вы будзьце спакойнымі”.
15. І сказаў Госпад Майсею: “Чаго прызываеш Мяне? Скажы сынам Ізраэля, хай iдуць.
16. А ты падымi кій твой i працягнi руку тваю над морам, і разьдзялi яго на дзьве часткі, каб прайшлi сыны Ізраэля па сухiм сярэдзiнай мора.
17. А Я зраблю ўпорыстым сэрца Эгiпцянаў, каб гналiся за iмi, i ўслаўлю Сябе над фараонам i над усiм войскам ягоным, над калясьніцамі i коньнiкамi.
18. І хай ведаюць Эгiпцяне, што Я — Госпад, калi ўслаўлюся над фараонам, над калясьніцамі i над коньнiкамi ягонымi”.
19. І Анёл Божы, каторы iшоў перад войскам Ізраэля, пайшоў за iмі, і слуп воблачны таксама перайшоў зь пераду i стаў за iмi.
20. І стаў памiж войскам Эгiпцянаў i войскам Ізраэля, і там быў хмарай цёмнай, а тут сьвяцiў ноччу, так што не наблiзiлiся адны да другiх за ўсю ноч.
21. І працягнуў Майсей руку сваю над морам, а Госпад дзьмуў гвалтоўным i сухiм ветрам усю ноч i зрабiў мора сухою зямлёю; воды разьдзяліліся .
22. І пайшлi сыны Ізраэля сярэдзiнай мора па сухiм дне, і вада стаяла як бы мур з правага i левага iх боку.
23. І, перасьледуючы, іх Эгiпцяне пайшлi за iмi, уся коньнiца фараона, калясьніцы фараона i коньнiкi па сярэдзiне мора.
24. На сьвiтаньнi глянуў Госпад са слупа агня i воблака на войска Эгiпцянаў i прымусiў iх адступiцца.
25. І гразьлi колы калясьніцаў, так што зь цяжкасьцю рухалiся. І казалi Эгiпцяне: “Уцякайма ад Ізраэля! Бо Госпад ваюе за iх супраць нас”.
26. І сказаў Госпад Майсею: “Выцягнi руку сваю над морам, i хай нахлынуць воды на Эгiпцянаў, на калясьніцы iхнія i коньнiкаў”.
27. І як толькi працягнуў руку сваю Майсей над морам, яно на разьвiдненьнi вярнулася на сваё месца. І на ўцякаючых Эгiпцянаў нахлынулi воды, i патапiў iх Госпад сярод хваляў.
28. Наплываючая вада нахлынула на калясьніцы i коньнiкаў, i на ўсё войска фараона, каторае, гонячыся, увайшло ў мора, і ніводзін зь iх не не застаўся жывым.
29. А сыны Ізраэля па сухім перайшлi сярэдзiнай мора, бо вада стала як мур з правага i левага боку.
30. У той дзень вызваліў Госпад Ізраэля з рук Эгiпцянаў, і бачылi яны патопленых Эгiпцянаў на беразе мора,
31. i магутную руку, якую выявіў Госпад супраць iх. Дык баяўся народ Госпада, i паверылi Госпаду i Майсею, слузе Ягонаму.

Разьдзел 15

1. Тады Майсей i сыны Ізраэля засьпявалi гэтую песьню на спахвалу Госпада: “Засьпявайма Госпаду, бо Ён вельмі праславiўся, каня i коньніка ўкiнуў у мора.
2. Моц мая i сiла мая — Госпад, Ён стаўся для мяне збаўленьнем. Гэта ж Бог мой, буду славiць Яго; Ён – Бог бацькi майго, буду ўзьвялiчваць Яго!
3. Госпад — ваяр магутны! Ягвэ — iмя Яго!
4. Вазы фараона i войска ягонае Ён кiнуў у мора, і адборныя ваяры ягоныя патанулi ў моры Чырвоным.
5. Бяздоньнi паглынулi iх, пайшлi яны ўглыб, як камень.
6. Правiца Твая, Госпадзе, праславiцца магутнасьцю! Правіца Твая, Госпадзе, перамагла ворага.
7. У велiчы славы Тваёй зьнішчыў Ты працiўнiкаў Тваiх, і даў Ты волю гневу Твайму, i ён папалiў iх, як салому.
8. У духу ярасьцi Тваёй сабраліся воды, i станулi, як сьцяна, цякучыя воды, i пасярэдзiне мора адкрыліся бяздоньнi.
9. Вораг хвалiўся: “Буду гнацца за ім і даганю, падзялю здабычу і пацешу душу маю, дастану меч мой, і выб’е iх рука мая!”
10. Падуў дух Твой, i нахлынула на iх мора; і яны патанулi, як волава, ва ўзбураных водах.
11. Якi ж Бог падобны Табе, Госпадзе? Хто, як Ты, слаўны сьвятасьцю, страшны i праслаўлены, Творца цудаў?
12. Працягнуў Ты руку Тваю, i паглынула iх зямля.
13. У мiласэрдзi Тваiм вёў Ты народ, якi адкупiў, i праводзiў яго Тваёй сілай у Тваю сялібу сьвятую.
14. Пачулi гэта народы i спалохалiся, жах апанаваў жыхароў Фiлiстынскiх.
15. Тады ўстрывожылiся князi Эдому, магнатаў Маабу апанаваў страх, млеюць ад жаху ўсе жыхары Ханаану.
16. Напала на iх дрыжаньне i жах, дзеля магутнасьці рукi Тваёй дрантвеюць яны, як камень, аж пакуль пяройдзе народ Твой, Госпадзе, пакуль не пяройдзе народ Твой, каторы ўзяў Ты на ўласнасьць.
17. Увядзi яго i пасадзi на гары спадчыны Тваёй, у магутнай сялібе Тваёй, якую стварыў Ты, у сьвятынi Тваёй, Госпадзе, каторую заснавалi рукi Твае.
18. І будзе Госпад валадарыць на вякі вечныя!”
19. Увайшлi бо конi фараона ў мора з калясьніцамі i коньнiкамi ягонымi, i ўзьвёў на iх Госпад воды марскiя, а сыны Ізраэля прайшлі па сухiм дне пасярэдзiне мора.
20. Дык сястра Аарона Мірыям, праракiня, узяла бубен рукою сваёй, а ўсе жанчыны iшлi за ёй у танцах з бубнамі.
21. І Мiрыям засьпявала iм: “Сьпявайма Госпаду, бо Ён вельмі праславiўся, каня i вершніка ўкiнуў у мора!”
22. Вывеў тады Майсей Ізраэля з-над Чырвонага мора, i пайшлi яны ў напрамку пустынi Шур. І тры днi iшлi яны праз пустыню, i не знаходзiлi вады.
23. І прыбылi да мясцовасьцi Мара, але не маглi пiць вады з Мары, таму што была горкая. Дзеля таго названа гэта месца Мара.
24. І наракаў народ на Майсея, кажучы: “Што будзем пiць?”
25. І прызываў ён Госпада, а Госпад паказаў яму дрэва. І калi ўкiнуў ён яго ў ваду, вада перамянілася ў салодкую. Там устанавiў Госпад загады i закон для народу, i там выспрабоўваў яго,
26. кажучы: “Калi верна будзеш слухаць голас Госпада, Бога твайго, i будзеш рабіць справядлiвае перад воблiкам Яго, i будзеш паслухмяным прыказаньням Ягоным і будзеш спаўняць усе Яго законы, то Я не навяду на цябе нiводнай хваробы, каторыя навёў на Эгiпет. Я — Госпад, лекар твой”.
27. Потым прыбылi яны ў Элiм, дзе было дванаццаць крыніцаў i семдзесят пальмаў. І там разлажылiся табарам каля вады.

Разьдзел 16

1. І выйшлi яны з Эліму, i ўся супольнасьць сыноў Ізраэля прыбыла ў пустыню Сiн, якая знаходзiцца мiж Элiмам i Сынаем, у пятнаццаты дзень другога месяцу ад iхняга выхаду зь зямлi Эгiпецкай.
2. І пачала наракаць у пустынi ўся супольнасьць сыноў Ізраэля на Майсея i на Аарона.
3. І сыны Ізраэля казалi iм: “Лепш бы мы паўмiралi з рукi Госпада ў зямлi Эгiпецкай, калi сядзелi пры катлах зь мясам і калi мы елi хлеб удосталь. Навошта ты вывеў нас у гэтую пустыню, каб вынiшчыць голадам усю супольнасьць?”
4. І сказаў Госпад Майсею: “Вось, Я спашлю вам хлеб зь неба ў выглядзе дажджу; і хай народ выходзiць, i зьбiрае кожны дзень паводле патрэбы дзённай. Гэтак хачу iх выспрабаваць, цi будуць яны хадзіць паводле Майго закону, цi не.
5. Але шостага дня хай згатуюць тое, што прынясуць, i хай гэта будзе ўдвая больш таго, што зьбiраюць яны штодзень”.
6. Дык Майсей i Аарон сказалi ўсiм сынам Ізраэля: “Вечарам пазнаеце, што Госпад вывеў вас зь зямлi Эгiпецкай.
7. На ранiцы ўбачыце славу Госпада, бо Ён пачуў нараканьнi вашыя супраць Госпада. Хто ж бо мы, што вы наракаеце на нас?”
8. І сказаў Майсей: “Вечарам дасьць вам Госпад мяса есьцi, а ранiцай дасыць хлеба ўдосталь, бо чуў Госпад нараканьнi вашыя супраць Яго. Хто такія мы? Не на нас наракалi вы, але на Госпада!”
9. І сказаў Майсей Аарону: “Скажы ўсёй грамадзе сыноў Ізраэля: Станьце перад Госпадам, бо пачуў Ён нараканьнi вашыя”.
10. Калi вось Аарон гаварыў да ўсёй грамады сыноў Ізраэля, яны глянулi на пустыню, i вось, хвала Госпада зьявiлася iм у воблаку.
11. І прамовiў Госпад да Майсея ў гэтыя словы:
12. “Чуў Я нараканьнi сыноў Ізраэля, дык скажы iм так: Вечарам будзеце есьцi мяса, а ранiцай наясьцёся хлеба. І даведаецеся, што Я — Госпад, Бог ваш”.
13. І сапраўды, вечарам наляцела перапёлак, i накрылі яны табар, а назаўтра ляжала раса кругом табару.
14. Калi адкрыўся паверх пустынi, тады паказалася нешта дробнае і зярнiстае, на падобнасьць шэрашы на зямлi.
15. Калi ўбачылi гэта сыны Ізраэля, пыталiся адзiн аднаго: “Мангу?”, бо ня ведалi, што гэта было. І сказаў iм Майсей: “Гэта хлеб, якi даў вам Госпад на яду.
16. Гэта загадаў вам Госпад: Кожны з вас зьбярэ для сябе па сваёй патрэбе, па гамору на чалавека; па колькасьцi душаў, што пражываюць у палатцы, возьмеце”.
17. Так i зрабiлi сыны Ізраэля, і сабралі адзiн болей, другi меней.
18. І мералi гаморам, i ў таго, хто сабраў многа, не было лiшняга, а ў таго, хто сабраў мала, не было нястачы. І кожны сабраў, колькi яму зьесьцi.
19. Пасьля сказаў iм Майсей: “Хай нiхто з гэтага не пакiдае да ранiцы”.
20. Некаторыя не паслухалi яго, але пакiнулi з гэтага да ранiцы, і завялiся ў іх чэрвi, i пачало сьмярдзець. І загневаўся на iх Майсей.
21. І зьбiраў на ранiцы кожны патрэбнае да яды, а калi сонца прыпякала, яно раставала .
22. У шосты ж дзень сабралi падвойную колькасьць яды, значыць, па два гаморы на чалавека. І сабраліся ўсе князi супольнасьці, i паведамiлi Майсею.
23. А ён жа сказаў iм: “Гэта вось тое, што сказаў Госпад: Заўтра супачынак, сьвятая субота Госпадава. Што маеце пячы — пячыце, што маеце варыць — варыце, а што застанецца — пакiньце на раніцу”.
24. І зрабiлi так, як загадаў Майсей, i не згнiло яно, i чарвяк не завёўся.
25. І сказаў Майсей: “Ешце гэта сягоньня, бо гэта субота Госпадава, і нiхто хай не выходзiць на поле.
26. Шэсьць дзён зьбiрайце, але ў сёмы дзень — субота Госпадава, i ня будзе нiчога ў полі”.
27. І надыйшоў сёмы дзень, і некаторыя зь людзей пайшлi зьбiраць, але нiчога не знайшлi.
28. І сказаў Госпад Майсею: “Дакуль жа ня будзеце хацець спаўняць прыказаньнi Мае i закон Мой?
29. Бачыце, што Госпад даў вам суботу, i таму ў дзень шосты дае вам яды на два днi. Дзеля таго кожны з вас хай застанецца ў сябе, i нiхто хай не выходзiць зь месца свайго ў сёмы дзень”.
30. І сёмага дня народ сьвяткаваў суботу.
31. І назваў дом Ізраэля хлеб той “манна,” бо была яна белая, як зерне каляндравае, а смак мела як мёд.
32. І сказаў Майсей: “Гэта загадаў Госпад: Напоўнiце гамор (маннаю) i захавайце яго для будучых вашых пакаленьняў, каб аглядалi яны яду, якою кармiў Я вас у пустынi па выхадзе вашым зь зямлi Эгiпецкай”.
33. І сказаў Майсей Аарону: “Вазьмi начыньне i запоўнi яго гаморам манны, i пакладзi яго перад Госпадам, каб захаваць яе для будучых пакаленьня вашых”.
34. І як загадаў Госпад Майсею, палажыў яе Аарон для захаваньня перад (каўчэгам) Сьведчаньня.
35. А сыны Ізраэля елi манну сорак гадоў, пакуль не прыйшлi ў зямлю абжытую; елi яны манну, аж пакуль не прыбылi да межаў зямлi Ханаан.
36. А гамор — гэта дзесятая частка эфы.

Разьдзел 17

1. Па загаду Госпада ўся супольнасьць сыноў Ізраэля выйшла з пустынi Сiн у далейшую дарогу. І сталi яны табарам у Рэфiдыме, дзе народ ня меў вады да пiцьця.
2. І дакараў народ Майсея, i казаў: “Дай нам вады напiцца”. Адказаў iм Майсей: “Што вы дакараеце мяне? Чаму спакушаеце Госпада?”
3. Але народ там смагнуў вады, i таму наракаў на Майсея, i казаў: “Пашто ты выводзiў нас з Эгiпту, каб нас, i нашых дзяцей, i нашую жывёлу ўмарыць смагаю?”
4. І прызываў Майсей Госпада, i казаў: “Што маю рабiць я з гэтым народам? Мала не хапае, і ўкамянуюць мяне!”
5. Госпад адказаў Майсею: “Выйдзi перад народам i вазьмi некалькi старшыняў Ізраэля з сабою. Вазьмi ў руку палку, катораю ўдарыў Раку, i iдзi.
6. Вось жа Я стану перад табой на скале, на Гарэбе. І ты ўдарыш у скалу, i пацячэ зь яе вада, i народ нап’ецца”. І Майсей зрабiў так на вачах старшыняў Ізраэля.
7. І назваў ён гэтае месца Масса i Мэрыба, бо тут вадзiлiся сыны Ізраэля i спакушалi Госпада, кажучы: “Цi сапраўды Госпад прабывае памiж нас, цi не?”
8. І прыйшоў Амалек ў Рэфiдым, каб ваяваць зь Ізраэлем.
9. Майсей тады сказаў Ешуу: “Выбяры сабе мужчын i iдзi, ваюй з Амалекам. Заўтра я стану на вяршыні гары, трымаючы кій Божы ў руцэ маёй”.
10. І зрабiў Ешуа, як сказаў яму Майсей, i ваяваў супраць Амалека. А Майсей, Аарон i Гур узыйшлi на верх гары.
11. І пакуль Майсей трымаў рукі паднятымі, перамагаў Ізраэль, а калi апускаў, перамагаў Амалек.
12. А рукi Майсея зрабiлiся цяжкiмi, дык узялi яны камень i палажылi пад яго, i ён сеў на iм, а Аарон i Гур падтрымоўвалi рукі ягоныя з абодвух бакоў. І так рукi яго не апускаліся да заходу сонца.
13. І так Ешуа перамог Амалека i народ ягоны вострывам мяча.
14. І сказаў тады Госпад Майсею: “Запiшы гэта на памятку ў кнiгу i перадай Ешуу, што Я вынiшчу цалкам памяць пра Амалека пад небам”.
15. Пасьля Майсей пабудаваў ахвярнiк, каторы назваў Ягвэ Нiсi, кажучы:
16. “Бо падняў руку на трон Госпада, дзеля таго вайна ў Госпада супраць Амалека будзе з пакаленьня ў пакаленьне”.

Разьдзел 18

1. Калi Етра, цесьць Майсея, сьвятар Мадыянскі, пачуў пра ўсё, што Бог учынiў для Майсея i для Ізраэля, народу Свайго, і што Госпад вывеў Ізраэля з Эгiпту,
2. дык узяў Цыпору, жонку Майсея, каторую той раней вярнуў,
3. i двух сыноў ягоных, з каторых адзiн зваўся Гершон, бо сказаў (Майсей): “Я — прыхадзень у зямлi чужой”,
4. а другi зваўся Элiезэр, бо казаў: “Бог бацькi майго быў ўспаможцам маiм i ўратаваў мяне ад мяча фараонавага”.
5. І прыйшоў Етра, цесьць Майсеяў, i сыны ягоныя, i жонка ягоная да Майсея ў пустыню, дзе быў ён разлажыўшыся табарам каля гары Божай,
6. i сказаў паведамiць Майсею: “Я, цесьць твой Етра, прыходжу да цябе, i жонка твая, i два сыны твае разам зь ёй”.
7. І выйшаў Майсей на спатканьне цесьця свайго, і пакланiўся, і пацалаваў яго, i прывiталiся яны словамi мірнымі, і ўвайшлi ў палатку,
8. І Майсей расказаў цесьцю свайму ўсё, што зрабiў Госпад фараону i Эгiпцянам дзеля Ізраэля, і пра ўсякiя цяжкасьцi, якiя перажылi ў дарозе, i як вызвалiў iх Госпад.
9. І радаваўся Етра з дабрадзействаў, якiя ўчынiў Госпад Ізраэлю, і з таго, як вырваў яго з рук Эгiпцянаў.
10. І сказаў ён: “Дабраслаўлены Госпад, Каторы вызваліў вас з рук Эгiпцянаў ды з рукi фараона.
11. Цяпер я переканаўся, што Госпад магутнейшы за ўсiх багоў, таму што вырваў народ з рук Эгiпцянаў, каторыя пагарджалі ім “.
12. Дык Етра, цесьць Майсея, склаў Богу цэлапаленьнi i ахвяры, а Аарон i ўсе старшыні Ізраэля прыйшлi i елі хлеб зь ім на вiду Бога.
13. Назаўтра сеў Майсей судзiць народ, які стаяў перад Майсеям ад ранiцы да вечара.
14. Калi цесьць Майсея ўбачыў усё, што ён робiць з народам, сказаў яму: “Чаму ты сам адзiн займаешся справамi народу? Чаму ты сам судзiш, а ўвесь народ мусiць стаяць перад табой ад раніцы да вечара?”
15. І Майсей адказаў свайму цесьцю: “Народ прыходзiць да мяне даведацца рашэньня Божага.
16. Калi памiж iмi ўзьнiкае спрэчка, прыходзяць да мяне як да судзьдзi памiж iмi, а я iм аб’яўляю прыказаньнi Божыя i Яго законы”.
17. І сказаў цесьць Майсею: “Нядобра ты робіш.
18. Мучаешся сам i мучаеш народ гэты, якi з табой. Па-над сiлы твае гэты занятак, сам адзiн ня зможаш зь ім справіцца.
19. Цяпер паслухай словаў маiх i рады маёй, i хай будзе Бог з табой: Ты сам будзь прадстаўнiком свайго народу перад Богам, i выяўляй Богу яго справы,
20. і навучай народ прыказаньням, i законам, i дарозе, якою павiнны iсьцi, i справам, якiя маюць рабiць.
21. Але знайдзі сабе з усяго народу людзей здольных i багабаязных, i справядлiвых, i ненавiдзячых хцiвасьць; і ўстанавi зь iх начальнiкаў над тысячаю, над сотняю, над пяцьдзесяткай, i над дзесяткай людзей,
22. каб маглi яны судзiць людзей у кожны час. Важнейшыя справы павiнны табе прадстаўляць, а справы малаважныя самi павiнны ладзiць. Табе будзе лягчэй, дык падзялiся зь iмi цяжарам.
23. Калi тое зробiш, споўнiш прыказаньнi i волю Божую, i зможаш устаяць, а людзi задаволеныя вернуцца да сябе”.
24. І паслухаўся Майсей парады цесьця, i зрабiў усё, што той яму сказаў.
25. І выбраў сабе Майсей зь Ізраэля мужоў здольных, i зрабiў iх загадчыкамi народу, начальнiкамi над тысячаю, над сотняю, над пяцідзесяцёма i над дзесяцёма людзьмi,
26. каб яны судзiлi народ у кожны час. А калi што важнейшае было, адклiкалiся да яго, меншыя ж справы самi судзілi.
27. І адправiў Майсей цесьця свайго, і ён вярнуўся ў сваю зямлю.

Разьдзел 19

1. У трэцiм месяцы па выхадзе Ізраэлю з Эгiпту, у той самы дзень прыбылi яны ў пустыню Сынай.
2. Выйшлi яны з Рэфiдыму, i дайшлi аж да пустынi Сынай, i разлажылiся табарам у тым месцы, і паставiў Ізраэль палаткi насупраць гары.
3. А Майсей узыйшоў (на гару) да Бога. І паклікаў яго Госпад з гары, i сказаў: “Вось што скажы дому Якуба i паведамi сынам Ізраэля:
4. Вы самi бачылi, што Я зрабiў Эгiпцянам, і панёс вас, як на крыльлях арлiных, i прынёс вас да Сябе.
5. Дык калi будзеце слухаць голасу Майго i выконваць запавет Мой, вы станецеся Мне асаблiвай уласнасьцю спамiж усiх народаў, бо Мая ўся зямля.
6. І вы будзеце Мне валадарствам сьвятароў i народам сьвятым. Гэта вось тыя словы, каторыя ты скажаш сынам Ізраэля”.
7. І прыйшоў Майсей, i склікаў старшыняў народу, i прадставiў ім усё, што загадаў Госпад.
8. І ўвесь народ адказаў аднадушна: “Усё, што загадаў Госпад, – споўнiм”. І перадаў Майсей словы народу Госпаду.
9. І сказаў яму Госпад: “Вось Я прыйду да цябе ў воблаку туманным, каб народ чуў, як Я буду гутарыць з табою, каб паверыў ён табе назаўжды”. І Майсей перадаў Госпаду словы народу.
10. І сказаў Госпад Майсею: “Ідзi да народу i асьвяцi яго сягоньня i заўтра. Хай памыюць яны адзеньне сваё
11. ды хай прыгатуюцца на дзень трэцi. Бо ў трэцi дзень на вачах усяго народу на гару Сынай зыйдзе Госпад.
12. І вызначы народу мяжу кругом гары, i скажы яму: Высьцерагайцеся ўзыходзiць на гару i дакранацца яе падножжа, бо хто дакранецца гары — будзе пакараны сьмерцю.
13. Хай i рука не дакранецца яе, бо вiнаваты будзе ўкаменаваны або прабiты стралой; і чалавек, i жывёла ня могуць застацца пры жыцьцi. Калi загучыць труба, хай тады падыйдуць пад гару”.
14. І зыйшоў Майсей з гары да народу, i асьвяцiў народ, i памылi яны адзеньне сваё.
15. І сказаў ён iм: “Будзьце прыгатаваныя на дзень трэцi, і не дакранайцеся жонак вашых”.
16. На трэцi дзень на сьвiтаньнi загрымелі грымоты з маланкамі, і цёмнае воблака ахінула гару, i пачуўся магутны гук трубы, так што ўвесь народ, якi прабываў ў табары, дрыжэў ад страху.
17. І вывеў Майсей людзей з табару на спатканьне да Бога, i паставiў іх ля падножжа гары.
18. А ўся гара Сынай дымелася, бо зыйшоў на яе Госпад у агнi, і ўздымаўся дым зь яе, як зь печы. І ўся гара трэслася страшэнна.
19. І гук трубы ставаўся штораз магутнейшы. Майсей гаварыў, а Бог адказваў яму голасам.
20. І зыйшоў Госпад на гару Сынай, на самы яе верх, і паклiкаў Майсея на самую яе вяршыню. А калi ён узыйшоў,
21. сказаў яму: “Зыйдзi ўнiз i папярэдзь народ, каб ён не захацеў перайсьцi вызначанай мяжы, каб пабачыць Госпада, бо пагiне зь iх многа.
22. Таксама i сьвятары, каторыя маюць прыступiцца да Госпада, хай асьвяцяцца, каб Я ня выгубiў iх”.
23. І сказаў Майсей Госпаду: “Ня можа народ узыйсьцi на гару Сынай, Ты бо папярэдзiў i забаранiў нам, кажучы: Вызначы мяжу кругом гары i асьвяцi яе”.
24. І сказаў яму Госпад: “Ідзi, зыйдзi ўнiз, а потым прыйдзi ты i Аарон з табой, а сьвятары i народ хай не пераходзяць мяжы, каб наблiзiцца да Госпада, каб Я не забiў iх”.
25. І зыйшоў Майсей ўнiз да народу, i ўсё iм пераказаў.

Разьдзел 20

1. Тады вось сказаў Госпад усе гэтыя словы:
2. “Я — Госпад, Бог твой, Каторы вывеў цябе зь зямлi Эгiпецкай, з дому няволi.
3. Ня мей другiх багоў побач Мяне.
4. Не рабi разьбы i нiякай выявы таго, што ўверсе ў небе, анi што на зямлi ўнiзе, анi што ў вадзе нiжэй зямлi.
5. Не пакланяйся ім і ня служы ім, бо Я — Госпад, Бог твой, Бог зайздросны, Які карае дзяцей за няправасьць бацькоў да трэцяга i чацьвёртага пакаленьня адносна тых, каторыя Мяне ненавiдзяць,
6. і аказвае мiласэрдзе аж да тысячнага пакаленьня тым, каторыя любяць Мяне i спаўняюць прыказаньнi Мае.
7. Не гавары імя Госпада, Бога твайго, легкадумна, бо Госпад не пакiне бяз кары таго, хто прызывае iмя Госпада, Бога свайго, надарэмна.
8. Памятай, каб сьвяткаваць дзень суботы.
9. Шэсьць дзён будзеш працаваць i выконваць усе працы свае,
10. а сёмы дзень — субота Госпада, Бога твайго. Не працуй ты, i сын твой, i дачка твая, нявольнiк твой i нявольнiца твая, жывёла твая i чужынец, каторы жыве ў цябе.
11. Бо ў шасьцi днях стварыў Госпад неба, i зямлю, i мора, ды ўсё, што на iх ёсьць, i супачыў у сёмы дзень. Дзеля таго багаславiў Госпад дзень суботы i ўсьвяцiў яго.
12. Паважай бацьку свайго i мацi сваю, каб быў ты даўгавечны на зямлi, якую дасьць табе Госпад, Бог твой.
13. Не забiвай.
14. Не чужалож.
15. Не крадзi.
16. Не гавары фальшывага сьведчаньня на блiжняга свайго.
17. Не квапся на дом блiжняга свайго. Не жадай жонкi яго, анi слугi, анi служанкi, анi вала, анi асла, анi нiчога, што да яго належыць”.
18. А народ увесь, чуючы грымоты i голас трубы, бачучы маланкi i гару дымячую, спалохаўся i дрыжэў ад страху, i стаяў здалёк,
19. і казаў Майсею: “Ты гавары нам, i мы будзем слухаць! Хай не гаворыць да нас Бог, бо паўмiраем”.
20. І сказаў Майсей народу: “Ня бойцеся, каб выспрабаваць вас, прыбыў Бог, i каб страх Ягоны быў у вас, каб вы не грашылi”.
21. І народ усё стаяў воддаль, а Майсей наблiзiўся да цёмнага воблака, у каторым быў Бог.
22. І сказаў Госпад Майсею: “Вось што скажаш сынам Ізраэля: Вы самi бачылi, як Я зь неба да вас прамаўляў.
23. Не рабiце побач Мяне багоў серабраных, анi багоў з золата.
24. Зробiце Мне ахвярнiк зь зямлi i на iм будзеце складаць цэлапаленьнi i ахвяры прымірэньня вашыя, авечкi вашыя i валы; на кожным месцы, дзе Я загадаю табе ўспамiнаць iмя Маё, прыйду да цябе i буду дабраславiць табе.
25. А калi пабудуеш Мне ахвярнiк з каменьняў, то не будуй з каменьняў чэсаных, бо спаганiш яго, калi прыложыш да яго долата тваё.
26. Ня будзеш узыходзiць па прыступках да Майго ахвярнiку, каб не адкрылася голасьць твая.

Разьдзел 21

1. Вось гэткiя законы прадставiш iм:
2. Калi купiш нявольнiка-Гебрая, ён будзе служыць табе шэсьць гадоў, а ў сёмы звольнiш яго бяз выкупу.
3. Калi ён прыйшоў сам, адыйдзе сам, а калi меў жонку, адыйдзе з жонкаю.
4. Але калi гаспадар ягоны даў яму жонку, каторая нарадзiла яму сыноў i дачок, тады жонка i дзецi будуць належаць да гаспадара, а ён адыйдзе сам.
5. Калi б жа нявольнiк сказаў: “Люблю гаспадара свайго, i жонку, i дзецей, i не хачу адыходзiць на свабоду”,
6. хай завядзе тады яго гаспадар перад Бога, i хай падвядзе да дзьвярэй або брамы, i хай праколе яму гаспадар ягоны шылам вуха, i будзе ён нявольнiкам яго назаўжды.
7. Калi б хто прадаў сваю дачку, не адыйдзе яна, як адыходзяць iншыя нявольнiкi.
8. А калi б яна не спадабалася гаспадару свайму, катораму была аддадзена, хай дазволiць выкупiць яе. Але ня мае ён права прадаць яе чужому народу, калi яе адкінуў.
9. Калi ён прызначыў яе сыну свайму, хай зробіць зь ёю па праву дачок.
10. Калi ж ён возьме сабе iншую, ня можа адмовіць ёй жыўленьня, адзеньня i супольнага ложку.
11. Калi ж ня споўнiць ён адносна яе гэтых трох умоваў, то тады адыйдзе яна дарма, бяз выкупу.
12. Калi хто так ударыць чалавека, што той памрэ, то хай будзе сьмерцяй пакараны.
13. Калi ж ня меў ён намеру забiць, але Бог (прыпадкам) выдаў яго ў рукi ягоныя, вызначу табе месца, у каторае павiнен уцячы.
14. А калi хто наўмысна забiў блiжняга свайго i падступна (хаваўся ля ахвярнiку), то ад ахвярнiку Майго адцягнi яго, i хай пакараны будзе сьмерцяй.
15. Калi б хто ўдарыў бацьку свайго або матку, хай будзе пакараны сьмерцяй.
16. Калi б хто ўкраў чалавека i прадаў яго, або быў бы ён знойдзены ў яго, хай будзе пакараны сьмерцяй.
17. Хто плявузгае на бацьку або на матку, хай будзе пакараны сьмерцяй.
18. Калі б хто ў звадцы ўдарыў блiжняга каменем або кулаком, і той не памрэ, а толькi зьляжа ў ложак,
19. то калi падымецца i стане хадзiць па двары з палкаю, тады той, хто яго ўдарыў, будзе свабодны, аднак аднагародзiць яму перапынак у працы i лячэньне.
20. Калі б хто пабiў нявольнiка свайго або нявольнiцу палкай, i той памёр ад рук ягоных, павiнен строга быць пакараны.
21. Калі, аднак, нявольнік пражыве яшчэ дзень ці два, то ня будзе пакараны, бо гэта яго ўласнасьць.
22. Калi б мужчыны, бiючыся, ўдарылi цяжарную жанчыну i выклiкалі спарон, але безь якой-колечы шкоды, то вiнаваты будзе пакараны платаю, якую наложыць муж той жанчыны, i выплацiць яе пры пасярэднiках.
23. А калi б прычынiў шкоду, тады аддасьць жыцьцё за жыцьцё,
24. вока за вока, зуб за зуб, руку за руку, нагу за нагу,
25. апарэньне за апарэньне, рану за рану, сiняк за сiняк.
26. Калi б хто ўдарыў нявольнiка або нявольнiцу ў вока i спрычынiў страту яго, хай адпусьцiць на волю за вока.
27. Таксама, калi б выбiў зуб нявольнiку свайму або нявольнiцы, хай пусьцiць яго на свабоду за зуб.
28. Калi б бык пабоў мужчыну або жанчыну, i яны памерлi б, то тады бык павiнен быць укаменаваны, але мяса яго ня есца; і гаспадар быка ня будзе караны.
29. Калi, аднак, бык i раней боўся, i гаспадару была на гэта зьвяртана ўвага, але ён яго не пiльнаваў, i забiў ён мужчыну ці жанчыну, то бык павiнен быць укаменаваны, а гаспадар павiнен быць пакараны сьмерцяй.
30. Калi б налажылi на яго плату, то павiнен за сваё жыцьцё даць толькi водкуп, якi на яго наложаць.
31. Калі б бык пабоў хлопца або дзяўчыну, то маюць учыніць па тому самаму правілу.
32. А калi б бык забоў нявольнiка або няволнiцу, то яго гаспадар мусiць выплацiць iхняму гаспадару трыццаць сыкляў серабра, а бык будзе ўкаменаваны.
33. Калi хто адкрые студню або выкапае i не закрые яе, і ўвалiцца ў яе вол або асёл,
34. то гаспадар студні выплацiць аднагароду ў грошах, а мёртвая жывёла будзе належаць яму.
35. Калi б бык аднаго гаспадара ўдарыў быка iншага гаспадара i забiў бы яго, тады прададуць жывога быка i падзеляцца платай за яго, падзеляцца таксама забiтым быком.
36. Але калi б было вядома, што бык той боўся раней, i гаспадар яго не пiльнаваў яго, тады аддасьць ён быка жывога, а забiты будзе належаць яму.
37. Калi б хто ўкраў вала або авечку і забiў бы iх або прадаў, то тады зьверне пяць валоў за аднаго вала, і чатыры авечкі за адну авечку.

Разьдзел 22

1. Калi б хто схапiў злодзея, калi ён уломываецца або падкопваецца, i так бы яго пабiў, што той памёр, то ня будзе вiнны крывi.
2. Але каб гэта зрабiў на ўзыходзе сонца, будзе вiнен крывi. Злодзей абавязаны да аднагараджэньня, а калi ня меў бы, чым аднагарадзiць, то трэба яго прадаць за тую самую суму, якую ўкраў.
3. Калi ж тое, што ўкраў, знойдзецца ў яго жывое, цi то вол, цi асёл, цi авечка, аддасьць у падвойнай колькасьцi.
4. Калi хто спасе поле або вiнаграднiк i пусьцiць быдла сваё, каб спасьвiць чужое поле, тады аднагародзiць тым, што мае найлепшае на сваiм полi ды ў сваiм вiнагараднiку.
5. Калi ўзьнiкне агонь i ахопіць цернi, i спалiць сьцiрту збожжа або стаячае на пню збожжа, або поле, то тады той, па чыёй прычыне ўзьнiк пажар, павiнен аднагародзiць шкоду.
6. Калi б хто даў другому грошы або каштоўныя рэчы на захаваньне, i яны б былi скрадзеныя ў доме таго чалавека, калі злодзей будзе выяўлены, павiнен выплацiць падвойнае адшкадаваньне.
7. Калi б ня выяўлена злодзея, то тады той гаспадар дому стане перад Богам i прысягне, што ня выцягнуў рукi на дабро бліжнага свайго.
8. У кожнай справе спрэчнай, цi то адносна вала, цi асла, цi авечкi, цi адзеньня, цi адносна ўсякай згубленай рэчы, аб каторай хто скажа: “Гэта маё”, справа абодвух павiнна быць прадстаўлена Богу, і каторага Бог прызнае вiнным, той зьверне другому ў два разы.
9. Калi б хто даручыў другому ў апеку асла, вала, авечку або якую другую жывёлу, а яна б збегла або скалечылася, або была зьведзеная ворагамi, i нiхто гэта ня бачыў,
10. то справу памiж абодвума вырашыць прысяга перад Госпадам, што перахоўваючы, адзін ня выцягнуў рукi на дабро другога; і хай гаспадар прыйме тое, што засталося, а той ня будзе плацiць аднагароды.
11. А калі будзе ўкрадзена ў яго, то ён павінен заплаціць гаспадару.
12. А калi тая жывёла разьдзёртая будзе дзiкiм якiм зьверам, то ён прынясе яе як доказ і ня будзе плацiць.
13. Калi б хто пазычыў ад другога жывёлу, а яна акалячэла або пала ў адсутнасьцi гаспадара, то павiнен заплацiць упоўні.
14. Але калi гаспадар прысутнiчаў, то ня плацiць. Калi яна была нанятая за грошы, то атрымае цану найму.
15. Калi б хто зьвёў дзяўчыну яшчэ не заручаную ды спаў зь ёй, хай заплацiць плату, складаную пры заручынах, ды возьме яе за жонку.
16. Калi б бацька не згадзiўся аддаць яе яму, тады павiнен ён заплацiць столькi, колькi вымагае плата, складаная пры заручынах.
17. Не дазволiш жыць чараўнiцы.
18. Хто ляжа з жывёлай, будзе пакараны сьмерцяй.
19. Хто б складаў багам па-за адзiным Госпадам ахвяры, будзе пакараны сьмерцяй.
20. Прыхадня не ўцiскай і не перасьледуй, бо прыхаднямі i вы самi былi ў зямлi Эгiпецкай.
21. Удаве i сiраце не рабiце крыўды.
22. Калi iх будзеш крыўдзiць, будуць яны прызываць Мяне, i Я выслухаю клiч iхнi,
23. i разгарыцца гнеў Мой, i выгублю вас мячом, i стануць жонкi вашы ўдовамi, а дзецi вашыя — сiротамi.
24. Калi пазычыш грошы ўбогаму з Майго народу, якi пражывае побач цябе, ня будзеш яму лiхвяром, i не накладай на яго адсоткі.
25. Калi ў заклад возьмеш плашч ад блiжняга свайго, перад заходам сонца аддай яму,
26. бо гэта адзiная яго шата, якой акрывае ён цела сваё, i ня мае iншага, пад чым спаў бы. Калi бо будзе ён прызываць Мяне, Я выслухаю яго, бо Я мiласэрны.
27. Ня блюзьнi Богу i не праклiнай начальнiка народу свайго.
28. Не марудзь з ахвяраю са шчодрасьцi току твайго i тоўчнi вiнаграду. І дасi Мне першароднага з сыноў тваiх.
29. Тое самае зробiш з першародным з быкоў i авечак. Сем дзён хай будзе ён пры матцы сваёй, а ў восьмы дзень аддасi яго Мне.
30. Вы будзеце Мне людзьмi сьвятымi. Ня ешце мяса зьвера, разьдзёртага на полi, але кiньце яго сабакам.

Разьдзел 23

1. Не прыймай фальшывай весткi i не давай рукi лiхотнiку, каб сьведчыць фальшыва.
2. Не хадзі за натоўпам на зло. Не згаджайся на судзе на рашэньне многiх, калi яно разьмiнаецца з праўдаю.
3. Не шкадуй таксама беднага на судзе.
4. Калi сустрэнеш вала ворага свайго або асла блукаючага, завядзi да яго.
5. Калi ўбачыш асла ненавiсьнiка свайго, лежачага пад цяжарам, не абмiнi, але разам зь iм прыйдзi з дапамогай.
6. Не судзi пераваротна на судзе ў справе беднага.
7. Высьцерагайся хлусьні. Нявiннага i справядлiвага не забiвай, бо Я не апраўдаю няправасьцi.
8. Не прыймай падарункаў, бо падарункi сьлепяць добра бачачых i крывяць справы справядлiвых.
9. Ня крыўдзі прыхадня, бо вы ведаеце душу прыхадняў, бо i вы самi былi прыхаднямi ў зямлi Эгiпецкай.
10. Шэсьць гадоў будзеш засяваць зямлю сваю i зьбiраць яе плады.
11. У сёмы год запусьцiш яе i ня будзеш зьбiраць пладоў, каб елi ўбогiя твайго народу; а што яшчэ застанецца, хай жывяцца зьвяры палявыя. Тое самае зробiш з вiнаграднiкам тваім i алiўнiкам тваiм.
12. Шэсьць дзён будзеш працаваць, а ў сёмы дзень спынiшся, каб адпачылi вол твой i асёл твой, ды аддыхнуў сын нявольнiцы тваёй i прыхадзень.
13. Усё, што Я сказаў вам, споўнiце, i iмёны чужых багоў не прызывайце, і хай ня чуюцца яны ў вуснах тваiх.
14. Тры ўрачыстыя сьвяты будзеш сьвяткаваць дзеля Мяне ў кожным годзе.
15. Сьвяткуй ўрачыстасьць Праснакоў: сем дзён будзеш есьцi праснакі, як Я загадаў табе, у вызначаны час месяца Абiб, у якi выйшаў ты з Эгiпту. І не зьявішся перада Мною з пустымi рукамi.
16. І урачыстасьць Жнiва пяршынаў працы тваёй з таго, што ты пасеяў на полi сваiм. Таксама ўрачыстасьць Збораў на канцы года, калi зьбярэш усе свае плады з поля.
17. Тры разы ў год кожны твой мужчына мае явiцца перад Госпада Бога.
18. Не складай крывi ахвяры Маёй з хлебам квашаным, i хай не застаецца да ранiцы тлустасьць сьвяточнай ахвяры Маёй.
19. Прынось у дом Госпада, Бога твайго, пяршыны пладоў зямлi тваёй. І ня будзеш варыць казьлянё ў малаку маткi ягонай.
20. Вось жа Я пасылаю анёла, ён папярэдзiць цябе i будзе сьцерагчы цябе ў дарозе ў месца, якое Я прыгатаваў.
21. Паважай яго i слухай голасу ягонага, не працiўся яму, таму што ён не даруе грэху вашага, бо iмя Маё ў iм.
22. Калi будзеш слухаць голас яго i будзеш рабiць усё, што Я кажу, то Я буду ворагам тваiх ворагаў i буду перасьледаваць тых, што цябе перасьледуюць.
23. Папярэдзiць бо цябе анёл Мой i завядзе цябе да Амарэйца i Гетыта, Пэрэзэя і Хананейца, i Гівея, і Ебусея, каторых Я зьнiшчу.
24. Ня будзеш пакланяцца багам iхнiм i ня будзеш iм служыць. Ня будзеш рабіць, як яны рабілі, але зьнiшчыш iх i паразьбiваеш каменьнi iхнiя.
25. Будзеце служыць Госпаду, Богу вашаму, каб дабраславiў Я хлябы вашыя i воды, і ўхiлiў хваробу спамiж вас.
26. Ня будзе спаронаў i бясплодзьдзя ў зямлi тваёй; і Я павялiчу лiчбу дзён жыцьця твайго.
27. Страх Мой Я пашлю перад табою i ўстрывожу кожны народ, да каторага прыйдзеш, і зраблю, што будуць уцякаць перад табой усе ворагі твае,
28. бо Я пашлю шаршанёў, каторыя выганяць Гівея, i Хананейца, i Гэтыта перш, чым ты прыйдзеш.
29. Ня выганю iх перад табой у адзiн год, каб зямля ня сталася пустыняй, ды каб не павялiчылiся на некарысьць тваю дзiкiя зьвяры.
30. Памалу выганю iх перад табою, пакуль павялiчышся i авалодаеш зямлёю.
31. Я пашыру межы твае ад Чырвонага мора аж да мора Палястынскага i ад пустынi аж па Раку, і аддам у рукi вашыя жыхароў зямлi гэтай, i выганю iх спасярод вас.
32. Не заключай запавету ані зь імі, ані з багамі іхнімі.
33. Ня будуць яны жыць у зямлi тваёй, каб ня ўводзiлi вас у грэх адносна Мяне, калi будзеце служыць iхнiм багам, бо будзе табе гэта на згаршэньне”.

Разьдзел 24

1. І сказаў Майсею (Госпад): “Узыйдзi да Госпада ты i Аарон, Надаб i Абiгу, i семдзесят старшых Ізраэля, і здалёк пакланiцеся.
2. І толькi адзiн Майсей зблiзiцца да Госпада, але яны ня зблiзяцца, анi народ ня ўзыйдзе зь iм”.
3. Дык прыйшоў Майсей i расказаў народу ўсе словы Госпада i законы. А ўвесь народ у адзiн голас адказаў: “Усе словы Госпада, каторыя Ён сказаў, — споўнiм”.
4. І запiсаў Майсей усе словы Госпада. Назаўтра рана ўстаўшы, збудаваў ахвярнiк ля падножжа гары i паставiў дванаццаць камянёў, адпаведна да лiчбы дванаццацi пакаленьняў Ізраэля.
5. Потым даручыў юнакам з сыноў Ізраэля, i яны склалi ахвяру цэлапаленьня, і склалі Госпаду ахвяру прымірэньня зь цялят.
6. І ўзяў Майсей палову крыві, i ўлiў у чашы, а пазасталай часткаю крывi пакрапiў ахвярнiк.
7. Потым узяў ён Кнiгу Запавету i чытаў яе ў голас народу, які сказаў: “Усё, што загадаў Госпад, — споўнiм i будзем паслухмяныя”.
8. І ўзяў ён пакiнутую кроў, i пакрапіў на народ, i сказаў: “Гэта кроў Запавету, каторы Госпад заключыў з вамi на падставе ўсiх гэтых словаў”.
9. Пасьля ўзыйшлi Майсей i Аарон, Надаб i Абігу, i семдзесят старшынь Ізраэля.
10. І ўбачылi яны Бога Ізраэля, а пад Яго нагамі нешта, падобнае на твор з каменьня шафiру, i быццам самое неба ў пагоду.
11. І на выбраных сыноў Ізраэля не падняў Ён рукi Сваёй; таму маглi яны глядзець на Бога, а потым елi i пiлi.
12. І сказаў Госпад Майсею: “Узыйдзi да Мяне на гару i будзь там. Я дам табе каменныя таблiцы, i закон, i прыказаньнi, каторыя Я напiсаў, каб навучыць iх”.
13. І ўстаў Майсей i Ешуа, яго памочнiк, i ўзыйшоў Майсей на гару Божую,
14. і сказаў ён старшыням: “Чакайце тут, пакуль вернемся да вас. Маеце Аарона i Гура з вамi. Калi б узнiкла якая справа, зьвяртайцеся да iх”.
15. І калi Майсей узыйшоў на гару, воблака закрыла яе.
16. І супачыла хвала Госпада на Сынаi, акрываючы яе воблакам шэсьць дзён. У сёмы ж дзень паклікаў (Госпад) Майсея зь сярэдзiны воблака.
17. А выгляд хвалы Госпада быў як бы палаючы агонь на вяршыні гары на вачах сыноў Ізраэля.
18. І ўвайшоў Майсей у сярэдзiну воблака, i ўзыйшоў на гару, і заставаўся Майсей на гары сорак дзён i сорак начэй.

Разьдзел 25

1. І вось што сказаў Госпад Майсею:
2. “Скажы сынам Ізраэля, каб сабралi для Мяне дары; ад кожнага чалавека прыймiце, каторы складае дар дабравольна.
3. Вось тыя рэчы, каторыя маеце прыняць: золата, серабро i медзь,
4. пурпур фiялетавы i чырвоны, кармазын, вісон, казiную воўну,
5. скуры бараноў фарбаваныя на чырвона ды скуры з дэльфiнаў, поруч дрэва акацыяў,
6. алей да сьвечнiкаў, пахнiдлы для вырабу алею намашчэньня i пахкіх кадзiлаў,
7. камянi оніксу i камянi брылянты для аздабленьня эфоду i нагрудніку.
8. І хай зробяць Мне сьвятыню, i Я буду жыць памiж iх.
9. Зробіце ўсё на падобнасьць скініі, каторую Я пакажу табе, таксама ўвесь посуд для служэньня. Усё так і зробіце.
10. І зробіце каўчэг з дрэва акацыi. Даўжыня яго — два локцi з паловаю, шырыня — паўтары локці, а вышыня — паўтары локці.
11. І пакрыеш яго шчырым золатам з вонку i з нутра, і зробiш на ім кругом залаты вянок.
12. І выльеш да яго чатыры залатыя колцы i ўмацуеш на чатырох нiжнiх вуглах ягоных: два колцы на адным яго баку, і два колцы на другім.
13. І зробiш з дрэва акацыi насілы, i пацягнеш iх золатам.
14. І ўложыш (насілы) ў колцы па баках каўчэга, каб насiць яго.
15. Насілы будуць заставацца ў колцах каўчэга i ня будуць зь iх вымацца.
16. І ўложыш у каўчэг Сьведчаньне, якое Я дам табе.
17. І зробiш накрыўку з найчысьцейшага золата: даўжыня яе — два з паловай локці, а шырыня — паўтары локці.
18. З абодвух бакоў накрыўкі выкуеш з золата i паставiш двух хэрубімаў,
19. аднаго хэрубіма з аднаго боку, а другога — з другога; разам з накрыўкай зробіш іх на абодвух баках яе.
20. Хай (хэрубімы) узнімаюць крылы ўгору i закрываюць сваiмi крыламi накрыўку; а твары будуць мець зьвернутыя адзiн да аднаго, і твары будуць зьвернутыя да накрыўкi,
21. якою павiнен закрывацца каўчэг, у каторы паложыш Сьведчаньне, якое Я дам табе.
22. І буду Я сустракацца там з табою, i з-над накрыўкi, спамiж хэрубімаў, каторыя па-над Каўчэгам Сьведчаньня, буду гаварыць з табою пра ўсё, што загадаю празь цябе сынам Ізраэля.
23. І зробiш таксама стол з дрэва акацыi, маючы два локцi даўжынi, і локаць шырынi, і паўтары локці вышынi.
24. І пакрыеш яго найчысьцейшым золатам, i зробiш навокал залаты вянок.
25. І абвядзеш кругом лiштвай на чатыры пальцы шырока, i зробiш залаты вянок навокал.
26. І зробіш чатыры залатыя колцы для яго, i ўмацуеш кольцы на чатырох вуглах ля чатырох ножак ягоных.
27. Пры ліштвах павiнны быць колцы, каб укладаць насілы і насіць стол.
28. А насілы зробiш з дрэва акацыi i пацягнеш iх чыстым золатам, i будуць насiць на iх гэты стол.
29. І прыгатуеш таксама для яго мiсы, чашы, збанкi i кубкi для складаньня ахвяраў вадкiх, і зробiш iх з чыстага золата.
30. І будзеш класьцi на стол хлябы пакладныя перад аблiччам Маiм заўсёды.
31. Зробiш таксама сьвечнiк з найчысьцейшага золата. Каваны мусiць быць сьвечнiк разам з падставай i сьцяблом яго, чашачкамi, яблыкамі і кветкамі.
32. Шэсьць галiнаў павiнны выходзiць зь яго бакоў, тры галiны з адного яго боку, і тры галiны — з другога боку.
33. Тры чашачкi ў форме краскаў мiгдалёвых зь яблыкамi i кветкамі на адной галіне, і тры чашачкі ў форме краскаў мiгдалёвых — на другой галiне, зь яблыкамі i кветкамi, і так на ўсiх шасьцi галiнах, якія выходзяць са сьцябла.
34. А на сьцябле сьвечнiка павiнны быць чатыры чашачкi, падобныя да краскi мігдалёвай, зь яблыкамi i кветкамі.
35. У шасьцi галiнаў, выходзячых са сьцябла сьвечнiка, яблык пад двума яго галiнамi, i яблык пад другiмi двума галiнамi, i яблык пад трэцiмi двума галiнамi ягонымi, і на сьцябле чатыры чашачкi, падобныя да мiгдалёвай краскi.
36. Яблыкi i галiны iх, і ён зь імі разам павiнны быць выкаваныя з чыстага золата.
37. І зробiш да яго сем лямпаў, i паставіш на яго лямпы ягоныя, каб асьвятлялi пярэдні яго бок.
38. Да яго зробiш з чыстага золата шчыпцы i папяльнічкі.
39. З талента чыстага золата трэба зрабiць сьвечнiк i ўсе прыналежнасьцi да яго.
40. Глядзi, каб зрабiў паводле ўзору, якi Я на гары паказаў табе.

Разьдзел 26

1. Скінію зробiш зь дзесяцi палотнаў: з кручанага вiсону, зь фiялетавага i чырвонага пурпуру, з кармазыну, з хэрубімамі, зробленымi мастацкай работаю.
2. Даўжыня кожнага палатна — дваццаць восем локцяў, а шырыня кожнага палатна — чатыры локцi. Усе палотны павiнны мець адну меру.
3. Пяць палотнаў будуць павязаныя адно з другім, падобна другiя пяць палотнаў будуць павязаныя адно з другім.
4. І прышыеш пяцелькi зь фiялетавага пурпуру па берагах аднаго палатна, дзе павiнна быць сьпята; і гэтаксама зробiш па берагах апошняга палатна, дзе павiнна быць сьпята.
5. Пяцьдзесят пяцелек прышыеш да аднаго палатна і пяцьдзесят пяцелек прышыеш да другога палатна ў месцы, дзе маюць быць сьпятыя, так, каб пяцелькi былi прышытыя насупраць адна адной.
6. Затым прышыеш пяцьдзесят залатых кручкоў i зьвяжаш палотны пры дапамозе кручкоў тых, i скінія будзе адным цэлым.
7. Потым зробiш адзінаццаць пакрыцьцяў з казiнай воўны на палатку над скініяй.
8. Даўжыня аднаго пакрыцьця будзе трыццаць локцяў, а шырыня – чатыры; усе адзiнаццаць пакрыцьцяў будуць мець аднолькавыя памеры.
9. І палучыш пяць пакрыцьцяў асобна, а шэсьць пакрыцьцяў – асобна; і шостае пакрыцьцё зробiш падвойнае, яно мае вiсець ля ўваходу ў скiнiю.
10. І зробiш пяцьдзесят пяцелек па краі апошняга пакрыцьця для сьпінаньня яго з другiм, i пяцьдзесят пяцелек па краі другога пакрыцьця.
11. І зробiш пяцьдзесят кручкоў медных, i ўложыш кручкi ў пяцелькі, і злучыш іх, каб з усiх сталася адна палатка.
12. А што засталося з пакрыцьцяў палаткі, палова пакрыцьця, што застанецца, хай будзе зьвісаць на заднім баку скiнii.
13. А што засталося ад даўжынi пакрыцьцяў палаткі, на локаць з аднаго i другога боку, хай будзе зьвісаць па баках скініі для прыкрыцьця яе.
14. Затым зробiш iншае пакрыцьцё на палатку з чырвоных баранiх скураў і яшчэ пакрыцьцё верхняе са скураў дэльфiнаў.
15. І зробiш дошкi для скiнii з дрэва акацыi, каб яны стаялi проста.
16. У даўжыню кожная дошка будзе мець дзесяць локцяў, а ў шырыню — паўтары локці.
17. Кожная дошка будзе мець два шыпы, асаджаныя адзiн супраць другога. І так зробiш пры ўсiх дошках скiнii.
18. Так зробiш дваццаць дошкаў для паўдзённага боку, што глядзіць на поўдзень.
19. І пад дваццаць дошкаў зробiш сорак серабараных падножак: дзьве падножкi пад адну дошку для яе шыпоў.
20. І зробіш дваццаць дошкаў для другога боку скiнii , што глядзіць на поўнач,
21. i для iх сорак серабраных падножак; дзьве падножкi для двух шыпоў пад кожную дошку.
22. Для задняга боку скiнii, на захад, зробiш шэсьць дошак.
23. І дзьве дошкi зробiш для вуглоў скiнii на заходнім баку.
24. Яны павiнны быць злучаныя ўнiзе і злучаныя ўверсе адным колцам. Так мае быць зь iмi абедзьвюма для абодвух вуглоў.
25. І так будзе восем дошкаў, i для iх серабраных падножак шаснаццаць, па дзьве падножкi пад кожную дошку.
26. І зробiш жэрдкі з дрэва акацыi, пяць для дошкаў аднога боку скiнii,
27. i пяць для другога боку скiнii, i пяць для дошкаў задняга боку скiнi.
28. А сярэдняя жэрдка будзе праходзiць пасярэдзiне дошкаў ад аднаго канца да другога.
29. А дошкi пацягнi золатам, і колцы на ўкладаньне жэрдак зрабi з золата, і жэрдкі пацягнi золатам.
30. І паставіш скiнiю паводле ўзору, каторы паказаны табе на гары.
31. І зробiш заслону зь фiялетавага i чырвонага пурпуру, з кармазыну i з кручанага вiсону, з хэрубімамi, выгафтаванымi мастацкай работаю.
32. І павесіш яе на чатырох слупках з акацыі, пацягнутых золатам, з залатымi кручкамi ды на чатырох серабраных падножках.
33. І павесіш заслону на кручках, i ўнясеш туды за заслону Каўчэг Сьведчаньня, i будзе заслона аддзяляць месца Сьвятое ад Найсьвяцейшага.
34. І паложыш накрыўку на Каўчэг Сьведчаньня ў месцы Найсьвяцейшым.
35. Паставiш перад заслонай стол, а насупраць стала на паўдзённым баку скiнii – сьвечнiк; стол жа паставiш на паўночным баку.
36. І зробiш заслону над уваходам у скiнiю зь фiялетавага i чырвонага пурпуру, з кармазыну i кручанага вiсону, шматколерна вышываную.
37. І зробiш для заслоны пяць слупкоў з дрэва акацыi, пацягнуўшы iх золатам, кручкi да iх таксама залатыя, і адлi да iх пяць падножак медзяны.

Разьдзел 27

1. І зробiш ахвярнiк з дрэва акацыi, якi будзе мець пяць локцяў даўжынi i пяць локцяў шырынi, значыць квадратны, i тры локцi вышынi.
2. І зробiш рогi на чатырох вуглах яго так, каб рогi выставалi зь яго ўверх, i пацягнеш яго медзьдзю.
3. І зробiш папяльнiцы на высыпаньне ў iх попелу, таксама лапаткi, крапiльнiцы, вiлкi i кадзiльнiцы; усе прыналежнасьцi зробіш зь медзi.
4. Зь медзi зробiш да яго крату ў форме сеткi, а на чатырох вуглах – колцы зь медзi.
5. І ўмацуеш крату зьнiзу пад краем ахвярнiка так, каб сетка даставала да паловы ахвярнiка.
6. І зробiш насілы да ахвярнiка з дрэва акацыi ды пацягнеш iх медзьдзю,
7. і ўкладзеш насілы ў колцы, і будуць насілы з абодвух бакоў ахвярнiка, калі будуць яго пераносіць.
8. І зробiш яго з дошкаў так, каб быў пусты ўнутры. Як паказана табе на гары, хай так зробяць.
9. І зробіш панадворак скiнii. На яго паўдзённым баку заслоны будуць з кручанага вiсону, даўжынёй у сто локцяў з аднаго боку.
10. А да таго дваццаць слупкоў i дваццаць падножкаў зь медзi, поруч кручкi на слупках i зьвязы на iх зь серабра.
11. Таксама на паўночным баку будуць заслоны ў сто локцяў даўжыні; і слупкоў для iх дваццаць, i падножак для iх дваццаць медзяных, поруч кручкi на слупках i зьвязы на iх зь серабра.
12. Ушыркі панадворку з заходняга боку будуць заслоны ў пяцьдзесят локцяў, і слупкоў для iх дзесяць, i падножкаў дзесяць.
13. У шырыню панадворак зь пярэдняга боку, што глядзіць на ўсход, – пяцьдзесят локцяў.
14. У адзін бок будуць заслоны ў пятнаццаць локцяў, а да таго тры слупкi i тры падножкi.
15. І заслоны з другога боку будуць у пятнаццаць локцяў, і слупкоў для iх тры, i падножкаў для iх тры.
16. А пры ўваходзе на панадворак – заслона ў дваццаць локцяў зь фiялетавага i чырвонага пурпуру, кармазыну i кручанага вiсону, шматколерна вышываная, а да таго чатыры слупкi i чатыры падножкi.
17. Усе слупкi кругом панадворку павiнны быць заагледжаныя ў серабраныя зьвязы, і кручкi зь серабра будуць, а падножкi – зь медзi.
18. Даўжыня панадворку будзе сто локцяў, шырыня – пяцьдзесят, а вышыня – пяць локцяў; (усё будзе) з кручанага вiсону i будзе мець медзяныя падножкі.
19. Усе прыналежнасьцi скiнii для ўсякага ўжытку ў ёй, усе яе калкi i калкi панадворку будуць зь медзi.
20. І загадаеш сынам Ізраэля, каб прынесьлi ў сьвечнiк алей чысты, выцiснуты з алiвак, каб гарэла сьвятло ва ўсякi час
21. у Палатцы Сустрэчы на вонкi заслоны, каторая перад Сьведчаньнем. І будзе запальваць яго Аарон i сыны ягоныя, каб ад вечара да ранiцы гарэў перад воблiкам Госпадавым. Гэта закон вечны на ўсе пакаленьнi сыноў Ізраэл.

Разьдзел 28

1. Ты вось вазьмі да сябе брата свайго Аарона з сынамi ягонымi спамiж сыноў Ізраэля, каб служылi Мне сьвятарамi: Аарона, Надаба, Абiгу, Элеазара i Ітамара.
2. І справiш адзеньне сьвятое Аарону, брату свайму, на славу i на аздабленьне.
3. Пагавары з усiмi мудрымi сэрцам, каторых надзялiў Я духам мудрасьцi, каб справiлi шаты Аарону для пасьвячэння яго, і ён будзе служыць Мне.
4. Такiя вось маюць быць шаты, каторыя зробяць: нагруднік i эфод, верхняя шата, шата вышываная, кідар i пояс. Хай зробяць сьвятыя шаты брату твайму Аарону i сынам яго, каб служылi яны Мне сьвятарамi.
5. Хай яны возьмуць золата, фiялетавы i чырвоны пурпур, кармазын i вiсон.
6. І хай зробяць эфод з золата, зь фiялетавага i чырвонага пурпуру, з кармазыну i з кручанага вiсону мастацкай работаю.
7. І будзе ён мець два нараменьнiкi, злучаныя з сабою на абодвух найвышшых канцах.
8. А пояс эфоду, каторы паўзьверх яго, павiнен быць аднолькавай зь iм работы з чыстага золата, зь фiялетавага i чырвонага пурпуру, кармазыну i кручанага вiсону.
9. І возьмеш два камянi онiксу, i выражаш на iх iмёны сыноў Ізраэля,
10. шэсьць iмёнаў iх на адным каменi i шэсьць iмёнаў iншых на другiм каменi па чарзе нараджэньня iх.
11. Як разьбяр на каменi выразае пячатку, так i ты на абодвух камянях выражаш iмёны сыноў Ізраэлявых i асадзiш iх у залатыя аправы.
12. І два гэтыя камянi памясьцi на абодвух нараменьнiках эфоду. Гэта камянi на памяць сынам Ізраэля. Вось жа Аарон будзе насiць iмёны iх перад Госпадам на абодвух рамёнах сваiх на памяць.
13. А аправы зробiш з золата,
14. таксама два ланцужкi з чыстага золата, як кручаныя шнуркi, i прычэпiш іх да аправаў.
15. І зробiш нагруднiк судовы мастацкаю работай у такi самы спосаб, як эфод, з золата, зь фiялетавага i чырвонага пурпуру, карамзыну і кручанага вiсону.
16. Будзе ён квадратны i падвойны, а даўжыня яго i шырыня будзе ў адну пядзь.
17. Памясьцi на iм чатыры рады дарагiх каменьняў: у першым радзе – рубiн, тапаз і шмарагд,
18. у другiм радзе – гранат, шафiр i бэрыль,
19. у трэцiм радзе – яхонт, агат i амэтыст,
20. у чацьвёртым радзе – хрызалiт, онікс i ясьпiс. Будуць асаджаны яны ў залатых аправах у адпаведных радах.
21. Каменьнi гэтыя атрымаюць iмёны сыноў Ізраэля: будзе iх дванаццаць паводле iх iмёнаў і будуць яны рэзаны на ўзор пячаткі, кожны са сваiм iмем паводле дванаццаці пакаленьняў.
22. Да нагруднiка зробiш ланцужкi кручаныя, як шнуркі, з чыстага золата.
23. І зробiш да нагруднiка два залатыя пярсьценi, i прыправiш абодвы гэтыя пярсьценi на верхнiх канцах нагруднiка.
24. Два залатыя ланцужкі працягнеш праз абодва пярсьценi на абодвух канцах нагруднiка.
25. Іншыя ж два канцы абодвух ланцужкоў прышыеш да двух аправаў, якія прымацуеш да нараменьнiкаў эфоду сьпераду.
26. Пасьля зробiш яшчэ два iншыя пярсьценi i прымацуеш да двух нiжнiх канцоў нагруднiка па беразе яго на ўнутраным баку, зьвернутым да эфоду.
27. Затым зробiш яшчэ два залатыя пярсьценi i прышыеш да двух нараменьнікаў эфоду на зьнешнім баку ўнiзе, у месцы сьпяцьця эфоду з поясам.
28. Потым зьвяжаш пярсьценi нагруднiка з пярсьценямi эфоду шнурком зь фiялетавага пурпуру так, каб нагруднік ляжаў на поясе эфоду i ня мог перасунуцца са свайго месца на эфодзе.
29. Такiм чынам Аарон будзе насiць iмёны сыноў Ізраэля, выпiсаныя на нагруднiку судовым, на сваiм сэрцы, калi будзе ўваходзiць у сьвятыню, каб заўсёды меў іх у памяцi перад Госпадам.
30. У нагруднiк судовы ўлажы Урым i Тумiм, каторыя будуць на сэрцы Аарона, калi ён будзе станавiцца перад воблiкам Госпада. І так будзе насiць Аарон на сэрцы сваiм суд для сыноў Ізраэля перад воблiкам Госпада заўсёды.
31. І зробiш верхнюю шату пад эфод, усю зь фiялетавага пурпуру.
32. І будзе мець яна ў сярэдзiне адтулiну на галаву i абшыўку вакол адтулiны тканую, падобную як пры адтуліне панцыра, каб не разьдзёрлася.
33. На яе краях унізе па колу прышыеш яблыкi гранату зь фiялетавага i чырвонага пурпуру, кармазыну, i званочкi залатыя кругом памiж iх.
34. Званок залаты i яблык гранату будуць на перамену вакол нiжняга крыса шаты.
35. І будзе адзявацца ў яе Аарон у час спаўненьня служеньня, каб чуўся гук, калi будзе ўваходзiць у Сьвятыню перад аблiчча Госпада i выходзiць, і не памрэ.
36. І зробiш дыядэму з чыстага золата, на якой выражаш, як выразана на пячатцы: “Сьвятое Госпада”.
37. І прывяжаш яе шнуром зь фiялетавага пурпуру, каб была яна на пярэднім баку кідара.
38. І будзе яна на чале Аарона, бо Аарон панясе на сабе правiны, дапушчаныя ў сьвятых рэчах, калі будуць складаць сыны Ізраэля ахвяры і дары свае. І будзе дыядэма заўсёды на яго чале для атрыманьня яму ласкi перад Госпадам.
39. І вытчы шату зь вiсону, i кідар зь вiсону, i пояс, штучна вышываны.
40. А сынам Аарона зробiш шаты ільняныя i паясы, i мiтры на славу i на аздабленьне.
41. І адзенеш у iх брата свайго Аарона i сыноў яго разам зь iм, і памажаш iх, i напоўнiш рукi iхнiя, i пасьвяцiш iх, і яны будуць Мне сьвятарамi.
42. І зробiш iм споднiя порткi, каб хавалi голасьць цела ад сьцёгнаў аж да лытак.
43. І будуць карыстацца iмi Аарон i сыны ягоныя, калi будуць уваходзiць у Палатку Сустрэчы або калi будуць прыступаць да ахвярнiка, каб служыць у Сьвятыні, каб дзеля грэшнасьцi не паўмiралi. Гэта пастанова вечная будзе для Аарона i патомства ягонага па iм.

Разьдзел 29

1. Так будзеш пасьвячаць iх на сьвятароў Мне: вазьмi аднаго бычка i двух бараноў без заганы,
2. i хлябы няквашаныя, i праснакi, запраўленыя алеем, i бондачкi прэсныя, памазаныя алеем. Сьпячэш iх з найчы-сьцейшай мукi пшанічнай.
3. І, палажыўшы гэта ў кош, складзеш у ахвяру, таксама бычка i двух бараноў.
4. А Аарона i сыноў яго прывядзеш да ўваходу ў Палатку Сустрэчы i абмыеш iх вадою.
5. Потым адзенеш Аарона ў ягоныя шаты, значыць, у споднюю шату, шату пад эфод, нагруднiк, i прымацуеш яго поясам эфоду.
6. А ўсклаўшы яму кідар на галаву, памесьціш сьвятую дыядэму на кідары.
7. Пасьля возьмеш алей памазаньня i выльеш яго на галаву яму, i памажаш яго.
8. І прывядзеш таксама сыноў, i адзенеш iх у шаты льняныя, і падпярэжаш поясам,
9. і наложыш на іх мiтры, i будуць яны Мне сьвятарамi па закону на вякі. І напоўнiш рукi Аарона i сыноў яго.
10. Потым прывядзеш бычка перад Палатку Сустрэчы, і Аарон i сыны яго паложаць рукi на галаву бычка.
11. І заб’еш яго перад Госпадам пры ўваходзе ў Палатку Сустрэчы.
12. І, узяўшы крыху крывi таго бычка, памажаш пальцам рагi ахвярнiка, а астатак крывi выльеш ў падставы ахвярнiка.
13. А пазьбiраўшы тлустасьць, пак-рываючую нутро, i сальнiк, каторы на вантробе, і абедзьве ныркi, i тлушч на iх, спалiш гэта на ахвярнiку.
14. А мяса бычка i яго скуру, i нячыстасьць спалiш ў агнi па-за табарам. Гэта вось ахвяра за грэх.
15. Возьмеш потым аднаго барана, i Аарон i сыны яго паложаць рукi на галаву таго барана.
16. І заб’еш таго барана, і, узяўшы крыху крывi ягонай, пакрапiш кругом ахвярнiк.
17. І падзелiш барана на часткi, i, абмыўшы нутро яго i ногi, паложыш iх на iншых яго частках i на галаве.
18. І спалiш усяго таго барана на ахвярнiку. Гэта ахвяра цэлапаленьня Госпаду, мiлы пах, ахвяра, спальваная для Госпада.
19. А потым возьмеш другога барана, і Аарон i яго сыны ўзложаць рукi на галаву таго барана.
20. І заб’еш барана, і ўзяўшы крыху яго крывi, памажаш ёю верх правага вуха Аарона i верх правага вуха яго сыноў, i вялiкiя пальцы правай iх рукi i нагi, i пакрапiш крывёй кругом ахвярнiку.
21. І возьмеш крыху крывi, каторая на ахвярнiку, i алею да памазаньня, i пакрапiш Аарона i шаты ягоныя, i сыноў яго, i шаты iхнiя, каб быў ён пасьвячаны разам з сваiмi шатамi, а зь iм таксама сыны яго i шаты сыноў яго.
22. І возьмеш тлушч барана, i хвост, i тлустасьць, пакрываючую нутро, i сальнiк, каторы на вантробе, i абедзьве ныркi i тлушч, каторы на iх, i правае плячо, бо гэта баран пасьвячэньня,
23. а таксама бохан хлеба i бондачку на алеі, i сухарык з каша праснакоў, каторыя перад Госпадам.
24. І ўсё гэта паложыш на далонi Аарона i на далонi яго сыноў, каб трэсьці іх перад Госпадам.
25. І возьмеш гэта потым зь iхнiх рук, i спалiш на ахвярнiку як цэлапаленьне на мiлы пах на вiду Госпада. Гэта ахвяра агнявая для Госпада.
26. І возьмеш грудзь барана, ахвяраванага на пасьвячэньне Аарона, i патрасеш яе перад Госпадам, i прыпадзе ён табе як частка твая.
27. І пасьвяцiш грудзь патрасаную i плячо падыманае з барана, што быў на пасьвячэньне Аарона і сыноў яго.
28. Мае гэта належаць як частка Аарону i сынам яго ад сыноў Ізраэля як закон вечны. Гэта вось дар сыноў Ізраэля зь іхніх ахвяраў прымірэньня, іхні дар Госпаду.
29. А шаты сьвятыя Аарона будуць па iм аддадзены сынам яго, i будуць яны ў іх ўбра-ныя, калi будуць памазаныя i пасьвячаныя.
30. Сем дзён будзе ў iх адзявацца той зь яго сыноў, каторы па iм стане сьвятаром, i будзе ўваходзiць да Палаткi Сустрэчы, каб спраўляць служэньне ў сьвятыні.
31. Возьмеш таксама барана, ахвяраванага пры пасвячэньні і пасьвячанага ў ахвяру, і зварыш яго мяса ў месцы Сьвятым,
32. i будуць есьцi Аарон i яго сыны мяса барана i хлеб, каторы ў кашы, ля ўваходу ў Палатку Сустрэчы.
33. І будуць есьцi тое, што было перамаленьнем за iх, каб iх пасьвяцiць i аддзялiць як сьвятых. Але нiхто з чужых ня будзе есьцi яго, бо гэта рэч сьвятая.
34. А калi засталося нешта зь мяса (ахвяры) пасьвячэньня або з хлеба да раніцы, тады трэба гэта спалiць у агнi, i нельга гэтага есьцi, бо гэта рэч сьвятая.
35. З Ааронам i сынамi яго ўчыні так ва ўсiм, як Я табе загадаў; сем дзён будзе працягвацца пасьвячэньне.
36. І бычка складзеш у ахвяру за грэх кожны дзень на перамаленьне, і ачысьцiш ахвярнiк гэтаю ахвярай за грэх, i памажаш яго, каб яго ўсьвяцiць.
37. Сем дзён ачышчай ахвярнiк i асьвячай яго, і станецца ён сьвятыняй вялiкай; усё, што дакранецца да ахвярнiка, стане сьвятым.
38. І гэта будзеш рабіць на ахвярнiку: два гадавыя баранчыкi будзеш ахвяроўваць штодзень i пастаянна.
39. Аднаго баранчыка ахвяруеш наранiцы, а другога баранчыка ахвяруеш вечарам.
40. Да першага баранчыка дадасі дзесятую частку эфы найчысьцейшай мукi, запраўленай чацьвёртаю часткаю гiну выцiснутага алею, а як вадкую ахвяру складзеш вiно ў коль-касьцi чацьвёртай часткi гiну.
41. А другога баранчыка ахвяруеш вечарам з такой самай ахвярай зь ежы i такой самай ахвярай з вадкасьці як на ранiцы, як мiлы пах, ахвяру агнявую для Госпада.
42. Гэта будзе безупыннае цэлапаленьне, складанае ў пакаленьні вашыя ля ўваходу да Палаткi Сустрэчы перад Госпадам, дзе Я буду сустракацца з вамі, каб гаварыць з табою.
43. Там буду сустракацца з сынамi Ізраэля, i гэта месца будзе асьвечанае Маёй хвалаю.
44. І Я асьвячу Палатку Сустрэчы i ах-вярнiк, асьвячу Аарона i сыноў яго, каб служылi Мне сьвятарамi.
45. І буду пражываць мiж сыноў Ізраэля, i буду iм Богам.
46. І пазнаюць яны, што Я — Госпад, Бог iхнi, Каторы вывеў iх зь зямлi Эгiпецкай, каб заставацца памiж іх. Я — Госпад, Бог iх.

Разьдзел 30

1. І зробiш таксама ахвярнiк з дрэва акацыi для каджэньня.
2. Яго даўжыня — локаць, i шырыня ­— локаць, ён мае быць квадратны, а вышыня яго — два локцi. Зь яго павiнны выходзiць рагi.
3. І пацягнеш яго чыстым золатам, як верх ягоны, так і сьцены кругом, i рагi. І зробiш на iм залаты вянок кругом.
4. Пад вянком, па двух вуглах яго, зробiш два колцы з чыстага золата; зробiш iх з двух бакоў яго; і будуць яны для ўкладаньня двух насілаў, каб насiць яго на iх.
5. А насілы гэтыя зробiш з дрэва акацыi i пацягнеш iх золатам.
6. І паставiш ахвярнiк перад заслонай, каторая вiсiць перад Каўчэгам Сьведчаньня, перад накрыўкай, каторая над Сьведчаньнем, дзе Я буду з табой сустракацца.
7. Кожнае ранiцы будзе на iм Аарон палiцiь пахкае кадзiла, калi будзе прыгатаўляць лямпы на асьвятленьне.
8. І калi Аарон запалiць вечарам лямпы, палiць таксама кадзiла, каторае будзе безупынна спальвацца паред Госпадам усiмi пакаленьнямi вашымі.
9. Не ахвяроўвайце на iм нiякага iншага кадзiла, i не складайце на iм цэлапаленьня, анi ахвяраў хлебных, анi ахвяраў вадкiх.
10. Раз у год Аарон і павiнен ачышчаць яго (ахвярнiка) крывёй ахвяры, каторая будзе складацца за грэх. Раз у год павiнен ён на iм ачышчаць пакаленьнi вашыя. Гэта сьвятое зь сьвятых для Госпада” .
11. І сказаў Госпад Майсею:
12. “Калi будзеш лiчыць сыноў Ізраэля, кожны няхай складзе выкуп за жыцьцё сваё Госпаду, каб ня спала кара на iх, калi будуць перапісвацца.
13. Гэта вось павiнен даць кожны, хто падпадае пад сьпiс: паўсыкля паводле вагi сьвятынi, а сыкаль мае дваццаць гераў, паўсыкля на ахвяру Госпаду.
14. Кожны, падпадаючы пад сьпiс з сыноў Ізраэля, маючы дваццаць i болей гадоў, мае скласьцi ахвяру Госпаду.
15. Багаты ня будзе дадаваць, а ўбогi зьмяншаць вагi паўсыкля, каб скласьцi ахвяру Госпаду на перамаленьне за сваё жыцьцё.
16. І ўзяўшы гэтыя грошы выкупу ад сыноў Ізраэля, дасi iх на абслугу ў Палатцы Сустрэчы, каб былi памяцьцю сынам Ізраэля перад Госпадам і ўмiласьцiленьнем за душы iхнiя».
17. І сказаў Госпад Майсею:
18. “Зробiш медзяны ўмывальнiк для абмываньня з падставай медзяныя i памясьцi яго мiж Палаткай Сустрэчы i ахвярнiкам, і нальеш у яго вады.
19. Аарон i сыны яго будуць абмываць у ім рукi i ногi свае.
20. Перш, чым увойдуць яны ў Палатку Сустрэчы, маюць абмыцца ў вадзе, каб не памерлi. Таксама калi будуць прыступацца да ахвярнiка для служэньня і каб складаць ахвяру агнявую Госпаду,
21. мусяць абмыць рукi i ногi, каб не памерлi. І будзе гэта пастановай вечнай яму i патомству яго на ўсе часы”.
22. І сказаў Госпад Майсею:
23. “Вазьмi сабе найлепшых пахнiдлаў, адборнай мiры пяцьсот сыкляў; палову толькi, значыць, дзьвесьце пяцьдзесят сыкляў, пахкага цынамону; таксама дзьвесьце пяцьдзесят сыкляў пахкага трысьнёгу,
24. на астатак пяцьсот сыкляў касii паводле вагі сьвятынi, i адзiн гiн алею з алiвак.
25. І зробiш з гэтага сьвяты алей для памазаньня. Гэта будзе пахкая масьць, зробленая так, як робяць знаўцы масьцяў. Будзе гэта сьвяты алей для памазаньня.
26. І памажаш iм Палатку Сустрэчы i Каўчэг Сьведчаньня,
27. i стол, i ўвесь посуд, таксама сьвечнiк з усiмi прыналежнасьцямi, ахвярнiк каджэньня
28. i ахвярнiк цэлапаленьня з усiм тым, што да яго належыць, умывальнiк i яго падставу,
29. І калі асьвяціш усё, стануцца яны сьвятымі зь сьвятых; кожны, хто дакранецца іх, асьвяціцца.
30. Памажаш таксама Аарона i сыноў ягоных, i пасьвяцiш iх, каб служылi Мне сьвятарамi.
31. А сынам Ізраэля скажаш так: “Гэты сьвяты алей для памазаньня будзе Маім у пакаленьнях вашых.
32. Цела чалавека не памазвайце iм i не рабiце iншага саставу, апрача гэтага, бо ён сьвяты i сьвятым будзе для вас.
33. А чалавек, каторы саставiў бы такі алей i памазаў бы ім чужынца, мае быць выключаны са свайго народу”.
34. І сказаў Госпад Майсею: “Вазьмi сабе пахнiдлы: пахкую жывiцу, оныху, пахкі гальбан ды чыстае кадзiла, і хай будуць яны ў роўнай колькасьцi.
35. І, зьмяшаўшы, зробiш зь iх пахкае кадзiла спосабам знаўцы, сьцёртае, чыстае i сьвятое.
36. І сатрэш на парашок яго часткi i пакладзеш перад Сьведчаньнем у Палатцы Сустрэчы, дзе Я буду сустракацца з табой, i будзе гэтае кадзіла для вас сьвятое зь сьвятых.
37. Не рабiце кадзiла такога саставу на свой ужытак, бо гэтае (кадзіла) будзе табе сьвятое перад Госпадам.
38. Калi б хто зрабiў сабе падобнае, каб яго пахам захапляцца, той мае быць выключаны са свайго народу».

Разьдзел 31

1. І сказаў Госпад Майсею:
2. “Вось выбраў Я Бэцалеэля, сына Урыі, сына Гура з пакаленьня Юды,
3. і напоўнiў яго Духам Божым, мудрасьцю, i розумам, i ўмеласьцю ва ўсякай працы,
4. здольнасьцю ў вырабах з золата, серабра i медзi,
5. i ў разьбе, і ва ўкладаньнi каштоўных каменьняў, у разьбе з дрэва для выкананьня розных рэчаў.
6. І даю яму супрацоўнiка Агаліяба, сына Ахiсамаха з пакаленьня Дана, і ў сэрца кожнага ўмельца ўлажыў Я мудрасьць, каб выканалi яны ўсё, што Я загадаў табе:
7. Палатку Сустрэчы, Каўчэг Сведчаньня, накрыўку, каторая на ім, і ўсе прына-лежнасьцi палаткі,
8. i стол, i усё яго начыньне, сьвечнiк з найчысьцейшага золата i ўсе прылады, належачыя да яго, ахвярнiк каджэньня,
9. ахвярнiк цэлапаленьня i ўсе яго прыналежнасьцi, умывальнiк i яго падставу,
10. шаты тканыя i сьвятыя шаты для Аарона сьвятара, i шаты для сыноў яго, каб спаўнялi служэньне сьвятарскае,
11. i алей для памазаньня, i пахкае кадзiла для сьвятыні. Усё, што табе загадаў, хай зробяць”.
12. І зноў сказаў Госпад Майсею:
13. “Скажы сынам Ізраэля i паведамi iм: Глядзiце, каб вы захоўвалі суботу Маю, бо гэта знак памiж Мною i вамi для ўсiх пакаленьняў вашых, каб па гэтым можна было пазнаць, што Я — Госпад, Каторы асьвячае вас.
14. Дык беражыце суботу, бо яна сьвятая для вас. Хто спаганiў бы яе, будзе сьмерцяй пакараны. Хто працаваў бы ў суботу, то хай будзе зьнiшчана душа яго спасярод народу свайго.
15. Шэсьць дзён будзеце выконваць працу сваю, а сёмы дзень — субота, сьвяты адпачынак для Госпада; кожны, хто будзе працаваць у той дзень, будзе пакараны сьмерцяй.
16. Хай берагуць сыны Ізраэля суботу i сьвяткуюць яе з пакаленьня ў пакаленьне сваё. Гэта запавет вечны,
17. памiж Мною i сынамi Ізраэля знак вечны; шэсьць бо дзён тварыў Госпад неба i зямлю, а ў сёмы дзень спынiў працу i супачыў”.
18. Па спыненьнi гэтае размовы на гары Сынай даў Госпад Майсею дзьве каменныя таблiцы Сьведчаньня, напiсаныя пальцам Божым.

Разьдзел 32

1. А народ, бачучы, што Майсей доўга не вяртаецца з гары, сабраўся да Аарона і сказаў яму: “Устань і зрабі нам бога, каторы ішоў бы перад намі, бо ня ведаем, што сталася з Майсеем, з чалавекам, каторы вывеў нас зь зямлі Эгіпецкай”.
2. Аарон сказаў ім: “Павымайце залатыя завушніцы, каторыя ў вушах жонак вашых, сыноў вашых і дачок, і прынясіце іх мне”.
3. І ўвесь народ зрабіў, як загадаў ён, і зьнёс завушніцы да Аарона.
4. Калі ён гэта атрымаў, загадаў іх стапіць і зрабіць зь іх выяву цяляці, вытапленага з мэталю. А яны сказалі: “Гэта бог твой, Ізраэлю, які вывеў цябе зь зямлі Эгіпецкай!”
5. Калі ўбачыў гэта Аарон, пабудаваў ахвярнiк перад ім і абвясьціў у голас: “Заўтра – урачыстасьць Госпада”.
6. І, устаўшы на другі дзень рана, склалі яны ахвяру цэлапаленьня і ахвяры прымірэньня, і засеў народ есьці, і піць, і весяліцца.
7. Тады сказаў Госпад Майсею: “Зыйдзі ўніз, бо спракудзіўся народ твой, каторы вывеў ты зь зямлі Эгіпецкай.
8. Завярнулі хутка з дарогі, каторую Я ім паказаў, і вылілі сабе цялё з мэталю і пакланіліся яму, і склалі яму ахвяры, кажучы: «Гэта бог твой, Ізраэлю, які вывеў цябе зь зямлі Эгіпецкай»”.
9. І дадаў Госпад, і сказаў Майсею: “Бачу, што народ гэты цьвёрдага карку.
10. Дык пакінь Мяне, каб разгарэўся гнеў Мой супраць іх і каб Я зьнішчыў іх, а зь цябе Я зраблю вялікі народ”.
11. А Майсей стаў прасіць Госпада, Бога свайго, і сказаў: “Чаму, Госпадзе, узгарэўся гнеў Твой супраць народу Твайго, каторы вывеў Ты зь зямлі Эгіпецкай сілай вялікай ды рукою моцнаю?
12. Ня гневайся, малю, каб не казалі Эгіпцяне: “На гібель Ён вывеў іх, каб выгубіць іх на гарах і сьцерці зь зямлі”. Хай спыніцца гнеў Твой, і будзь міласьцівы дзеля пера-варотнасьці народу Твайго.
13. Памятай на Абрагама, Ізаака і Ізраэля, слугаў Тваіх, каторым запрысяг Ты на Самога Сябе, кажучы: «Размножу патомства вашае, як зоркі на небе, і ўсю гэтую зямлю, каторую абяцаў, дам патомству вашаму, і завалодаеце ёю назаўсёды»”.
14. І даўся ўпрасіць Госпад, каб не рабіць зло, як быў сказаўшы адносна народу Свайго.
15. І вярнуўся Майсей з гары, несучы ў руцэ сваёй дзьве табліцы Сьведчаньня, запісаныя з абодвух бакоў.
16. Яны былі творам Божым, таксама пісанае на табліцах было высечана Богам.
17. А Ешуа, чуючы гоман народу, які крычаў, сказаў Майсею: “Чуецца ў табары гармідар ваенны”.
18. Майсей адказаў: “Гэта ня кліч пераможцаў, ані крык уцякаючых, але я чую голас сьпяваючых”.
19. І калі Майсей наблізіўся да табару і ўбачыў цялё і хоры сьпевакоў, загневаўся надта, і выпусьціў табліцы з рук, і пабіў іх ля падножжа гары.
20. І схапіўшы цяля, каторага зрабілі, спаліў яго і сьцёр у пыл, які ўсыпаў у ваду, і даў яе піць сынам Ізраэля.
21. І сказаў Майсей Аарону: “Што зрабіў табе народ гэты, што ты ўзьвёў на яго вялікі грэх?”
22. Аарон адказаў: “Хай ня гневаецца гаспадар мой, ведаеш ты вось народ гэты, што ён скоры да зла.
23. Сказалі яны мне: “Зрабі нам бога, каторы ішоў бы перад намі, бо ня ведаем, што сталася з Майсеем, з тым чалавекам, каторы вывеў нас зь зямлі Эгіпецкай”.
24. Тады сказаў я ім: “Хто мае золата, хай здыме зь сябе”. І склалі мне яго. Дык я ўкінуў яго ў агонь, і так паўстала гэтае цялё”.
25. І ўбачыў Майсей, што народ стаўся неакелзаным, бо Аарон папусьціў яму келзы на пасьмешышча ворагаў іхніх.
26. І стаў Майсей у браме табару, і закрычаў: “Хто за Госпада, да мяне!” Тады далучыліся да яго ўсе сыны Левія.
27. І сказаў ім: “Вось што кажа Госпад, Бог Ізраэля: Хай кожны з вас прыпаяша меч да сьцягна свайго. І прайдзіце туды і назад ад брамы да брамы празь сярэдзіну табару, і хай забівае кожны брата, і сябра, і бліжняга свайго”.
28. І сыны Левія зрабілі, як загадаў Майсей. І ў той дзень палегла з народу каля трох тысячаў чалавек.
29. І сказаў ім тады Майсей: “Пасьвяцілі вы сёньня рукі вашыя для Госпада, бо кожны з вас быў супраць брата і сына свайго, каб даў вам Госпад дабраславенства”.
30. І назаўтра так прамовіў Майсей да народу: “Дапусьціліся вы вялікага грэху. Дык я пайду да Госпада, можа, змагу як перапрасіць Яго за вашае злачынства”.
31. І вярнуўся Майсей да Госпада, і сказаў: “Народ гэты дапусьціўся вялікага грэху, бо зрабіў сабе бога з золата,
32. але Ты адпусьці ім гэтую правіну, або калі не, дык выкасуй і мяне з кнігі Тваёй, у каторую ўпісаў”.
33. Госпад адказаў яму: “Толькі таго, хто саграшыў супраць Мяне, выкрасьлю Я з кнігі Маёй.
34. Ты ж ідзі і вядзі народ гэты туды, куды Я табе загадаў, і анёл Мой пойдзе перад табою; а Я ў дзень помсты пакараю гэты грэх іхні”.
35. І пакараў Госпад народ за літае цялё, каторае зрабіў Аарон.

Разьдзел 33

1. І сказаў Госпад Майсею: “Ідзі і выйдзі адсюль з гэтага месца, ты і народ твой, каторы вывеў ты зь зямлі Эгіпецкай у зямлю, якую Я запрысяг Абрагаму, Ізааку і Якубу, кажучы ім: Я дам яе патомству твайму.
2. І Я пашлю перад табой анёла, і выганю Хананейцаў, Амарэйцаў, Гетытаў, Пэрэзеяў, Гівеяў і Ебусеяў.
3. І ўвойдзеш ты ў зямлю, ацякаючую малаком і мёдам, але Я Сам не пайду з табой, каб цябе ня выгубіць па дарозе, бо ты — народ цьвёрдага карку”.
4. Народ, чуючы гэтыя строгія словы, адзеўся ў жалобу і не ўсклаў на сябе сваіх аздобаў.
5. Тады сказаў Госпад Майсею: “Скажы сынам Ізраэля: Вы — народ цьвёрдага карку, і каб Я хоць хвілінку пайшоў пасярод цябе, вынішчыў бы цябе. Дык адкінь аздабленьні свае, а Я пагляджу, што маю зрабіць з табою”.
6. І зьнялі сыны Ізраэля зь сябе аздобы перад адыходам з-пад гары Гарэб.
7. А Майсей ўзяў і паставіў палатку сабе за табарам, і назваў яе Палаткаю Сустрэчы. І кожны, хто хацеў зьвярнуцца да Госпада, ішоў да Палаткі Сустрэчы, каторая была па-за табарам.
8. Колькі разоў Майсей ішоў да Палаткі, увесь народ уставаў ля ўваходу ў свае палаткі і глядзеў на Майсея, аж пакуль ён не ўваходзіў у Палатку.
9. Колькі ж разоў Майсей уваходзіў у Палатку, зыходзіў слуп воблачны і станавіўся ля ўваходу ў Палатку, і тады (Госпад) гаварыў з Майсеем.
10. А ўвесь народ бачыў, як слуп воблачны станавіўся ля ўваходу ў Палатку. І ўвесь народ падымаўся, і кожны пакланяўся ля ўваходу ў сваю палатку.
11. І гаварыў Госпад з Майсеем тварам у твар, як звычайна гаворыць чалавек зь сябрам сваім. Пасьля Майсей вяртаўся ў табар, а слуга ягоны, Ешуа, сын Нуна, юнак, не выходзіў з Палаткі.
12. І сказаў Майсей Госпаду: “Вось жа Ты загадваеш мне, каб я вывеў народ гэты, але ня выявіў мне, каго пашлеш са мною. Ты ж сказаў: “Ведаю цябе па іменьні, і знайшоў ты ласку ў Мяне”.
13. Дык пакажы мне дарогу Тваю, каб я пазнаў Цябе і знайшоў спагаднасьць у вачах Тваіх. Ведай таксама, што народ гэты — гэта Твой народ”.
14. Госпад сказаў: “Воблік Мой пойдзе, і Я дам табе супакой”.
15. Майсей сказаў тады: “Калі Ты ня пойдзеш Сам з намі, то не выводзь нас з гэтага месца.
16. Па чым пазнаем я і народ Твой, што знайшлі мы ласку на віду Тваім, калі не па тым, што Ты пойдзеш з намі, каб я і народ Твой праславіліся перад усімі народамі, каторыя жывуць на зямлі?”
17. І сказаў Госпад Майсею: “Тое, пра што ты просіш, Я зраблю, таму што ты знайшоў ласку перад воблікам Маім і таму што Я ведаю цябе па іменьні”.
18. І сказаў Майсей: “Пакажы мне хвалу Тваю”.
19. (Госпад) адказаў: “Я пакажу табе усю Маю дабрыню і выяўлю перад табою імя Госпада; і пашкадую, каго захачу, і міласьцівы буду таму, хто будзе Мне падабацца”.
20. І яшчэ сказаў: “Ня можаш бачыць вобліку Майго, бо ніводзін чалавек ня можа аглядаць Мяне і заставацца пры жыцьці”.
21. І дадаў : “Вось жа месца каля Мяне, стань на скале;
22. калі будзе праходзіць хвала Мая, Я пастаўлю цябе ў шчыліне скалы і палажу правіцу Маю на цябе, аж пакуль перайду.
23. А калі прыму руку Маю, убачыш Мяне ззаду, але вобліку Майго табе не пакажу”.

Разьдзел 34

1. І сказаў Госпад Майсею: “Вычашы сабе дзьве каменныя табліцы, падобныя папярэднім, а Я напішу на іх словы, каторыя мелі тыя табліцы, каторыя ты пабіў.
2. Будзь гатовы заўтра рана ўзыйсьці зараз жа на гару Сынай і стаць там перада Мною на вяршыні гары.
3. Ніхто ня можа ўзыходзіць з табою, і ніхто ня можа паказацца на ўсёй гары. Таксама авечкі і валы ня можна пасьвіць насупраць (гары)”.
4. Дык Майсей вычасаў дзьве каменныя табліцы, як раней былі, і, падняўшыся рана, узыйшоў на гару Сынай, як яму загадаў Госпад, несучы з сабой табліцы.
5. І Госпад зыйшоў у воблаку, а ён ( Майсей) стаў каля Яго і прызваў імя Госпада.
6. І калі Госпад праходзіў перад ім, ён клікаў Яго: “Госпадзе, Госпадзе Божа, міласэрны і спагадны, цярплівы і вельмі міласьцівы, і любячы праўду,
7. Каторы захоўваеш міласэрдзе на тысячы пакаленьняў і Каторы прабачаеш беззаконьні, і злачынствы, і грахі, але не без пакараньня, Каторы адгаджаеш няправасьць бацькоў на сынах і ўнуках аж да трэцяга і чацьвёртага пакаленьня”.
8. І зараз жа Майсей упаў на зямлю і пакланіўся,
9. кажучы: “Калі я знаходжу ласку перад абліччам Тваім, Госпадзе, малю, пайдзі з намі. Народ, што праўда, цьвёрдага карку, але Ты прабач правіннасьці нашыя і грахі, і зрабі нас Сваёй спадчынай”.
10. Адказаў Госпад: “Вось Я заключаю запавет перад усім народам тваім. Буду чыніць цуды, ніколі яшчэ ня бачаныя на ўсёй зямлі і ні ў якіх народаў, каб убачыў увесь народ, у якім ты пражываеш, дакон Госпадаў страшны, які Я чыню з табою.
11. Захавай усё, што Я табе загадваю сягоньня, а Я выганю перад табой Амарэйца, Хананейца, Гетыта, Пэрэзея, Гівея і Ебусея.
12. Сьцеражыся, каб з жыхарамі зямлі, у якую ўвойдзеш, ніколі не завязваў сяброўства, бо яны табе будуць на загубу;
13. але зьнішчыце іхнія ахвярнiкi, і разьбіце каменьні і павысякайце сьвятыя гаі.
14. Не пакланяйся богу чужому, бо Зайздросны – імя Госпада, Ён — Бог зайздросны.
15. Не заключай угоды зь людзьмі гэтае зямлі, каб, калі будуць яны распусьнічаць са сваімі багамі і складаць ім ахвяры, не запрасіў цябе хто, і каб ты ня еў ахвяры іхнія.
16. Не бяры з дачок іхніх сынам сваім жонак, каб, калі яны будуць распусьнічаць з багамі сваімі, ня сталі з багамі іхнімі распусьнічаць і сыны твае.
17. Не рабі сабе багоў літых.
18. Сьвяткуй Урачыстасьць Праснакоў: сем дзён будзеш есьці прэснае, як Я загадаў табе, ў вызначаны час месяца Абіб, бо ў месяцы Абіб выйшаў ты з Эгіпту.
19. Усё мужчынскага роду, што разрывае ўлоньне, Мне належыцца; усё са статку твайго, як з валоў, так і з авечак, Маім будзе.
20. Першароднага асла выкупіш авечкай, а калі не заменіш, то скруці яму шыю. Усіх першародных сыноў сваіх выкупляй, і не прыходзь на від Мой з пустымі рукамі.
21. Шэсьць дзён будзеш працаваць, а ў дзень сёмы перастанеш нават араць і жаць.
22. Сьвяткуй Сьвята Тыдняў, сьвята Пяршынаў жніва пшаніцы, і сьвята Збораў у канцы года.
23. Тры разы ў год павінен кожны мужчына твой явіцца перад аблічча Ўсемагутнага Госпада, Бога Ізраэля.
24. Бо Я выганю народы ад цябе і пашыру твае межы, і ніхто ня будзе нападаць на зямлю тваю, калі тры разы ў год пойдзеш паказацца перад воблікам Госпада, Бога твайго.
25. Не ахвяроўвай крыві ахвяры Маёй з квашаным хлебам; і нічога не павінна заставацца на другі дзень з ахвяры пасхальнай.
26. Найлепшыя пяршыны зямлі тваёй прынясі ў дом Госпада, Бога твайго. Не вары казьлянё ў малаку маці ягонай”.
27. І сказаў Госпад Майсею: “Запішы гэтыя словы сабе, бо ў гэтыя словы Я заключыў запавет з табою і зь Ізраэлем”.
28. І быў (Майсей) у Госпада сорак дзён і сорак начэй, і ня еў хлеба ды ня піў вады, і напісаў на табліцах словы запавету, Дзесяць словаў.
29. Калі Майсей зыходзіў з гары Сынай з дзьвюма табліцамі Сьведчаньня ў руцэ, ня ведаў ён, што твар яго праменяваў дзеля размовы яго з Госпадам.
30. Калі Аарон і сыны Ізраэля убачылі здалёк, што твар Майсея праменяваў, баяліся прыступіцца да яго.
31. А калі Майсей паклікаў іх, прыйшлі да яго Аарон і ўсе князі грамады, і калі Майсей гаварыў зь імі,
32. прыйшлі да яго таксама ўсе сыны Ізраэля, каторым ён загадаў зрабіць усё, што чуў ад Госпада на гары Сынай.
33. Па заканчэньні размоваў зь імі залажыў ён засланку на твар свой,
34. каторую здымаў, калі ўзыходзіў да Госпада і гаварыў зь Ім, аж пакуль зыходзіў. І тады расказваў сынам Ізраэля ўсё, што яму было Госпадам загадана.
35. І сыны Ізраэля маглі бачыць твар Майсея, як праменявала скура вобліку яго, але Майсей закрываў зноў твар свой, пакуль не ўзыходзіў гаварыць зь Ім.

Разьдзел 35

1. І сабраў Майсей усю грамаду сыноў Ізраэля, і сказаў ім: “ Вось што загадаў Госпад споўніць:
2. Шэсьць дзён будзеце працаваць, а сёмы дзень будзе вам сьвяты, субота і адпачынак для Госпада. Хто будзе працаваць у той дзень, будзе пакараны сьмерцю.
3. Не распальвайце агню ў дзень суботні ва ўсіх жытлах вашых”.
4. І далей гаварыў Майсей усёй грамадзе сыноў Ізраэля: “Вось што загадаў Госпад, кажучы:
5. Выдзяліце ў сябе дары для Госпада. Кожны па шчырасьці хай зложыць дар для Госпада: золата, серабро і медзь,
6. фіялетавы пурпур і чырвоны, і кар-мазын, і вісон, поруч казіную воўну,
7. скуры бараноў, фарбаваныя на чырвона, і скуры дэльфінаў, а такжа дрэва акацыі,
8. алей у сьвечнікі, пахнілы на выраб алею памазаньня і пахкіх кадзілаў,
9. камяні оніксу і каштоўныя каменьні для аздобы эфоду і нагрудніка.
10. Хто з вас здольны, хай прыйдзе і робіць, што загадаў Госпад:
11. Скінію і палатку яе, і пакрыцьці, кручкі, дошкі з жэрдкамі, і падножкі іх;
12. Каўчэг і насілы, накрыўку і заслону, якая прыкрывае яе,
13. стол з насіламі і з усімі яго начыньнямі, поруч з хлебам пакладным;
14. сьвечнік на асьвячэньні з усімі яго прыналежнасьцямі, лямпы разам з алеем на асьвячэньне,
15. ахвярнiк каджэньня з насіламі, алей для памазаньня, пахкае кадзіла і заслону на ўваход у скінію;
16. ахвярнiк цэлапаленьня зь медзянымі кратамі, з насіламі і ўсімі яго прыналеж-насьцямі, умывальнік зь яго падставаю;
17. заслоны на ўваход у панадворак зь вяроўкамі да іх;
18. калкі скініі і калкі панадворку зь вяроўкамі да іх;
19. шаты для паслугі ў сьвятыні, сьвятыя шаты для Аарона сьвятара, і для сыноў яго, каб служылі сьвятарамі”.
20. Пасьля адыйшоў ад Майсея ўвесь сход сыноў Ізраэля,
21. і пайшоў кожны добрай волі, і прынёс ахвотна дары для Госпада на пабудову Палаткі Сустрэчы, і што трэба было для служэньня і шатаў сьвятых.
22. Мужчыны і жанчыны, усе дабравольна прыносілі колцы, завушніцы, пярсьцёнкі і нашыйнікі; і ўсякае начыньне з золата было выдзелена ў дар Госпаду.
23. А таксама фіялетавы і чырвоны пурпур, кармазын, вісон і казіную воўну, скуры баранаў, фарбаваныя на чырвона, і скуры дэльфінаў прыносілі ўсе, каторыя мелі іх у сябе.
24. Таксама серабро, і медзь, і дрэва акацыі на ўсякі ўжытак ахвяроўвалі Госпаду.
25. Таксама і жанчыны ўмелыя, якія пралі фіялетавы і чырвоны пурпур, кармазын і вісон,
26. і казіную воўну, дабравольна ўсе прыносілі.
27. А князі прыносілі каменьні оніксавыя і іншыя каштоўныя каменьні для аздабленьня эфоду і нагрудніку,
28. а па-за гэтым пахнідлы і алей ў свечнікі, і патрэбнае для вырабу алею памазаньня і пахкага кадзіла.
29. Усе сыны Ізраэля, мужчыны і жанчыны, каторых прынукала сэрца да складаньня дароў, патрэбных да выканання таго, што Госпад загадаў зрабіць за пасярэдніцтвам Майсея, прыносілі Госпаду дабравольна.
30. Тады Майсей прамовіў да сыноў Ізраэля: “Вось жа Госпад паклікаў імя Бэцалеэля, сына Урыі, сына Гура з пакаленьня Юды,
31. і напоўніў яго Духам Божым і муд-расьцю, і умеласьцю, і ведаю на ўсякую працу
32. для сплянаваньня і выкананьня работы ў золаце і серабры, і медзі,
33. поруч да рэзаньня і ўстаўляньня каштоўных камянёў і для апрацоўкі дрэва і выкананьня ўсякае мастацкае работы.
34. Даў яму таксама ўмеласьць сэрца вучыць другіх, яму самому і Агаліябу, сыну Ахісамаха з пакаленьня Дана.
35. І напоўніў Ён іх абодвух мудрасьцю, каб рабілі ўсякую работу мастацкую ткача і вышывальніка фіялетавага і чырвонага пурпуру, кармазыну, і вісону, і звычайнай тканіны, спаўняючы ўсякую работу і задумваючы такжа новыя рэчы.

Разьдзел 36

1. Дык Бэцалеэль і Агаліяб, і кожны здольны мужчына, каторых Госпад надзяліў мудрасьцю і ўмеласьцю, каб разумелі работу рамесьніка, хай выканаюць усё патрэбнае на пабудову сьвятыні і іншае, што загадаў Госпад”.
2. І паклікаў Майсей Бэцалеэля і Агаліяба, і кожнага здольнага чалавека, якому Госпад даў мудрасьць, і ўсіх, каторыя ахвотна ахвяроўваліся да выкананьня гэтае працы.
3. Яны вось атрымалі ад Майсея ўсе дары, якія прынесьлі сыны Ізраэля на выкананьне работаў для служэньня ў сьвятыні. Пры тым штодзень на раніцы ахвяроўвалі новыя дары.
4. Дзеля таго сабраліся ўсе здольныя рамесьнікі, кожны ў сваім рамясьле, для пабудовы сьвятыні,
5. і сказалі Майсею: “Народ больш прыносіць, чым патрэбна для справы, якую Госпад загадаў выканаць”.
6. Дык Майсей загадаў абвясьціць у табары у голас: “Хай мужчыны і жанчыны не прыносяць болей на пабудову сьвятыні”. Адсюль перасталі прыносіць дары,
7. таму што ўжо зложаных аж надта хапала.
8. І наймудрэйшыя сэрцам спаміж майстроў Скініі зрабілі дзесяць палотнаў з кручанага вісону і зь фіялетавага і чырвонага пурпуру, і з кармазыну, з хэрубімамі, выгаф-таванымі мастацкай работаю.
9. Даўжыня аднаго палатна двадцаць восем локцяў, а шырыня – чатыры локці; усе ж палотны мелі адну меру.
10. Пяць палотнаў былі злучаны адно з другім, падобна другіх пяць палотнаў былі злучаны паміж сабою.
11. І прышылі пяцелькі зь фіялетавага пурпуру па берагах аднаго палатна, дзе мае быць сьпята, таксама зроблена па берагах апошняга палатна, дзе павінна быць сьпята.
12. Пяцьдзесят пяцелек прышылі да аднаго палатна і пяцьдзесят пяцелек – да другога ў месцы, дзе мае быць сьпята, так што пяцелькі былі прышытыя адна насупраць другой.
13. Затым прышылі пяцьдзесят залатых кручкоў і зьвязалі палотны пры дапамозе гэтых кручкоў так, што Скінія тварыла адно цэлае.
14. Таксама зрабілі адзінаццаць пакрыцьцяў з казінае воўны на палатку над Скініяй.
15. Даўжыня аднаго пакрыцьця была трыццаць локцяў, а шырыня – чатыры локці, і гэтыя адзінаццаць пакрыцьцяў мелі аднолькавую меру.
16. І зьвязалі паміж сабой пяць пакрыцьцяў асобна, а шэсьць другіх – асобна.
17. І прышылі пяцьдзесят пяцелек па берагах аднаго пакрыцьця ў месцы, у каторым маюць быць сьцягнуты, і пяцьдзесят пяцелек па берагах другога пакрыцьця ў месцы, у каторым маюць быць сьцягнуты.
18. Затым прышылі пяцьдзесят медзяных кручкоў і такім чынам зьвязалі пакрыцьці Скініі, што яны ўтварылі адно цэлае.
19. Апрача таго зрабілі пакрыцьцё на палатку са скураў бараноў, пафарбаваных на чырвона, і, наастатак, пакрыцьцё на верх са скураў дэльфінаў.
20. І зрабілі дошкі Скініі з дрэва акацыі, і паставілі іх проста.
21. Даўжыня адной дошкі – дзесяць локцяў, а шырыня дошкі – паўтары локці.
22. Кожная дошка мела два шыпы, асаджаныя адзін насупраць другога; і так зроблена на ўсіх дошках Скініі.
23. І зроблена было на Скінію дваццаць дошак на паўднёвы бок, што глядзіць на поўдзень,
24. і сорак падножак серабраных, зробленых пад гэтыя дваццаць дошак, пад кожную дошку дзве падножкі на абодва шыпы.
25. А на другі бок, на паўночную сьцяну, зроблена таксама дваццаць дошак,
26. і да іх сорак падножак серабраных, па дзьве падножкі пад кожную дошку.
27. А на задні бок Скініі, на заходнюю сьцяну, зроблена шэсьць дошак.
28. Пры вуглах гэтае задняе сьцяны Скініі пастаўлена па дзьве дошкі.
29. Прыставалі яны шчыльна адна да другой i ўнізе і ўверсе былі шчыльна злучаны між сабою. Так зроблена з дошкамі на абодвух вуглах.
30. Такім чынам у задняй сьцяне Скініі было восем дошак, а падножкаў серабраных – шаснаццаць, значыць, па дзьве падножкі на кожную дошку.
31. І зрабілі таксама жэрдкі з дрэва акацыі для зьвязваньня дошкаў, пяць для аднаго боку Скініі,
32. і пяць жэрдак для дошкаў другога боку Скініі, і пяць жэрдак для задняй, значыць, заходняй сьцяны Скініі.
33. Жэрдку сярэднюю зроблена ў такі спосаб, што праходзіла яна ад аднаго канца да другога.
34. Дошкі пацягнуты золатам, і колцы, у каторыя ўкладаліся жэрдкі, зроблены з золата, і жэрдкі пацягнуты золатам.
35. Зроблена таксама заслону зь фіялетавага і чырвонага пурпуру, з кармазыну і кручанага вісону з хэрубімамі, выгафтаванымі мастацкаю работаю.
36. І павесілі заслону на чатырох слупках з дрэва акацыі, пацягнутых золатам. Кручкі да іх зроблена з золата, а чатыры падножкі зроблена зь серабра.
37. Зроблена таксама заслону ля ўваходу ў Скінію зь фіялетавага і чырвонага пурпуру, з кармазыну і кручанага вісону, шматколерна вышываную.
38. І зроблена да яе пяць слупкоў і кручкі, і пацягнута золатам іх вярхі і колцы, а падножкі да іх былі зь медзі.

Разьдзел 37

1. Потым Бэцалеэль зрабіў каўчэг з дрэва акацыі. Даўжыня яго – два локці з паловаю, а шырыня і вышыня – паўтары локці.
2. І пацягнуў ён яго чыстым золатам усярэдзіне і звонку, і зрабіў на ім вакол залаты вянок.
3. І адліў да яго чатыры залатыя колцы да чатырох вуглоў ягоных: два колцы да аднаго яго боку, а два колцы да другога яго боку.
4. З дрэва акацыі зрабіў таксама насілы і пацягнуў іх золатам,
5. і ў колцы на абодвух баках каўчэгу ўлажыў тыя насілы, каб насіць яго.
6. Таксама накрыўку зрабіў з чыстага золата; даўжыня яе два з паловаю локці, а шырыня яе – паўтары локці.
7. Выкуў таксама двух хэрубімаў з золата, і памясьціў іх на абодвух канцах накрыўкі:
8. аднаго хэрубіма на адным канцы, а другога хэрубіма на другім канцы накрыўкі. Хэрубімаў зрабіў разам з накрыўкай на абодвух яе баках.
9. Хэрубімы мелі крылы, узьнятыя ўгару, і закрывалі імі накрыўку, а твары мелі яны зьвернуты адзін да другога, і да накрыўкі твары хэрубімаў былі зьвернутыя.
10. І зрабіў стол з дрэва акацыі, у даўжыню – два локці, і ў шырыню – адзін локаць, а ў вышыню – паўтары локці,
11. і пацягнуў яго чыстым золатам, і зрабіў на ім вакол залаты вянок.
12. І зрабіў кругом ліштву на чатыры пальцы шырокую, і зрабіў таксама залаты вянок навокал гэтае ліштвы.
13. Адліў пасьля чатыры залатыя колцы і прымацаваў гэтыя колцы да чатырох вуглоў, дзе знаходзяцца чатыры яго нагі.
14. Каля ліштвы знаходзіліся колцы да ўкладаньня насілаў з дрэва акацыі, каб насіць стол.
15. З чыстага золата зрабіў таксама посуд да стала, місы і чашы, збанкі і кубкі на складаньне ахвяраў вадкіх.
16. І зрабіў сьвечнік з чыстага золата, з таго самага золата выкуў гэты сьвечнік разам зь яго падставай і сьцяблом, чашачкамі яго, поруч яблыкамі і кветкамі.
17. Шэсьць галінаў выходзіла зь яго бакоў, тры галіны сьвечніка з аднаго яго боку і тры галіны сьвечніка з другога яго боку.
18. На адной галіне знаходзіліся тры чашачкі ў форме краскаў мігдалёвых зь яблыкамі і кветкамі, і тры чашачкі ў форме красак мігдалёвых на другой галіне зь яблыкамі і кветкамі. І так было на шасьці галінах, што выходзілі са сьцябла сьвечніка.
19. На сьцябле сьвечніка былі чатыры чашачкі ў форме красак мігдалёвых зь яблыкамі і кветкамі.
20. І адно яблыка было пад кожнымі дзьвюма выходзячымі зь яго галінкамі, і гэтак было пад шасьцёма галінамі, што выходзілі са сьцябла.
21. Гэтыя яблыкі і галіны былі адно са сьвечнікам і былі зроблены з таго самага чыстага золата.
22. І зрабіў сем лямпаў, а такжа шчыпцы і папяльнічкі з чыстага золата.
23. З талента вось чыстага золата зрабіў сьвечнік і ўсе яго прыналежнасьці.
24. Потым з дрэва акацыі пабудаваў ахвярнiк каджэньня, квадратны; даўжыня аднаго боку яго – локаць, а вышыня яго – два локці; і выставалі зь яго рагі.
25. І пацягнуў яго чыстым золатам, верх яго і бакі ягоныя кругом, і яго рогі; і зрабіў на ім залаты вянок кругом.
26. Ніжэй ад таго вянка на двух яго баках памясьціў два залатыя колцы для ўкладаньня насілаў, каб можна было насіць ахвярнiк.
27. А насілы зрабіў з дрэва акацыі і пацягнуў іх золатам.
28. Прыгатаваў таксама сьвяты алей для памазаньня, поруч пахкае кадзіла, як прыгатаўляе знаўца пахнідлаў.

Разьдзел 38

1. І зрабіў ахвярнiк цэлапаленьня з дрэва акацыі, пяць локцяў даўжыні і пяць локцяў шырыні, квадратны, і тры локці вышыні.
2. І зрабіў рогі на чатырох вуглах ягоных, так што рогі выставалі зь яго, і пацягнуў іх медзьдзю.
3. І зрабіў зь медзі ўсе прыналежнасьці да ахвярнiк: папяльніцы, гаршчкі, лапаткі, крапільніцы, вілкі і кадзільніцы.
4. І зрабіў для ахвярнiка краты зь медзі ў форме сеткі, пад краем ахвярнiка зьнізу аж да паловы вышыні яго.
5. І зрабіў чатыры колцы на чатырох вуглах медзянай краты на ўкладаньне насілаў.
6. І зрабіў насілы з дрэва акацыі, і пацягнуў іх медзьдзю.
7. І ўлажыў насілы ў колцы па баках ахвярнiка, каб яго на іх пераносіць. Сам жа ахвярнiк зрабіў з дошкаў, у сярэдзіне пусты.
8. І зрабіў умывальнік медзяны з падставамі зь медзі; зрабіў яго зь люстэрак жанчынаў, якія служылі пры ўваходзе ў Палатку Сустрэчы.
9. І зрабіў панадворак Скініі. З паўдзённага боку заслоны панадворку былі з кручанага вісону, доўгія ў сто локцяў,
10. і слупкоў да іх дваццаць, і падножак да іх дваццаць медзяных, поруч кручкі і зьвязы серабраныя.
11. На паўночным баку заслоны былі даўжынёй у сто локцяў, а да таго – дваццаць слупкоў і дваццаць падножак зь медзі, поруч кручкі пры слупках ды зьвязы на іх зь серабра.
12. Ад заходняга боку заслоны мелі пяцьдзесят локцяў шырыні, а пры тым дзесяць слупкоў і дзесяць падножак, кручкі на слупках і зьвязы на іх зь серабра.
13. Ад ўсходняга боку заслоны мелі такжа пяцьдзесят локцяў шырыні.
14. З аднога боку заслоны былі ў пятнаццаць локцяў, а пры тым тры слупкі і тры падножкі.
15. І з другога ж боку, па абодвух баках брамы панадворку, заслоны былі такжа ў пятнаццаць локцяў, а пры тым тры слупкі і тры падножкі.
16. Усе заслоны, што утваралі агараджэньне панадворку, былі вытканы з кручанага вісону.
17. А падножкі да слупкоў былі зь медзі, кручкі ж пры слупках, поруч іх зьвязы – зь серабра, а галоўкі іхнія былі пацягнуты серабром, і ўсе слупкі панадворка мелі серабраныя зьвязы.
18. Заслона ля ўваходу на панадворак была зь фіялетавага і чырвонага пурпуру, кармазыну і кручанага вісону, шматколерна вышытая, і мела дваццаць локцяў шырыні і пяць локцяў вышыні згодна зь мерамі іншых заслонаў панадворку.
19. Чатыры слупкі да яе ды іх падножкі былі зроблены зь медзі, а кручкі пры іх – зь серабра, поруч пакрыцьцё іх галоўкаў ды зьвязы былі зь серабра.
20. Усе калкі Скініі і панадворку былі скрозь зь медзі.
21. Вось падрахунак выдаткаў на Скінію, на Скінію Сьведчаньня, каторую па загаду Майсея пабудавалі левіты пад наглядам Ітамара, сына Аарона сьвятара.
22. А Бэцалеэль, сын Урыі, сына Гура з пакаленнья Юды, выканаў усё, што загадаў Госпад Майсею.
23. Зь ім працаваў Агаліяб, сын Ахісамаха з пакаленьня Дана, як выдатны разьбяр, ткач і вышывальнік па фіялетавым і чырвоным пурпуру, карамзыну поруч вісону.
24. Выкарысталі ж усяго золата на работы пры пабудове сьвятыні дваццаць дзевяць талентаў з ахвяраваньняў і семсот трыццаць сыкляў па вазе сыкля сьвятыні.
25. Серабра ж ад запісаных у супольнасьць было сто талентаў і тысяча семсот семдзесят пяць сыкляў паводле вагі сыкля сьвятыні.
26. Адзін бэка на галаву, або паўсыкля, паводле вагі сыкля сьвятыні, брана ад усіх, каторыя падпалі пад сьпіс, пачынаючы ад дваццаці гадоў і вышэй, гэта значыць ад шасьцісот трох тысячаў пяцісот пяцідзесяці мужчынаў.
27. Сто талентаў серабра скарыстана на адліцьцё падножак сьвятыні і падножак для заслонаў; сто талентаў на сто падножак, значыць, па таленце на адну падножку.
28. З тысячы семісот сямідзесяці пяці сыкляў зроблена кручкі да слупкоў і пакрыцьці на іх галоўкі, і зроблена таксама для іх зьвязы.
29. А медзі, каторую складзена ў ахвяру, было семдзесят талентаў і дзьве тысячы чатырыста сыкляў.
30. Адліта зь яе падножкі для ўваходнай брамы ў Палатку Сустрэчы, медзяны ахвярнiк з кратай медзянай на ім і другія прыналежнасьці ахвярнiка,
31. падножкі панадворку, падножкі ў браму на панадворак, усе калкі Скініі і ўсе калкі панадворку.

Разьдзел 39

1. Зь фіялетавага і чырвонага пурпуру, з кармазыну і вісону зрабілі яны сьвятарскія шаты на служэньне ў сьвятыні, а таксама сьвятыя шаты для Аарона, як гэта загадаў Госпад Майсею.
2. І зрабілі яны эфод з золата, зь фіялетавага і чырвонага пурпуру, кармазыну і кручанага вісону.
3. І выкляпалі з золата бляшкі, і расьцягнулі іх у нітку, каб уткаць іх у фіялетавы і чырвоны пурпур, у кармазын і ў вісон умелай работай.
4. Зрабілі таксама два нараменьнікі, сьцягнутыя паміж сабой у абодвух верхніх канцох.
5. А пояс эфоду, каторы на ім, быў зроблены аднолькавай работаю таксама зь нітак залатых, зь фіялетавага і чырвонага пурпуру, з кармазыну, з кручанага вісону, як загадаў Госпад Майсею.
6. І прыгатавалі таксама два камяні оніксавыя, асаджаныя ў залатыя аправы, з высечанымі на іх імёнамі сыноў Ізраэля.
7. І памясьцілі іх на абодвух нараменьніках эфоду як камяні на памяць сынам Ізраэля, як загадаў Госпад Майсею.
8. Зрабілі таксама нагруднік мастацкаю работай, як і эфод, з золата, з пурпуру фіялетавага і чырвонага, з кармазыну і кручанага вісону.
9. Нагруднік быў квадратны і падвойны, а даўжыня яго і шырыня — у адну пядзю.
10. І прымацавалі на ім чатыры рады каштоўных каменьняў: у першым радзе рубін, тапаз, і шмарагд,
11. у другім радзе гранат, шафір і бэрыль,
12. у трэцім радзе яхонт, агат і амэтыст,
13. у чацьвёртым радзе хрызаліт, онікс і ясьпіс. Асаджаныя яны былі ў залатых аправах у адпаведных радах.
14. Гэтыя каменьні атрымалі імёны дванаццаці сыноў Ізраэля; і былі яны высечаны на ўзор пячаткі, кожны са сваім імем паводле дванаццаці пакаленьняў.
15. На нагруднік зрабілі два ланцужкі кручаныя, як шнуркі, з чыстага золата.
16. Зрабілі такжа да нагрудніка два залатыя пярсьцені, і асаджана абодва гэтыя пярсьцені на абодвух канцах нагрудніка.
17. І ўцягнулі два залатыя ланцужкі праз абодвы пярсьцені на абодвух канцах нагрудніка.
18. І два канцы другія абодвух ланцужкоў прышылі да аправаў, якія прымацавалі да нараменьніка эфоду сьпераду.
19. Яшчэ зрабілі два залатыя пярсьцені і прымацавалі іх на абодвух іншых канцах нагрудніку на ўнутраным баку, зьвернутым да эфоду, як загадаў Госпад Майсею.
20. Наастатак зрабілі яшчэ два іншыя пярсьцені з золата і прышылі іх да абодвух нараменьнікаў эфоду на зьнешнім баку ўнізе, у месцы, дзе эфод злучаецца з поясам.
21. Пасьля зьвязалі пярсьцені нагрудніка зь пярсьценямі эфоду шнурком зь фіялетавага пурпуру так, каб нагруднік ляжаў на поясе эфоду і ня мог перасунуцца са свайго месца на эфодзе, як загадаў Майсею Госпад.
22. Зрабілі таксама верхнюю шату пад эфод, усю тканую зь фіялетавага пурпуру.
23. Мела яна ў сярэдзіне адтуліну на галаву з абшыўкай кругом адтуліны, як пры адтуліне панцыра, каб не разьдзёрлася.
24. Унізе яе прышылі яблыкі гранату зь фіялетавага і чырвонага пурпуру, кармазыну і кручанага вісону.
25. Зрабілі таксама званочкі з чыстага золата, і прышылі іх між яблыкамі гранату кругом,
26. каб званочак залаты і яблык гранату чаргаваліся на ніжнім крысе шаты, адзяванай першасьвятаром у час паслугаваньня, як загадаў Госпад Майсею.
27. Зрабілі такжа для Аарона і сыноў яго сукні, вытканыя зь вісону,
28. разам кідар зь вісону, мітры зь вісону і льняныя споднія з кручанага вісону,
29. поруч пояс з кручанага вісону, зь фіялетавага і чырвонага пурпуру, з кармазыну, шматколерна вышываны, як загадаў Госпад Майсею.
30. Зрабілі такжа дыядэму з чыстага золата, і выразалі на ёй, як выразана на пячатцы: “Сьвятое Госпада”.
31. І прывязалі яе шнуром зь фіялетавага пурпуру, каб была на кідары, ды каб на пярэднім баку кідару была памешчана, як загадаў Госпад Майсею.
32. Так была скончана ўся работа што да пабудовы Скініі і Палаткі Сустрэчы. І сыны Ізраэля выканалі ўсё; як загадаў Госпад Майсею, так і зрабілі.
33. І прынесьлі да Майсея Скінію разам з палаткаю і ўсімі прыналежнасьцямі яе, кручкамі, дошкамі, жэрдкамі, слупкамі і падножкамі,
34. пакрыцьці, адны са скураў бараноў, фарбаваных на чырвона, другія са скураў дэльфінаў, разам прыкрываючую заслону,
35. Каўчэг Сьведчаньня з насіламі, накрыўку,
36. стол з усімі прыналежнасьцямі яго і з хлябамі пакладнымі,
37. і сьвечнік з чыстага золата зь лямпамі, расстаўленымі на ім, ды ўсе прыналежнасьці яго, і алей на асьвятленьне,
38. таксама залаты ахвярнiк і алей для памазаньня, і пахкае кадзіла, поруч заслону пры ўваходзе ў палатку,
39. ахвярнiк зь медзі разам з кратай медзянай і насіламі ды ўсе яго прыналежнасьці, умывальнік і яго падставу,
40. заслону панадворка, слупкі і падножкі да іх, заслоны ля ўваходу ў панадворак, вяроўкі і калкі, ды ўсе другія прыналеж-насьці, патрэбныя пры службе ў Скініі, у Палатцы Сустрэчы,
41. шаты з каштоўнага палатна для паслугі ў сьвятыні, і шаты для Аарона сьвятара, і шаты для сыноў ягоных.
42. Як загадаў Госпад Майсею, так вось усё выканалі сыны Ізраэля.
43. І калі Майсей убачыў, што ўсё выканана, як загадаў Госпад, дабраславіў іх.

Разьдзел 40

1. І прамовіў Госпад да Майсея:
2. “У першы дзень першага месяца паставіш Скінію Палаткі Сустрэчы,
3. і паставіш у ёй Каўчэг Сьведчаньня, ды накрыеш яго заслонай.
4. Унясеш таксама стол і паложыш на ім тое, што мае быць паложана, поруч прынясеш сьвечнік і паставіш на ім лямпы ягоныя.
5. Паставіш такжа залаты ахвярнiк для каджэньня перад Каўчэгам Сьведчаньня і павесіш заслону ля ўваходу ў Скінію.
6. А ахвярнiк цэлапаленьня (паставіш) перад уваходам звонку Палаткі Сустрэчы.
7. І паставіш умывальнік між Палаткай Сустрэчы і ахвярнiкам, і нальеш ў яго вады.
8. І зробіш навакол панадворак, а пры браме павесіш заслону.
9. Потым возьмеш алей памазаньня і памажаш скінію і ўсё, што ў ёй, і асьвяціш яе і ўсе яе прыналежнасьці, і будзе яна сьвятыняй.
10. І памажаш ахвярнiк цэлапаленьня з усімі яго прыналежнасьцямі, і асьвяціш яго, і будзе ён сьвятым зь сьвятых.
11. Памажаш разам умывальнік і падставу яго, і асьвяціш яе.
12. Тады прывядзеш Аарона і яго сыноў перад уваход у Палатку Сустрэчы і памыеш іх вадой.
13. Пасьля адзенеш Аарона ў яго сьвятыя шаты і памажаш яго, і пасьвяціш яго, каб паслугаваў Мне сьвятаром.
14. І прывядзеш сыноў яго, і адзенеш іх у сукні.
15. І памажаш іх, як памазаў іх бацьку, каб служылі яны Мне сьвятарамі. Праз гэтае памазаньне ператрывае сьвятарства ў іхніх пакаленьнях навечна”.
16. І Майсей зрабіў усё; як яму загадаў Госпад, так і зрабіў.
17. Першага месяца другога года (па выхадзе іх з Эгіпту) у першы дзень месяца паставілі Скінію.
18. І паставіў яе Майсей, і палажыў падставу яе, і паставіў дошкі яе, жэрдкі і слупы,
19. і расьцягнуў палатку над Скініяй, і накрыў яе пакрыцьцём палаткі зьверху, як гэта загадаў Госпад Майсею.
20. Потым узяў Сьведчаньне і палажыў яго ў Каўчэг, уклаў таксама насілы ў колцы Каўчэга і палажыў зьверху накрыўку.
21. Пасьля ўнёс Каўчэг у Скінію і павесіў заслону закрываючую, як загадаў Госпад Майсею.
22. І паставіў стол у Палатцы Сустрэчы на паўночным баку Скініі перад заслонай,
23. а на ім разлажыў перад воблікам Госпада рад хлябоў, як загадаў Госпад Майсею.
24. І паставіў сьвечнік у Палатцы Сустрэчы насупраць стала на паўдзёным баку Скініі,
25. і на ім разьмясьціў лямпы перад Госпадам, як загадаў Госпад Майсею.
26. Паставіў таксама залаты ахвярнiк у Палатку Сустрэчы насупраць заслоны,
27. і загадаў на ім паліць пахкія кадзілы, як загадаў Госпад Майсею.
28. І завесіў заслону ля ўваходу ў скінію.
29. А ахвярнiк цэлапаленьня паставіў перад уваходам у сярэдзіну Палаткі Сустрэчы, і ахвяраваў на ім цэлапаленьне і ахвяру зь яды, як загадаў Госпад Майсею.
30. Паставіў такжа ўмывальнік між Палаткай Сустрэчы і ахвярнiка, і наліў у яго вады для мыцьця.
31. І мылі ў ім рукі і ногі Майсей, Аарон і сыны яго
32. перад уваходжаньнем у Палатку Сустрэчы і падыходам да ахвярнiка, як загадаў Госпад Майсею.
33. Наастатак зрабіў панадворак вакол Скініі і ахвярнiка, а пры ўваходзе завесіў заслону. Такім чынам Майсей скончыў работу.
34. І тады воблака акрыла Палатку Сустрэчы, і хвала Госпада напоўніла Скінію.
35. І ня мог Майсей увайсьці ў Палатку Сустрэчы, бо супачывала на ёй воблака, і хвала Госпада напаўняла Скінію.
36. Колькі разоў воблака падымалася над скініяй, сыны Ізраэля выходзілі ў дарогу,
37. а калі воблака не падымалася, не выходзілі яны ў дарогу аж да дня, калі падымалася воблака.
38. Бо воблака Госпада ўдзень закрывала скінію, а ўночы сьвяціла, як агонь, на вачах усяго (дому) Ізраэля падчас усіх іхніх вандровак.